گل تاج خروس با نام علمی Amaranthus گونه پیچیدهای است که حداقل ۷۵ گونه یکساله و چندساله را شامل میشود. بسیاری از افراد گل تاج خروس را بهعنوان گیاه زینتی میشناسند و بسیاری حتی نمیدانند که گل تاج خروس جزو گیاهان خوراکی است که میتوان آن را از طریق بذر تاج خروس پرورش داد.
شرایط نگهداری گل تاج خروس
این گیاه برای آبوهوای گرم در نظر گرفتهشده و ۹۰ روز یعنی حدود سه ماه طول میکشد تا گیاه شکوفا شود.
نور
گل تاج خروس به مکانی با نور کافی احتیاج دارد، زیرا کمنور بودن باعث ریزش و کمرنگ شدن گلها میشود. البته این گیاه در برابر سایه نیز مقاوم است اما در آفتاب رشد و نمو بسیار خوبی دارد. این گیاه بیش از سایه به نور خورشید نیاز دارد.
خاک
خاک مناسب برای بذر تاج خروس خاک لومی شنی حاصلخیز با زهکشی مناسب است. برای کاشت بهتر است خاک باغچه را با خاک کمپوست پیت ماس و کرم مخلوط کرده و تغذیه کنید.
آبیاری
آبیاری این گیاه به این منظور انجام میشود که خاک باید همیشه مرطوب باشد و یکی از گیاهانی است که به آب نیاز دارد اما آبیاری زیاد باعث پوسیدگی ریشهها و نرم شدن ساقهها میشود. هر زمان که خاک خشک شد گیاه را آبیاری کنید. بهتر است آبیاری عمیق انجام شود تا آب بهطور کامل به ریشهها نفوذ کند. در روزهای گرم تابستان همیشه خاک این گیاه را حفظ کنید. هیچگاه گیاه نباید چند روز روی زمین خشک باشد و هرگز نباید در آب غوطهور شود. بهترین زمان آبیاری صبح است، زیرا اگر آب در اطراف گیاه بماند، در طول روز خشک میشود و ریشهها زیر آب نمیمانند.
کوددهی
هرگز خاک بذر تاج خروس را با کودهای شیمیایی مخلوط نکنید، زیرا این گیاه به کودهای شیمیایی بسیار حساس است. خاک برگ پوسیده مناسبترین خاک برای تاج خروس است. بهترین کود برای این منظور کمپوست پوسیده است. فقط در فصل بهار میتوانید از کودهای پتاس و فسفر استفاده کنید، زیرا این مواد به شکوفه زدن گیاه کمک میکنند. بدانید که استفاده از کودهای نیتروژنه باعث از بین رفتن گلها میشود.
دما
بهترین دما برای این گلها بین ۱۰ تا ۱۵ درجه است. در آبوهوای سردتر بهتر است این گلها را از یک ماه تا یک ماه و نیم قبل از آخرین سرمای زمستان در خانه نگه دارید. این گیاه بومی مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری نیز هوای گرم و خشک را بهخوبی تحمل میکند اما هوای سرد را تحمل نمیکند و باعث زرد شدن برگها میشود. آسیب در دمای زیر ۱۰ درجه میبیند. بهترین دما برای این گیاه بین ۲۵ تا ۳۵ درجه است و دما را تا ۴۰ درجه بهخوبی تحمل میکند.
تکثیر
این گیاه توسط بذر تاج خروس تکثیر میشود و شما میتوانید آن را از این طریق پرورش دهید. در این روش باید چند بذر تاج خروس در عمق نیم تا یک سانتیمتر در خاک مرطوب و سبک مخلوط با خاک برگ بکارید. پس از کاشت بذر تاج خروس بر روی گلدانها، یک پوشش پلاستیکی با سوراخ قرار داده و گلدان را در مکان گرم قرار دهید. جوانه زدن بذر تاج خروس حدود ۱۰ تا ۱۵ روز طول میکشد و پس از جوانهزنی باید پلاستیک را جدا کرد. آبیاری باید ملایم باشد تا بذر تاج خروس ها به اطراف حرکت نکنند و فقط خاک مرطوب باشد. بهتر است در این مرحله از اسپری آب برای آبیاری استفاده شود.
بعد از جوانه زدن بذر تاج خروس گلدان را در مکانی با تابش غیرمستقیم آفتاب قرار دهید و منتظر بمانید تا جوانهها به برگ تبدیل شوند. بعد از ۹ روز میتوانید گلها را به بیرون منتقل کنید. در روز اول، گلدان را به مدت ۴ ساعت به بیرون منتقل کنید، در روزهای بعد، هر روز دو ساعت به این زمان اضافه کنید و در نهایت پس از یک هفته تا هشت روز، گیاه را کاملاً به بیرون منتقل کنید. برای انتقال آنها به باغ حتماً حدود ۴۰ سانتیمتر بین این گلها بگذارید زیرا اگر فاصله هر گیاه کوتاه باشد گیاه کوتاه رشد کرده و گلها جمع میشوند. بهترین زمان برای کاشت بذر تاج خروس از اسفند تا اواخر بهار است. حال، اگر میخواهید نهالهای تهیه شده از این گلها را در باغچه یا گلدانهای داخل خانه بکارید، بهتر است این کار را در اردیبهشت ماه با رعایت همان مراحل کاشت بذر تاج خروس در باغ انجام دهید.
نکته: اگر به دنبال گیاهی گلدار برای باغچه یا تراس میگردید تاج خروس بسیار مناسب است. حتماً آفتاب میخواهد و هوای باز بیرون و خاکش همیشه خیس باشد. خاک باغچه+ پیت ماس+ ورمی کمپوست برای آن مناسب است.
هرس
هر زمان ساقهها بیشازحد طولانی و علفی هستند، باید آنها را کوتاه کنید تا رشد بهتری داشته باشند. همچنین اگر گلهای خشک روی گیاه دیدید آنها را بردارید.
گل بنفشه دارای گونههای فراوانی است که در ایران ۱۹ گونه بومی آن شناخته شده که به رنگهای سفید، زرد، آبی، بنفش و… هستند که در این بین معروفترین آنها در ایران بنفشه ۳ رنگ و بنفشه معطر است. گل بنفشه بیشتر در قسمت شمال غرب کشورمان و همچنین مناطق کوهستانی بهصورت خودرو در زمینهای مرطوب و در کنار نهرهای آب رشد میکند. گل بنفشه مانند سایر دیگر گلها فقط در فصل بهار رشد میکنند و دارای گل هستند که علاوه بر زیبایی دارای عطر دلنشینی هستند که قطعاً ارزش کاشت را دارند شما میتوانید برای کاشت گل بنفشه هم در باغچه و هم در گلدان بنا به سلیقه خود اقدام کنید.
کاشت گل بنفشه
بهترین زمان برای کاشت بذر بنفشه اوایل شهریور تا اواسط پاییز است.
در ابتدا باید گفت که کاشت گل بنفشه به فضای چندانی احتیاج ندارد، شما میتوانید در یک فضای کوچک هم اقدام به این کار کنید.
ابتدا باید برای کاشت بذر بنفشه یک مکان جدا از بستر اصلی کاشت فراهم کنید.
تهیه یک سبد پلاستیکی و یا یک گلدان گزینه خوبی است.
بعد از پر کردن سبد با خاک بذر بنفشه ها را روی خاک میپاشیم.
سپس بعد از آن به اندازه نیم سانتیمتر کود پوسیده روی بذر بنفشه ها میریزیم.
از آلوده نبودن کودی که برای کاشت بذر بنفشه استفاده میکنید مطمئن باشید.
بعد از کاشت بذر بنفشه آنها را آبیاری کنید تا بستر مرطوب شود.
تا زمانی که بذر بنفشه ها جوانه ندادهاند از تابش مستقیم نور خورشید به بذر بنفشه ها جلوگیری کنید زیرا در مقابل سوختگی بسیار حساس هستند.
با گذشت ۲ هفته از کاشت بذر بنفشه خواهیم دید که بذر بنفشه ها سر از خاک بیرون آوردهاند.
زمانی که اندازه هر جوانه به ۲۰ سانتیمتر رسید زمان آن است که به بستر اصلی انتقال داده شوند.
کاشت بذر بنفشه بهصورت مستقیم در همان محل اصلی نباید انجام شود زیرا زمانی که بذر بنفشه ها پاشیده میشوند بهصورت نامنظم جوانه میزنند که جالب نیست به همین دلیل ابتدا در یک بستر جدا نشاء گیری کرده سپس به زمین اصلی انتقال داده میشود.
گل بنفشه از آن دسته گلهایی است که نمیتوان در محیط خانه از آنها نگهداری کرد زیرا برای رشد نیاز به محیط بیرون و اکسیژن فراوان دارند، به همین دلیل در زمان کاشت بذر بنفشه سعی کنید محیطی مناسب برای مثال پنجرههای جنوبی را برای جوانهزنی انتخاب کنید، البته میتوان با کاشت گل بنفشه در بالکن و تراز از آنها بهخوبی نگهداری کرد.
شرایط نگهداری
خاک: برای اینکه بذر بنفشه رشد قابلقبول و مطلوبی داشته باشد حتماً باید از خاکی استفاده کنید که قدرت زهکشی خوبی داشته باشد و همچنین خواستار خاکی مرطوب با PH بین ۵٫۵ تا ۷٫۵ نیازمند است.
آبیاری: برای رشد خوب گل بنفشه بهخصوص در ایام تابستان که هوا گرم است، باید آبیاری آن بهصورت منظم انجام شود، از غرقابی کردن خاک خودداری کنید، رطوبت بیشازحد خاک باعث میشود که ریشهها در خاک خفه شوند. همچنین باید از خشکی دادن گیاه هم خودداری کنید زیرا خشکی کشیدن هم باعث کاهش گلدهی گیاه میشود.
نور: گل بنفشه از جمله گلهای بیرونی و آفتاب دوست است که به میزان کمی هم میتواند سایه را تحمل کند، عدم دریافت نور کافی منجر به کوچک شدن گلها میشود.
دما: گل بنفشه در هوای خنک عمر و ماندگاری بیشتری دارد طوری که این گل قادر به تحمل سرمای زمستان است و میتواند در زیر برف زنده بماند. گل بنفشه بهترین رشد را در دمایی بین ۴ الی ۱۳ درجه سانتیگراد دارد.
آفات: یکی رایجترین آفات در کاشت گل بنفشه شته است برای از بین بردن آن میتوان با کمک آب و صابون روی آن اسپری کرد. نوع دیگری از آفت گل بنفشه وجود دارد که به آن لکه برگ میگویند که منجر به ایجاد لکههای سیاه بر روی گل برگهای گل میشود. یکی دیگر از عارضههای گل بنفشه پوسیدگی ساقه است که میتواند از طریقهای گوناگونی به گل انتقال داده شود، این عوارض منجر به کم رنگ شدن گل برگهای گیاه و چروک شدن آن میشود.
زمان گلدهی: گل بنفشه از اواخر زمستان و با آمدن بهار شروع به گلدهی میکند، این گیاه بهطور معمول میتواند در تمام طول سال گل بدهد، رشد این گل در فصل گرم تابستان کمی محدودتر خواهد شد چرا که در تابستان روزها بلندتر است و گیاه باید گرمای بیشتری را تحمل کند.
آویشن یک گیاه معطر باستانی است که در آشپزی استفادههای زیادی از آن میشود و موردعلاقه بسیاری از آشپزان است. آویشن همچنین بهعنوان یکی از گیاهان دارویی نیز شناخته میشود. آویشن یک گیاه خزنده و مقاوم است، این گیاه سطح زمین را پوشش میدهد و گاهی اوقات در امتداد یک دیوار هم رشد میکند و بهراحتی قابل کاشت در ظروف و گلدانها نیز میباشد. گلهای کوچک آویشن به رنگ صورتی یا بنفش کمرنگ هستند و با عطر خود باعث جذب زنبورهای عسل میشوند. بیش ۳۰۰ گونه از این گیاه چندساله مقاوم وجود دارد. آویشن تقریباً میتواند در هر آب و هوایی رشد کند.
بذر آویشن را معمولاً به شکل مستقیم و بر روی ردیفهایی به فاصله ۴۰ تا ۵۰ سانتیمتر از یکدیگر و در عمق کمتر از نیم سانتیمتر میکارند. درصورتیکه کشت بذر آویشن به روش غیرمستقیم صورت گیرد، فاصله بین ردیفها حدود ۲۵ تا ۳۰ سانتیمتر است و بذر آویشن باید در خزانه هوای آزاد کشت شود. پس از اینکه ارتفاع نشاء تقریباً ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر شد، باید آنها را به زمین اصلی منتقل کرد. بوتهها را با فاصله ۲۰ سانتیمتر از یکدیگر و در ردیفهایی که حدوداً نیم متر از هم فاصله دارند، در زمین اصلی میکارند.
داشتن آویشن تازه در منزل و عطر دلانگیز آن، هر کسی را به کاشت این گیاه ترغیب میکند. در واقع با کاشت بذر آویشن در گلدان، شما با یک تیر، دو نشان زدهاید. آویشن شکل ظاهری جذاب و زیبایی دارد. بعد از کاشت در گلدان، آن را میتوان در فضای داخلی خانه قرار داد تا زیبایی خانه را دو چندان کند. از طرف دیگر، امکان بهره بردن از خواص آویشن در درمان بیماریها و تهیه غذا وجود خواهد داشت. اگر شما در کاشت بذر آویشن مهارت پیدا کنید، این میتواند نوعی شغل خانگی پردرآمد نیز محسوب شود.
مراحل کاشت بذر آویشن در گلدان
برای کاشت آویشن در گلدان شما میتوانید بذر آویشن یا قلمههای جوان آن را از مراکز تولید گل و گیاه تهیه و با دنبال کردن مراحل زیر آن را در گلدان بکارید.
بذر آویشن را بهصورت متراکم در گلدان متوسطی در عمق نیم سانتیمتری خاک بکارید.
پس از به ثمر رسیدن بذر آویشن و جوانه زدن آن، بوتههای ضعیف را به اندازه مطلوب تنک کنید. فاصله بین بذر آویشن ها یا نهالهای آویشن را ۲۰ تا ۳۰ سانتیمتر در نظر بگیرید.
بذر آویشن های طی یک تا دو هفته در دمای ۳۲- ۱۲ درجه سانتیگراد جوانه میزنند.
پس از کاشت بذر آویشن بهترین کار برای نگهداری این گیاه قرار دادن آن در معرض نور غیرمستقیم آفتاب است.
بهترین زمان برای کاشت بذر آویشن در گلدان اواخر اسفند و اوایل بهار است. اولین گلهای گیاه از اواسط اردیبهشت ظاهر میشوند و گلدهی تا اواخر خرداد همچنان ادامه مییابد. در اواسط تابستان شما میتوانید برگهای تازه گیاه را برداشت کنید.
شرایط محیطی
خاک مناسب
مناسبترین خاک برای کاشت بذر آویشن در گلدان، خاکی با بافت متوسط، ظرفیت مناسب انتقال آب، تهویه خوب، مقادیر بالای آهک و غنی از عناصر غذایی است.
آبیاری
آویشن به آبیاری بهصورت متوسط و منظم نیاز دارد. آبیاری بیشازحد باعث پوسیدگی ریشه گیاه میشود.
دمای مناسب
گیاه آویشن برای رشد نیازمند هوای گرم است و در برابر سرما چندان مقاوم نیست. بهترین دما برای کاشت بذر آویشن در گلدان دمای ۲۲ تا ۲۵ درجه سانتیگراد است. یا این وجود این گیاه، دامنه تحمل تغییرات دمای ۱۲ تا ۳۰ درجه سانتیگراد را دارد.
نوردهی
گلدان را در محلی با امکان دریافت نور کافی خورشید قرار دهید. پنجرههای جنوبی آپارتمان بهترین مناسبترین مکان برای نگهداری از این گیاه است.
هرس
چیدن نوک ساقههای آویشن باعث میشود که گیاهتان پرپشت باقی بماند. این کار را قبل از چوبی شدن ساقههای آویشن انجام دهید.
آفات و بیماریها
آویشن یک گیاه مقاوم است و خیلی کم درگیر آفات و بیماریها میشود. با این وجود توصیه میکنیم از دادن سم به گیاه خودداری کنید تا بتوانید با خیال راحت از برگهای آویشن در پخت غذا و تهیه دمنوش استفاده کنید.
در هر زمان که بخواهید میتوانید برگها و گلهای آویشن را برداشت و آنها را در یک محیط دارای سایه با تهویه مناسب خشک کنید. برگهای خشک آویشن قابلیت نگهداری برای دو سال را دارند و عطر خود را حفظ میکنند.
ناز آفتابی یک گیاه گلدار در خانواده بومی آرژانتین، جنوب برزیل و اروگوئه است. همچنین در جنوب آسیا دیده میشود و بهطور گستردهای در بسیاری از مناطق بالکان گسترش یافته است. در بنگلادش نیز موجود است و با نام گل زمان، به این دلیل که گل تا به یک زمان خاص به شکوفه میرسد نامگذاری شده است. این گیاه در ابتدا کوچک است، اما با رشد سریع سالانه به ۳۰ سانتیمتر بلندی میرسد، هر چند که معمولاً کمتر از این است. بااینحال اگر بهدرستی کشت شود بهراحتی میتواند به این ارتفاع برسد. برگهای آن ضخیم و گوشتی تا ۲٫۵ سانتیمتر، مرتب و متناوب در خوشههای کوچک است. گلها با قطر ۲٫۵ تا ۳ سانتیمتر با پنج گلبرگ به رنگهای متغیر قرمز، نارنجی، صورتی، سفید و زرد است.
گل ناز دارای ارقام متعدد میباشد و بعضاً دارای گلهایی با دو گلبرگ اضافی میباشند و در رنگ بسیار تنوع دارند. گل ناز بهطور گسترده در آبوهوای معتدل بهعنوان یک گیاه زینتی پرورش داده میشود. گل ناز یکی از مهمترین گلهایی است که در باغهای قدیمی کشت میشد و معمولاً برای کاشت آن محل خاصی را در نظر میگرفتند. بذر ناز آفتابی بسیار ریز است. کشت بهوسیله بذر ناز آفتابی انجام میشود و شبیه به چمنکاری است. این گیاه را در پارکها، باغهای صخرهای، چمنکاریها، میدانها و بولوارها برای تزیین، رایج است.
گلهای گل ناز شبها بسته و صبحها با نور آفتاب باز میشوند. روزهایی که هوا ابری است گلها بسته میمانند. این گیاه، چون گسترش عرضی زیادی دارند در مدت کوتاهی زمین را میپوشاند و یکی از گلهای مناسب جهت تپهها و سراشیبی هاست.
گلدهی گل ناز آفتابی
از اواسط تابستان تا اواسط پاییز گل میدهد. گل ناز تا حدی تحمل خشکی را دارد، اما بهترین گل را با آبیاری بهطور منظم میتوان ایجاد کرد.
نور گل ناز آفتابی
یکی از اساسیترین نیازهای گل ناز نور است. این گیاه هم همانند سایر گیاهان گوشتی به نور مستقیم و محیطی کاملاً روشن نیاز دارد. (حدود ۶ الی ۸ ساعت در طول روز روشنایی) کمبود نور منجر به عدم باز شدن گلهای گیاه میشود. جالب است بدانید که در روزهای ابری میزان شکوفایی گلهای این گیاه کاهش پیدا میکند.
دمای گل ناز آفتابی
یکی از ویژگیهای گل ناز که کمتر در سایر گلها دیده میشود مقاومت زیاد آن در برابر گرما و خشکی است. بنابراین در باغچههای سنگی جلوی ساختمانها که در اثر تابش آفتاب بسیار گرم میشود یکی از نادرترین گیاهانی است که میتواند کشت شده و شرایط موجود را تحمل کند. گل ناز مکانهای آفتابگیر و گرم را بیشتر میپسندد.
خاک گل ناز آفتابی
بذر ناز آفتابی نسبت به حاصلخیزی خاک حساسیت خاصی ندارد و تقریباً شورپسند است. خاک بذر ناز آفتابی باید زه کش کافی داشته باشد. اگر خاک حاصلخیز و کاملاً قوی باشد بذر ناز آفتابی سریعاً رشد میکند و تمام بستر خود را میپوشاند. بهترین خاک برای بذر ناز آفتابی خاک سبک و شنی و یا خاک مرغوب باغچه با مقداری خاک برگ، یا کود دامی است. خاک بذر ناز آفتابی باید تا حدودی سبک و همیشه مرطوب باشد.
آبیاری گل ناز آفتابی
گل ناز آفتابی در بهار و پاییز کمتر آبیاری میشود ولی در روزهای گرم تابستان به آبیاری بیشتری نیاز دارد، ضمن اینکه میتواند بیآبی را برای مدت تحمل کند. مواظبت خاصی نیاز ندارد ولی چون ارتفاع آن کوتاه است باید خوب علف زنی شود تا مغلوب علفهای هرز نشود. گل ناز تا حدی تحمل خشکی را دارد، اما بهترین گل را با آبیاری بهطور منظم میتوان ایجاد کرد. آبیاری آن بهصورت روزانه انجام میگیرد.
تکثیر گل ناز آفتابی
تکثیر به روش قلمه
شما برای تکثیر گل ناز میتوانید از روش قلمه استفاده کنید. روشهای مختلفی برای قلمه گرفتن از این گیاه وجود دارد که سادهترین و کاربردیترین آنها قلمه گرفتن از ساقه گیاه است، شما ساقهای به طول حدود ۱۰ سانتیمتر را انتخاب کنید و برش بزنید و سپس در یک لیوان آب قرار دهید، بعد از حدود یک هفته گیاه شروع به ریشه دهی خواهد کرد، سپس میتوان آن را در مخلوط خاک برگ+ شن و یا کوکوپیت + پرلیت منتقل کرد. البته شما میتوانید قلمه را بهصورت مستقیم به خاک سبک منتقل کنید ولی برای این کار به مدت ۲۴ ساعت قلمه را در دمای اتاق بگذارید بماند و سپس به خاک منتقل کنید.
تکثیر به روش بذر ناز آفتابی
شما میتوانید از بذر ناز آفتابی برای تکثیر استفاده کنید که برای این کار بهتر است در اوایل بهار بذر ناز آفتابی ها را در خاکی سبک بکارید. اول از همه باید خاک بستر کشت را خوب خیس کنید و سپس که آبهای اضافی از زیر گلدان خارج شدن بذر ناز آفتابی ها رو روی سطح خاک پخش میکنیم و سپس یک لایه نازک از خاک را روی بذر ناز آفتابی ها میپاشیم. از یک آبپاش برای آبیاری بذر ناز آفتابی ها تا زمان جوانهزنی استفاده کنید ولی زمانی که بذر ناز آفتابی ها جوانه زده و سبز شدن میتوانید بهراحتی گیاه را بهصورت معمول آبیاری کنید.
هرس گل ناز آفتابی
یکی از نکات خیلی مهم در نگهداری هر گل و گیاهی هرس است و در نگهداری گل ناز هرس موجب تحریک رشد ساقههای جدید و در نتیجه افزایش گلدهی گیاه میشود، برای این کار تا حدود نیمی از ساقههایی را که خیلی بلند شدهاند رو کوتاه کنید. اما توجه داشته باشید که آرام آرام انجام دهید به این صورت که هر هفته یک ساقه را انتخاب نموده و عمل هرس را انجام دهید. اگر شما هرس را یکدفعه انجام دهید باعث ضعیف شدن گیاه و از بین رفتن آن خواهید شد.
اسفناج یکی از سبزیهایی است که میتوانید درون یک گلدان و در زیر سایه، رشد و پرورش دهید. اسفناج را میتوان بهراحتی درون یک ظرف و در محیط خانگی و روی طاقچه پنجره پرورش داد، نحوه کاشت اسفناج بسیار آسان است. در این مطلب به بررسی نحوه کاشت بذر اسفناج در گلدان یا در یک ظرف میپردازیم.
رشد و پرورش بذر اسفناج در گلدان
ابتدا بذر اسفناج ها را بهاندازه ۱/۲ اینچ درون یک ظرف بکارید. با توجه به شرایط محیطی بین ۵ تا ۱۴ روز طول میکشد تا این بذر اسفناج ها شروع به جوانهزن کنند. صبر کنید تا هر بذر اسفناج ۲ تا ۳ جوانه زده و سپس این شاخهها را به گلدان اصلی انتقال دهید (این کار را با احتیاط انجام دهید).
انتخاب گلدان
برای پرورش بذر اسفناج در گلدان، باید گلدانی انتخاب کنید که حداقل بین ۶ تا ۸ اینچ عمق داشته باشد. نیاز نیست که از یک گلدان عریض و عمیق استفاده کنید. میتوانید از گلدانهای کوچک استفاده کرده و درون هر گلدان یک بذر اسفناج را پرورش دهید.
فضا و فاصله
بین هر بذر اسفناج ۳ اینچ فاصله بگذارید، اگر میخواهید گیاهی با برگهای بزرگ داشته باشید، بین بذر اسفناج ۵ اینچ فاصله بگذارید. اگر میخواهید در زمان کوتاهی از محصول خود استفاده کنید (چیدن محصول) میتوانید فاصله بین هر بذر اسفناج را به ۲ اینچ تقلیل دهید. ظرفی که درونش اسفناج میکارید را بهصورت مربعی تقسیمبندی کنید و بررسی کنید چند بذر اسفناج را میتوانید درون آن بکارید.
پیشنیازهای پرورش اسفناج درون ظرف
موقعیت
اگر اسفناج را در فصل پاییز پرورش میدهید و در منطقهای معتدل (آب و هوایی) زندگی میکنید، به خاطر کوتاه بودن طول روز و کم بودن شدت نور خورشید، ظرف گیاه را زیر نور آفتاب قرار دهید. در بهار و تابستان، ظرف خود را در مکانی قرار دهید که اندکی سایه به آن برسد، مخصوصاً در هنگام بعدازظهر. در مناطق گرمسیری ظرف اسفناج را در مکانی قرار دهید که بیشترین سایه را دریافت کند.
خاک
برای پرورش بذر اسفناج درون ظرف، باید از خاکی استفاده کنید که سرشار از مواد ارگانیک باشد. ماهیت خاک مورداستفاده باید مشابه خاک رس باشد. از خاکی که حالت کلوخی دارد و از عبور آب جلوگیری میکند، استفاده نکنید. مهمترین فاکتور خاک برای رشد اسفناج وجود خاصیت تخلیه خوب آب است. همچنین PH خاک نیز باید خنثی (۷) باشد.
آب دهی
در هنگام پرورش اسفناج دقت کنید که آب حالت راکد و ایستایی پیدا نکند زیرا این موضوع میتواند منجر به افزایش بیماریهای قارچی درون اسفناج بشود. همچنین از خیس کردن شاخ و برگها پرهیز کنید. خاک را مرطوب کنید اما از خیس کردن آن پرهیز کنید دقت داشته باشید که آب باید بهخوبی تخلیه شود.
دما
بذر اسفناج در دمای ۴۰ فارنهایت (۴ درجه سانتیگراد) به بالا جوانه میزند. بهترین دما برای رشد اسفناج بین ۵۰ تا ۸۰ درجه فارنهایت (۱۰ تا ۲۷ درجه سانتیگراد) است. اکثر ذرات تشکیلدهنده اسفناج میتوانند دمایی بین ۲۰ تا ۹۰ درجه فارنهایت (۶ تا ۳۲ درجه سانتیگراد) را بهراحتی تحمل کنند. اگر دما خیلی زیاد شد نیاز است که برای گیاه خود سایه ایجاد کنید.
نحوه کاشت اسفناج در فضای منزل
اگر در بیرون از منزل خود فضای زیادی در اختیار ندارید، پرورش اسفناج درون منزل و روی طاقچه پنجره یک ایده بسیار عالی است. برای این کار تعدادی گلدان کوچک به عمق ۶ اینچ تهیه کنید و بذر اسفناج ها را درون آنها پرورش دهید. همچنین میتوانید گل و گیاهان دیگری را نیز درون آنها پرورش دهید.
مراقبت از اسفناج
در پرورش اسفناج نیاز به توجه و مراقبت خاصی نیست. آبیاری منظم، بارورسازی و خاک مناسب کلیدیترین موارد برای داشتن یک محصول مناسب است.
بارورسازی
برای پرورش بهداشتی اسفناج سبز، باید از نیتروژن استفاده کنید. در زمان کاشت گیاه میتوانید از بارورسازهای زمانی و یا کودهای کشاورزی و نباتی استفاده کنید. این امر باعث میشود تا مواد مغذی به مقدار کافی در دسترس باشد. تغذیه گیاه با چربی ماهی یا چای خشک در میانه زمان رشد محصول یک روش ارگانیک برای پرورش بهتر گیاهان است. اگر در زمان کاشت بذر اسفناج از بارورسازهای زمانی استفاده نکردهاید، میتوانید در زمان رشد گیاه از بارورسازیهای مایع و در بازه زمانی منظم استفاده کنید.
کوددهی
حتی اگر اسفناج را درون گلدان پرورش میدهید، باید کوددهی را انجام دهید. کود دهی با مواد ارگانیک به حفظ رطوبت خاک کمک میکند.
آفات و بیماریها
اگر در حجم محدود و در یک فضای کوچک به پرورش اسفناج مشغول هستید، زیاد نگران نشوید چون میتوانید بهراحتی بیماری و آفات احتمالی را کنترل کنید. بااینوجود حواس خود را جمع کنید و اگر روی برگ اسفناج حشرات برگخواری مثل کرم مشاهده نمودید، این عوامل ایجاد بیماری را بهسرعت از بین ببرید.
چند نکته برای پرورش اسفناج در مناطق گرمسیر
اگرچه اسفناج برای یک منطقه سرد و خنک مناسب است، اما پرورش آن در مناطق گرمسیری نیز بسیار آسان است. میتوانید در این مناطق اسفناج را بهآسانی دو بار و در ماههای غیر اوج گرما پرورش دهید. برای این کار باید سایه و آب کافی وجود داشته باشد تا دمای خاک خنک و مرطوب نگهداشته شود.
در مناطق گرمسیر، سبزیهایی مثل کاهو و اسفناج سریعاً رشد کرده و دانه میزنند، یکی از نکات بسیار مهمی که در پرورش اسفناج در مناطق گرمسیر باید رعایت شود استفاده از اسفناجهای مقاوم در برابر گرما است که بهآرامی رشد میکنند و بهصورت ناگهانی به مرحله دانه زدن نمیرسند. این نوع اسفناجها در برابر گرما و رطوبت (شرجی) مقاوم هستند.
برداشت محصول
اسفناج بین ۳۷ تا ۵۰ روز پس از جوانه زدن و با توجه به شرایط پرورش و ذرات ذرهبینی موجود در خاک قابلبرداشت است. میتوان برداشت را زمانی انجام داد که گیاه حداقل ۵ تا ۶ برگ داشته باشد و طول هرکدام نیز حداقل ۳ تا ۴ اینچ باشد. ابتدا برگهای بیرونی را برداشت کنید و اجازه دهید برگهای درونی همچنان رشد کنند و یا اینکه تمام گیاه را با چاقو یا قیچی برش دهید، باقیمانده گیاه مجدداً شروع به جوانه زدن خواهد کرد.
هنگامیکه هوا گرم و مرطوب میشود گیاه دارای یک ساقه عمودی میشود و میتوانید گلهای کوچک سبز یا زردرنگ را روی آن مشاهده کنید. نتیجه این است که شاخ و برگ روی گیاه ضخیمتر شده و مزهاش را نیز تغییر میدهد (تلختر میشود)؛ بنابراین برای داشتن یک مزه بهتر توصیه میشود قبل از تشکیل گل عمل برداشت محصول صورت پذیرد.
لوبیا انواع مختلفی دارد که ازجمله آنها میتوان به لوبیا چیتی، لوبیا سبز، لوبیا قرمز، لوبیا سفید، لوبیا چشم بلبلی و…اشاره کرد اما نوع لوبیا در نحوه کاشت و شرایط نگهداری آن تأثیر چندانی ندارد. بنابراین برای کاشت انواع لوبیا در گلدان میتوان از روش زیر استفاده کرد.
۱ ـ انتخاب بذر مناسب
برای کاشت لوبیا، تهیه بذر لوبیا اهمیت بالایی دارد. با انتخاب درست بذر لوبیا ، به تولید رضایت بخش خواهید رسید. بهتر است بذر لوبیا را از فروشگاههای معتبر خریداری کنید. درصورتیکه قصد دارید از لوبیای موجود در منزل خود استفاده کنید، باید آن را خالص کنید. بهطورکلی لوبیای مناسب برای کاشت باید چند ویژگی داشته باشد:
بذر لوبیا انتخابی برای کاشت لوبیا در گلدان باید رسیده، سالم و تازه باشد و قوه نامیه آن از ۹۵ درصد کمتر نباشد.
بذر لوبیا باید از ناخالصیهای بذری و غیر بذری و علفهای هرز پاک شده باشد.
درصورتیکه قصد دارید دانههای گیاه لوبیا را برای کاشت نگهداری کنید، باید در گام نخست فرصت دهید غلاف لوبیا خشک شود و سپس آن را باز کنید و بذر لوبیا را از داخل آن خارج کنید. سپس تا زمان کاشت لوبیاها را در یک مکان خشک و خنک قرار دهید. اگر گیاهی در دسترس ندارید که دانههای آن را نگهداری کنید، میتوانید بذر لوبیا را از بازار خریداری کنید.
۲ ـ انتخاب گلدان مناسب
برای کاشت بذر لوبیا در گلدان، اندازه گلدان حداقل میبایست ۲۰ سانتیمتر باشد. برای اینکه نتیجه کار مطلوبتر شود، میتوانید از یک گلدان ۳۰ سانتیمتری یا بزرگتر استفاده کنید. باید مطمئن شوید که گلدان به میزان مناسبی سوراخ زهکشی داشته باشد. برای کمک به زهکشی گلدان پیش از افزودن خاک به آن، یک لایه نازک شن در کف ظرف بریزید.
۳ ـ تهیه خاک مناسب
بذر لوبیا برای رشد مناسب و باردهی مطلوب نیاز به خاک غنی از مواد معدنی دارد. برای این کار میتوانید از گلفروشیها خاک گلدانی ترکیبی و حاصل خیز را خریداری کنید. دقت داشته باشید که خاک شما باید دارای زهکشی مناسب باشد به همین دلیل باید مقداری ماسه نیز به خاک خود اضافه کنید. پس از تهیه خاک مناسب، گلدان خود را از این خاک پر کنید.
۴ ـ خیساندن لوبیا قبل از کاشت
قبل از اینکه بذر لوبیا را در گلدان بکارید، لازم است آنها را یک شب در آب گرم خیس کنید. این کار باعث میشود عمل جوانه زدن لوبیاها بهتر انجام شود. البته این مرحله اجباری نیست ولی به رشد گیاه کمک زیادی میکند.
۵ ـ کاشت بذر لوبیا
برای کاشت بذر لوبیا در گلدان باید در خاک گلدان حفرههایی به عمق ۳ تا ۴ سانتیمتر ایجاد کنید. سوراخها باید حداقل ۲ سانتیمتر با یکدیگر فاصله داشته باشند. بعد از تهیه حفره درون خاک گلدان، بذر لوبیا را در حفرهها قرار دهید و سپس روی آن را بهآرامی با خاک پرکنید.
۶ ـ آبیاری اولیه
بلافاصله بعد از اینکه مرحله بذر لوبیا در گلدان به پایان رسید باید گلدان را آبیاری کنید. این کار را باید به نحوی انجام دهید که تمام عمق خاک خیس شود و آب اضافی از ته گلدان خارج شود. دقت کنید که باید این کار را به صورتی انجام دهید که به محل کاشت لوبیا آسیبی نرسد.
۷ ـ جوانه زدن لوبیا
پس از اینکه کاشت و آبیاری لوبیا به پایان رسید، گلدان را پشت پنجرهای آفتابگیر قرار دهید تا لوبیا شروع به جوانه زدن کند. پس از گذشت حدوداً ۳ هفته میتوانید جوانههای گیاه لوبیا خود را نگاه کنید. در این مرحله از رشد گیاه، درصورتیکه گلدان شما کوچک است لازم است آن را به گلدان بزرگتری منتقل کنید.
۸ ـ حذف گیاهان ناسالم
پس از اینکه گیاهان شما به رشد نسبی و مناسبی رسیدند، لازم است تا گیاهانی را که بهاندازه کافی رشد نکردهاند یا اینکه ناسالم هستند را ریشهکن کنید. این کار به رشد سایر بوتهها کمک میکند. دقت داشته باشید که ریشهکن کردن بوتههای کوچک باید به صورتی انجام شود که به دیگر بوتهها آسیبی نرسد.
۹ ـ تهیه قیم برای بوتههای لوبیا
پس از اینکه بوتههای لوبیا بهاندازه کافی رشد میکنند، میل چندانی به صاف ماندن ندارند و احتمال شکستن آنها وجود دارد. برای پشتیبانی از نهالهای لوبیا باید برای آنها داربست یا قیم تهیه کرد. برای این کار میتوانید از یک میله استفاده کنید. با این کار از گره خوردن بوتههای لوبیا نیز جلوگیری میشود. از طرفی دیگر تهیه قیم برای بوته لوبیا برداشت لوبیا را نیز آسانتر خواهد کرد.
بهترین زمان برای کاشت لوبیا در گلدان
زمان کاشت لوبیا اوایل فصل بهار است. در صورتی که قصد دارید گلدان لوبیا را در داخل منزل خود نگه دارید، در هر زمان از سال میتوانید نسبت به کاشت لوبیا در گلدان اقدام کنید؛ اما درصورتیکه گلدان لوبیا را در بیرون از منزل نگهدارید میبایست زمانی به کاشت لوبیا اقدام کنید که خطر سرمازدگی وجود نداشته باشد. دمای مناسب برای رشد لوبیا ۱۸ تا ۲۱ درجه سانتیگراد است. در حالتی که میخواهید گلدان لوبیا بیرون از منزل باشد میتوانید بذر لوبیا را ۴ تا ۶ هفته پیش از آخرین سرما در خانه نشا کرده و پس از آن که اندازه نهالها به ۱۰ سانتیمتر رسید آنها به گلدانهای بزرگتر موجود در بیرون از منزل منتقل کنید.
شرایط محیطی موردنیاز برای نگهداری از لوبیا
۱- خاک
باید دقت داشته باشید که تمامی انواع لوبیا به نوع خاک حساس نیستند و لوبیا در هر نوع خاک و با بافتهای متفاوت قابل رشد است؛ بااینحال خاکهایی با بافت سبک و غنی از مواد آلی برای رشد گیاه و محصول دهی بیشتر آن، مناسبتر هستند. خاکهای شنی رسی با مواد غذایی زیاد که از زهکشی مناسبی برخوردار باشند، برای کاشت لوبیا توصیه میشوند.
۲- آبیاری
لوبیا ازجمله گیاهانی است که به آبیاری زودبهزود، مداوم و منظم نیاز دارد. معمولاً در بازههای زمانی سه تا چهار روزه باید گیاه لوبیا یک مرتبه آبیاری شود و در دوران گلدهی نیاز آبی گیاه نسبت به دورههای دیگر افزایش پیدا میکند. در زمان آب دادن به گیاه دقت داشته باشید، خاک غرقاب نشود و فقط خاک را مرطوب کنید. بهتر است آبیاری را صبحها انجام دهید و در زمان آبیاری دقت کنید که برگهای لوبیا خیس نشود.
۳- کوددهی
لوبیا به کوددهی نیاز ندارد و در همین حد که برای کاشت آن از خاک حاصلخیز استفاده کنید برای رشد آن کافی است.
۴- دمای مناسب
بهترین دما برای رشد مطلوب گیاه لوبیا دمای ۲۰ تا ۲۸ درجه سانتیگراد است. لازم به ذکر است که گیاه لوبیا در دمای بالا بهتر رشد میکند و حداقل دما برای جوانه زدن این گیاه چیزی در حدود ۱۰ تا ۱۲ درجه سانتیگراد است. دقت داشته باشید، دمای بیشتر از ۳۰ درجه سانتیگراد، برای رشد این گیاه مطلوب نیست و منجر به عدم تشکیل دانه میشود.
۵- نور
باید گلدانی که لوبیا در آن کاشته میشود را در یک مکان روشن قرار دهید، اما این به آن معنا نیست که گلدان در معرض تابش مستقیم نور خورشید قرار داده شود. پنجرههای جنوبی آپارتمان، بهترین مکان برای قرار دادن گلدان لوبیا در منزل است.
برداشت لوبیا
زمان مناسب برای برداشت لوبیا
تمامی انواع لوبیا (اعم از لوبیا سبز، چیتی، قرمز و …) پس از گذشت ۴۵ تا ۷۵ روز آماده برداشت هستند. بعد از گذشت این زمان از روز کاشت، به دقت غلافهای لوبیای کاشته شده را موردبررسی قرار دهید. درصورتیکه غلاف لوبیا کاملاً برآمده شد و لوبیاهای درون غلاف از روی پوست غلاف قابل تشخیص بودند، لوبیاها کاملاً رسیدهاند و زمان برداشت آنها فرا رسیده است.
بهترین روش برداشت
برای برداشت لوبیا میتوانید از یک چاقوی تیز استفاده کنید (این کار را میتوانید با استفاده از دست نیز انجام دهید). با استفاده از چاقو انتهای غلاف لوبیا را ببرید و آن را از بوته جدا کنید. دقت داشته باشید، هرگز بیش از اندازه غلاف را برای جدا کردن از بوته نکشید، زیرا این کار به آسیب دیدن بوته منجر خواهد شد.
سابقه کشت باقلا طولانی بوده بهطوریکه یونانیان، رومیان قدیم و مصریان نیز آن را کشت میکردند. توصیه میشود برای تعیین زمان کشت باقلا با توجه به متغیر بودن شرایط آب و هوایی در نقاط مختلف از تحقیقات انجام شده در هر منطقه و نظر کارشناس مربوطه بهره ببرید. بهترین فاصله زمانی جهت کشت باقلا از نیمه دوم مهر تا اوایل آذر است. میتوانید در گلدان یا باغچه خانه خود به کشت و پرورش باقلا بپردازید یا در شرایط مزرعه آن را تحت زارعت قرار دهید. در ادامه با شرایط موردنیاز و نحوه کاشتن باقلا بیشتر آشنا خواهید شد.
شرایط لازم برای کاشت باقلا
بذر
بذور مرغوبی را برای کاشتن باقلا خریداری نمایید. با توجه به مزایایی که بذور اصلاح شده دارد میتوانید از این بذور نیز بهره بگیرید. رقمهای متفاوتی از بذر باقالا در ایران مورد کشت قرار میگیرد که شامل رقم برکت (عملکرد بالا و پرمحصول)، زهره (عملکرد خشک ۲ تن در هکتار)، شامی (دانه درشت و بازارپسندی خوب)، الجزایری (در خوزستان بیشتر مورد کشت قرار گرفته) و رقم باقلای شاخ بزی است.
آبیاری
با توجه به آنکه در طول دوره رشد باقلا زمین باید رطوبت بالایی داشته باشد و این گیاه به تنش رطوبتی بسیار حساس است. بنابراین آبیاری مزرعه مخصوصاً در هنگام گلدهی تا مرحله رسیدن دانه ضروری میباشد. اگر کشت زمستانی بذر باقالا صورت بگیرد چنانچه بارندگی وجود نداشته باشد مزرعه باقلا باید پس از کاشت و سپس ۷ تا ۱۰ روز بعدازآن بلافاصله مورد آبیاری قرار بگیرد تا بوتهها به نحو مطلوبی سبز شوند. همچنین توجه داشته باشید EC آب آبیاری بیشتر از ۴/۳ دسی زیمنس بر متر نباشد.
خاک
باقلا برای رشد به خاکی تقریباً رسی حاصلخیز و رسی شنی و آفتابگیر نیاز دارد. اگر میزان رس خاک بیشتر یا کمتر از حد معمول باشد طبق نظر کارشناس باید آن را با کودهای آلی یا دامی اصلاح نمایید. خاک باید دارای میزان کلسیم بالایی باشد. کودهای شیمایی که حاوی مقدار مساوی مواد تغذیهای هستند را قبل از کشت به زمین اضافه نمایید. عمق خاک نیز جهت کاشتن بذر باقالا باید حداقل ۲۵-۳۰ سانتیمتر باشد.
دوره تناوب
زمینی که برای کشت باقلا انتخاب میکنید نباید در سال قبل تحت کشت باقلا قرار گرفته باشد. باقلا به تناوب زراعی جهت کشت نیاز دارد و نوع این تناوب با توجه به شرایط منطقه، خصوصیات خاک، بیماریها، علف هرز و عوامل اقتصادی طبق نظر کارشناس مربوطه تعیین میشود.
آمادهسازی بستر
برای آمادهسازی زمین بسته به زمان کاشت، اقلیم، بافت خاک و… از ادوات متفاوتی استفاده میشود. این عملیات باید در رطوبت مناسب خاک صورت گیرد و چنانچه زمین دارای کلوخههای درشت باشد از دیسک جهت خرد کردن آنها بهره بگیرید. چنانچه زمین دارای علفهای هرز مزاحم برای رشد باقلا باشد از علفکشهای مناسب طبق نظر کارشناس برای از بین بردن آنها استفاده کنید.
نحوه کاشت باقلا
زمان کاشت
زمان مناسب برای کشت بذر باقالا موقعی است که گرمای تابستان تمام شده و هنوز سرمای زمستان شروع نشده باشد. بهترین فاصله زمانی جهت کشت باقلا از نیمه دوم مهر تا اوایل آذر توصیه شده است. بهطورکلی در مناطق سردسیر در بهار کاشته میشود اما در نقاط گرمسیری در پاییز و زمستان مورد کشت قرار میگیرد. زمان لازم از کاشت تا برداشت حدود ۱۲۰ تا ۱۵۰ روز میباشد.
مقدار بذر
مقدار بذر باقالا کافی برای کشت باقلا حدود ۱۲۰-۱۸۰ کیلوگرم است که بسته به اینکه در چه منطقهای تحت کشت قرار میگیرد متفاوت است. با توجه به فاصله ردیفها جهت کشت میزان بذر باقالا مصرفی نیز متفاوت است. اگر فاصله ردیفها نزدیک به هم باشد بسته بهاندازه بذر باقالا حدود ۷۰-۱۰۰ کیلوگرم بذر باقالا در هکتار کافی است و چنانچه کشت بهصورت مکانیزه باشد در فاصله ۱۰*۲۰ سانتیمتر ۲۰۰ کیلوگرم بذر باقالا در هر هکتار لازم است.
عملیات کاشت
کشت بذر باقالا بهصورت ردیفی انجام میگیرد. آن را در روی ردیفهای با فاصله ۵۰-۷۰ سانتیمتر میکارند. بذر باقالا را در عمق ۵-۷ سانتیمتر خاک قرار میدهند. طبق تحقیقات صورت گرفته کشت دو ردیف بذر باقالا روی پشته عملکرد بالایی داشته است. فاصله دو بوته باقلا ۱۰-۱۵ سانتیمتر است. میتوانید برای کاهش هزینههای کشت از بذرکارهای مناسب نیز بهره بگیرید. بعد از اینکه بذر باقالاها را در خاک قرار دادید نوبت به آبیاری آن میرسد. دور آبیاری با توجه به روش کاشتن متفاوت است. اما باید مزرعه باقلا باید پس از کاشت و سپس ۷ تا ۱۰ روز بعد از آن بلافاصله مورد آبیاری قرار بگیرد تا بوتهها به نحو مطلوبی سبز شوند.
توجه داشته باشید این گیاه به کمبود رطوبت حساس بوده و عملکرد بذر باقالا کاهش مییابد. در طول دوره رشد سعی کنید از سموم شیمایی جهت از بین بردن علفهای هرز استفاده نکنید و بهصورت دستی این کار را انجام دهید. میتوانید برای حذف علفهای هرز و تهویه بهتر و همچنین خاکدهی پای بوتهها از کولتیواتور یز بهره بگیرید. برای تقویت گیاه و افزایش محصول در مدت زمان رشد گیاه میتوانید از کودها خصوصاً کود سرک نیز استفاده کنید. در برخی از خاکها نیز به خاطر بعضی محدودیتها میتوان کوددهی را از طریق محلول پاشی انجام داد.
برداشت
با رسیدن باقلای سبز خوشرنگ نوبت به برداشت آن میرسد. غلاف سبز و نارس باقلا را بهعنوان سبزی برداشت کرده سپس دانههای نارس آن را خارج کرده و مصرف میکنند. البته میتوان بهصورت کنسرو شده یا یخزده نیز نگهداری نمود و در زمان مناسب استفاده کرد. در مواردی به غلاف باقلا فرصت بیشتری میدهند تا دانههای آن خشک شود و سپس برداشت کنند. بهطورکلی برداشت غلافهای سبز قبل از زرد شدن برگها یا غلافها و با دست صورت میگیرد. اما برداشت دانه خشک هنگام قهوهای شدن اکثر غلافهای بوده و توسط دست یا کمباین مخصوص برداشت میشود. توجه کنید که خوردن باقلای نارس ممکن است سبب ایجاد بیماری خطرناک و کشندهای به نام فاویسم شود. بنابراین در مصرف آن با دقت عمل کنید.
نخود یکی از حبوبات پرمصرف است که در غذاهای اصیل ایرانی همچون آبگوشت، آش رشته و... به کار برده میشود. اگرچه نخود به فراوانی یافت میشود اما کاشت آن اصول به خصوصی دارد. برای شناختن روش و اصول کاشت بذر نخود مطالب را دنبال کنید.
نحوه کاشت نخود
کشاورزان کاشت بذر نخود را در بازه زمانی ماههای اسفند تا اردیبهشت انجام میدهند و درصورتیکه خاک زمین در حین فرسایش نباشد، شخم زدن را نیز در فصل پاییز قرار میدهند. میزان عمق خاک شخم زده باید ده تا دوازده سانتیمتر باشد. همچنین زمین موردنظر برای کاشت بذر نخود علاوه بر حاصلخیز بودن باید فاقد علف هرز باشد. کشاورزان بذر نخود را در روزهای ابتدایی فصل بهار و درصورتیکه دمای خاک کمتر از پنج درجه سانتیگراد نباشند میکارند. بذر نخود باید در عمق ۵/۲ تا ۶ سانتیمتری و در ردیفهایی با فاصله ۱۵ سانتیمتری کاشته شود. نکته قابلتوجه این است که کاشتن متوالی نخود در یک زمین باعث زیاد شدن حشرات و افزایش بیماریها میشود، پس نیاز است که هر ۴ تا ۵ سال، یکبار در زمین نخود کشت شود. در دوران گلدهی، نخود به شرایط آبوهوایی معتدل نیاز دارد و آبوهوای داغ سبب ایجاد تنش بر آب گیاه میشود که درنتیجه به کاهش محصول ختم میگردد.
مناسبترین دما در روز، ۳۵ درجه و در شب ۱۴ تا ۱۵ درجه سانتیگراد است. همچنین باید بیان کرد که نخود یک گیاه روزبلند است، یعنی طول روز و درجه حرارت تاریخ گلدهی را مشخص میکند. هوای ابری و رطوبت بالا سبب کاهش ذخیره بذر نخود میشوند. میان تعداد شاخههای فرعی و عملکرد گیاه رابطه مستقیم وجود دارد. تراکم بوته نخود در واحد سطح تعداد شاخههای فرعی گیاه و غلافهای آن را کنترل میکند.
برای کاشت بذر نخود باید به موارد بسیاری توجه داشته باشید
خاک مناسب برای کاشت نخود
کاشت بذر نخود در بیشتر خاکها امکانپذیر میباشد، اما مناسبترین خاک برای رشد نخود خاکهای لومی است که به اندازه کافی در ترکیبشان آهک دارند که بهتر است کشاورزان آهک را با شخم پاییزه با خاک مخلوط کنند. برخلاف خاکهای آهکدار، خاکهایی که بافت رسی و سنگین دارند برای کاشتن نخود گیاه مناسب نیستند.
گیاه نخود برای رشد کردن و دادن محصول بیشتر به کودهای فسفره پتاس دار و آهک نیازمند است، استفاده درست از کود نیز در رشد و پرورش گیاه مؤثر میباشد. هنگامیکه گیاه به منیزیم نیاز داشته باشد کشاورزان میتوانند از سنگ آهک دولومیت که دارای کلسیم و منیزیم است استفاده کنند. برای کاشت نخود در هر هکتار، ۲۰ کیلوگرم ازت مصرف میشود. نخود نسبت به شور بودن خاک حساس است و اگر خاک شور باشد این گیاه نمیتواند جوانه بزند، اما در مواردی هم نخودها در خاکهای شور جوانه میزنند که درنتیجه سبب میشود پروتئین کمتری داشته باشند.
آبیاری گیاه نخود
آبیاری گیاه نخود باید به میزان مناسب انجام گردد زیرا همانگونه گیاه هم از کمآبی و هم از اضافه بودن میزان آب صدمه میبیند. بازههای آبیاری گیاه نخود به شرایط آبوهوایی و اقلیمی هر منطقه بستگی دارد و با توجه به موارد بیانشده مشخص میشود. آبیاری مناسب باعث تقویت گلدهی گیاه میشود. گیاه نخود بین ۱۱۰ تا ۲۴۰ میلیلیتر آب مصرف میکند تا حدود ۹۰۰ تا ۳۰۰۰ کیلوگرم در هکتار بذر نخود تولید کند. گیاه نخود میتواند آب را از اعماق بیشتر از ۱۵۰ سانتیمتر خاک جذب کند اما بهترین جذب آب گیاه نخود، از عمق ۶۰ سانتیمتری خاک که بیشتر ریشهها در آن منطقه قرار دارند انجام میشود.
هرس گیاه نخود
گیاه نخود در برابر علفهای هرز دفاع ضعیفی دارد. رشد علفهای هرز باعث کاهش میزان محصول و دشوار شدن برداشت محصولها میشود. در میان علفهای هرز علف خارلته نسبت به علفهای دیگر ضرر بیشتری را به گیاه میرساند. اگر در زمین موردنظر برای کاشت نخود، چمن کاشته بوده باشند مشکل سازی علفهای هرز بیشتر میشود. هرس کردن در بازه میانمدت زمان کاشت تا سبز شدن گیاه، علفهای هرز را از بین میبرد. هنگامیکه گیاه نخود سبز میشود باید هرس کردن را متوقف کرد تا گیاه بتواند بهراحتی رشد کند.
روشهای کاشت نخود
برای کاشت نخود میتوان از روشهای مختلفی استفاده کرد
از جمله روشهایی که میتوان با آن اقدام به کشت بذر نخود کرد عبارتاند از:
روش سنتی کاشت نخود
بعد از آماده کردن زمین، میتوان بذر نخود را بهصورت تصادفی با دست در سطح مزرعه پخش کرد. پس از انجام این کار، کشاورزان بهوسیله گاوآهن برگردان دار بذر نخود را زیر خاک میکنند.
روش مکانیزه کاشت نخود
مناسب روش کاشت نخود از نظر تهویه و رطوبت، روش مکانیزه است. در این روش از دستگاههای کاشت غلات یعنی دستگاه خطی کار و پنوماتیک یا همان دستگاه کاشت ذرت و چغندرقند میتوان استفاده کرد. اما بهترین وسیله برای کاشت نخود، بذری است که از دستگاه پنوماتیک حاصل شده باشد. کاشت نخود با این دستگاه باعث اطمینان از کشت مناسب و تأمین شرایط محیطی مناسب برای گیاه همچون کنترل عمق کاشت، فاصله میان هر ردیف، فاصله میان بوتههای روی ردیف، صرفهجویی در میزان بذر نخود مورد مصرف، مبارزه با علفهای هرز، یکنواختی سطح سبز مزرعه و افزایش میزان تولید نخود در واحد سطح میشود.
زمان برداشت نخودها
هنگامیکه پوستههای غلاف نخود به رنگ قهوهای روشن نزدیک به زرد و یا به رنگ کرم درآیند، به این معنا است که زمان برداشت نخودها فرارسیدهاست. در هنگام برداشت باید رطوبت بذر نخود میان ۱۰ تا ۱۲ درصد باشد. به تأخیر افتادن زمان برداشت سبب افزایش میزان ریزش غلاف یا دانهها میشود. اگر تمایل دارید که نخود تازه بخورید، میتوانید نخودها را هنگامیکه هنوز سبز و نابالغ هستند از غلافشان جدا کنید. نخود تازه را میتوان مانند لوبیا میل کرد. غلافها تنها بین ۱ تا ۲ اینچ یا ۲.۵ تا ۵ سانتیمتر طول دارند و هر غلاف دارای یک یا سه نخود است. نیاز است درصد رطوبت بذر نخود در زمان انبار کردن میان ۱۰ تا ۱۲ درصد باشد. لازم است که از استفاده انبارهای گرم و مرطوب و بدون تهویه جلوگیری کنید.
یکی از گلهای زیبایی که در فضای سبز جلوه بسیار زیبا و درخشش خاصی دارد گل آمارانتوس است. این گل زیبا از خانواده تاج خروس بوده و رقم آن پهن برگ و پابلند میباشد. ارتفاع این گیاه بین ۸۰ تا ۱۲۰ سانتیمتر میرسد و بعد از حدود ۱۰ الی ۱۲ هفته پس از کاشت گلدهی این گل زیبا آغاز میگردد. در ادامه به چگونگی کاشت بذر آمارانتوس و نحوه نگهداری این گل زیبا خواهیم پرداخت.
کاشت و پرورش گل آمارانتوس
بستر مناسب کشت گل آمارانتوس مخلوطی از پیت ماس، کوکوپیت و پرلیت به همراه خاک باغچه یا خاک برگ الک شده است. باید به این نکته توجه کرد که خاک باید بهصورتی باشد که دارای زه کشی و تخلخل مناسب باشد. برای رشد مناسب گیاه میتوان از مقداری ورمی کمپوست یا کود دامی کاملاً پوسیده استفاده کرد.
بذر آمارانتوس را میتوان بهصورت مستقیم یا نشاء کاری در سینی کشت یا خزانه کشت کرد. برای کشت بذر آمارانتوس ابتدا بستر کشت را داخل گلدان و یا باغچه بهصورت گفته شده آماده کرده و سطح خاک را صاف کنید. بعد از صاف کردن خاک آبیاری را انجام داده و بذر آمارانتوس را روی سطح خاک قرار دهید. فاصله بذرها از هم بستگی به نوع گیاه متفاوت است و در مورد بذر آمارانتوس فاصله ۳۰ سانتیمتر مناسب است. بعد از قرار دادن بذرها بر سطح خاک مقداری خاکبرگ الک شده یا پیت ماس بر روی بذرها ریخته و با اسپری سطح خاک را آبیاری کنید. باید توجه داشته باشید مقدار خاک ریخته شده روی بذر آمارانتوس زیاد نشود و مقدار استاندارد آن دو برابر اندازه بذر آمارانتوس است.
اگر قصد کشت بذر آمارانتوس در خارج از فصل (پاییز و زمستان) و داخل گلدان را دارید باید به چند نکته توجه کنید:
قبل از قرار دادن بذر آمارانتوس بر روی سطح خاک ترجیحاً خاک را با محلول قارچکش آبیاری کنید.
بعد از قرارگیری بذر آمارانتوس بر سطح خاک و الک کردن خاک بر روی آن باید روی گلدان را با پلاستیک پوشاند.
مکان قرارگیری گلدان باید دور از نور مستقیم خورشید و در مکان پرنور باشد.
بین ۱ الی ۲ هفته بعد از کشت، بذر آمارانتوس جوانه زده و بعد از چهار برگی شدن پلاستیک را سوراخ کرده تا گیاه برای قرارگیری در فضای باز آماده شود. باید توجه داشت این کار باید بهآرامی و طی ۲ هفته انجام شود.
میتوان جهت برآورده کردن نیاز نوری گیاه برای رشد از لامپهای مخصوص رشد استفاده کرد.
بهترین فصل کشت بذر آمارانتوس بهار و بهترین دما ۱۵ الی ۲۵ درجه سانتی پایه است. گل آمارانتوس نیاز به حداقل ۸ الی ۱۰ ساعت نور مستقیم و ملایم آفتاب داشته و درصورتیکه نیاز نوری آن برطرف نشود در رشد و گلدهی دچار مشکل میشود. در کشت غیرمستقیم و داخل سینی نشاء و یا خزانه بعد از ۸ برگی شدن گیاه میتوان آن را به گلدان یا باغچه انتقال داد. باید به این نکته توجه داشت در کشت غیرمستقیم درصد موفقیت کمتر است و پیشنهاد میشود کشت بهصورت مستقیم انجام شود.
گل آمارانتوس گیاهی یکساله است و درصورتیکه در فصل سرما به داخل خانه منتقل شود میتوان مدت زمان بیشتری از آن نگهداری کرد و از گلهای زیبای آن لذت برد. سطح خاک بذر آمارانتوس تا قبل از جوانهزنی رطوبت داشته و خشک نشود. بذر آمارانتوس بعد از جوانه و انتقال به فضای باز (در صورت کاشتن در گلدان با پلاستیک) باید بهصورت منظم آبیاری شود. گیاه آمارانتوس تا حدودی مقاوم به خشکی است. اما درصورتیکه میخواهید گیاه شاداب و با گل زیاد داشته باشید باید بهصورت منظم آبیاری شود. اگر بهصورت صحیح از گل مراقبت شود و آبیاری و کوددهی آن بهصورت منظم انجام شود میتوان مدت زمان زیادی آن را نگهداری کرد.
گل شب بو از گیاهان پرطرفدار نوروزی است که علاوه بر زیبایی فوقالعاده گلهایش به علت عطر بینظیرش نیز بسیار موردتوجه است و برای نگهداری در آپارتمان و کاشت در فضای سبز و باغچهها انتخاب میشود. در ادامه این مطلب شما را با روش کاشت بذر شب بو، نحوه نگهداری و شرایط محیطی موردنیاز این گل آشنا میکنیم.
روش کاشت گل شب بو
کاشت گل شب بو از طریق بذر شب بو و قلمه زدن قابل انجام است و جزو گیاهانی است که تکثیر آن ساده است. مراحل کاشت این گل به شرح زیر میباشد:
کاشت گل شب بو از طریق بذر
مهمترین روش تکثیر کاشت بذر شب بو است که در دو زمان از سال انجام میگیرد. در مورد شب بوهای یکساله و همچنین چندساله معمولاً بذر شب بو در اوایل بهار (بعد از رفع یخبندان بهاره) و یا در صورت داشتن امکانات ۸-۶ هفته قبل از رفع یخبندان در محیطی محافظت شده همانند داخل منزل و یا گلخانه کاشته میشوند، سپس در اوایل بهار به زمین اصلی منتقل میشوند.
۱ ـ بذر شب بو را در عمق ۳ تا ۴ سانتیمتری خاک بکارید. فاصله بین بذر شب بوها بهتر است بین ۱۵ تا ۲۰ سانتیمتر باشد.
۲ ـ بهتر است بذر شب بو را از اواخر مردادماه تا اوایل شهریور در هوای آزاد بکارید و پس از آنکه بوتهها چند برگه شد، بوتههای کم پر را جدا کنید.
۳ ـ زمانی که بوتههای شب بو حدود ۳ تا ۵ سانتیمتر رشد کردند باید آنها را به گلدانهای مناسب انتقال دهید.
۴ ـ توجه داشته باشد اگر گل شب بوی شما از نمونههای تک شاخه است میتوانید ۳ تا ۵ بوته از آن را به یک گلدان انتقال دهید اما چنانچه از انواع پر شاخه استفاده نمودهاید یک بوته برای هر گلدان کافی است.
۵ ـ گلدانهای شب بو را در محل سایه قرار دهید. هنگامی که بوتهها به گلدان جدید و فضای محیط عادت کردند میتوانید آنها را به محل آفتابرو انتقال دهید.
۶ ـ بهترین محل برای نگهداری گل شب بو در داخل ایوان یا بالکن منزل و در پشت پنجره اتاقهاست. در صورت نگهداری شب بو در داخل آپارتمان، دمای منزل باید خنک باشد.
۷ ـ گلدانها را در هفته حداقل سه تا چهار بار آبیاری کنید.
۸. توصیه میشود خاک گلدان را هر سال یکبار با کودهای غنی از پتاسیم و نیتروژن مخلوط کنید.
قلمه زدن شب بو
تکثیر از طریق قلمه یکی دیگر از روشهای کاشت گل شب بو در مورد انواع چندساله این گیاه است. این روش چندان متداول نیست، با این وجود اگر تصمیم به قلمه زدن گل شب بوی خود دارید بهترین زمان فصل تابستان است.
برای کاشت بذر شب بو، گلدانی را در اندازه متوسط انتخاب کرده و بذر شب بوها را در عمق ۸ سانتیمتری خاک بکارید. فاصله مناسب بذر شب بوها در خزانه کاشت نیز حدود ۳-۲ سانتیمتر است. وجود لایه روی بذر شب بوها، آنان را از خشک شدن تا حدودی محافظت میکند. خاک سبک غنی از خاک برگ و کود آلی برای پرورش گیاه محبوبه شب مناسب است. گلدانها را در معرض نور غیرمستقیم خورشید و در مکانی نیمسایه قرار دهید.
شرایط نگهداری گل شب بو
شرایط اکولوژیکی موردنیاز نگهداری شب بو عبارت است از:
خاک:بذر شب بو به خاک سبک و با زهکش خوب نیاز دارد که خنثی تا کمی قلیایی و نسبتاً حاصلخیز باشد. ترکیب خاکبرگ، شن، کود پوسیده گاوی و خاک معمولی برای کاشت بذر شب بو مناسب است.
نور: گل شب بو برای رشد بهتر نیاز به نور مستقیم دارد. البته این میزان دریافت نور برای گل بستگی به دما محیط دارد به طوریکه هرچه دمای محیط کمتر باشد و هوا خنکتر باشد، گیاه میزان نور مستقیم بیشتری را تحمل خواهد کرد. با افزایش دمای محیط، اگر از شدت بیش از اندازه نور محافظت نشود ابتدا گلها پژمرده میشوند و سپس تمامی گیاه پژمرده خواهد شد.
دما: همه انواع شب بو از جزو گیاهان سرمادوست هستند و به هوای گرم حساسیت دارند. گلهای شب بو در اثر گرم شدن هوا ابتدا کمتر گل میدهند و سپس برگهای گیاه زرد شده و بهتدریج میریزند و گیاه از بین میرود.
آبیاری: نیاز آبی گل شب بو متوسط است. بهترین زمان آبیاری گیاه زمانی است که بین دو آبیاری سطح خاک کاملاً خشک شده باشد. در صورت آبیاری بیش از اندازه ریشه گیاه پوسیده خواهد شد.
آفات و بیماریها: از بیماریها و آفات مهم این گیاه میتوان به زنگ شب بو، کنه تارعنکبوتی، معدنچی برگ، تریپس، سفیدک داخلی و شته اشاره کرد. برای از بین بردن این آفات و بیماریها بایستی از سموم شیمیایی مربوطه استفاده شود.
جالب است بدانید چند سالی است که گل شب بو بهعنوان گل شاخه بریده نیز مورداستفاده قرار میگیرد و شاخههای بریده آن درصورتیکه هوای اتاق گرم نباشد، چندین روز در آب دوام میآورند.
پیاز یکی از قدیمیترین گیاهان مورداستفاده انسان بوده است بهطوریکه حتی در اسناد بهجامانده از تمدن مصریها هم نشانههایی از آن دیده میشود. پیاز گیاهی دوساله و غدهای و ریشهدار است که خواص و فواید زیادی دارد و در تمام فرهنگهای غذایی مورداستفاده قرار میگیرد همچنین به علت داشتن خواص دارویی فراوان در طب سنتی نیز استفاده میشود. در ادامه با ما همراه باشید تا با مراحل کاشت پیاز آشنا شوید.
انتخاب بذر
در اولین مرحله باید بذر پیاز موردنظر خود را انتخاب کنید. انتخاب بذر پیاز به عوامل متعددی بستگی دارد. پیاز رقمهای مختلفی دارد مانند پیاز زرد، پیاز شیرین، پیاز سفید، پیاز قرمز و غیره. بذر پیاز را فروشگاههای معتبر تهیه کنید تا کیفیت و قوه نامیه آن تضمین شده باشد. بذر پیاز خوب با اطمینان تعداد محصول مناسب در مزرعه یا گلدان را تأمین مینماید. اگر انواع پیاز را نمیشناسید میتوانید از فروشگاههای بذر و محصولات کشاورزی مشاوره بگیرید یا در اینترنت جستجو کنید.
آبوهوا
این گیاه سبزی فصل خنک است و بهترین رشد و نمو را در درجه حرارت ۲۵-۱۲ درجه سانتیگراد دارد
خاک
پیاز نیازمند خاک نیمه سنگین (خاکهای شنی لومی)، حاصلخیز با زهکش مناسب و فاقد سله است. بذر پیاز نسبت به اسیدی بودن خاک بسیار حساس است و اسیدیته مناسب برای پیاز ۸٫۶ – ۶ میباشد.
کود
استفاده از کودهای دامی پوسیده در افزایش عملکرد و تولید محصول با کیفیت خوب مؤثر است.
فاصله بذر
بذر پیاز را معمولاً روی پشتههایی به فاصله ۳۵ الی ۴۵ سانتیمتر برای کشت یک ردیفه میکارند و برای کشت دو ردیفه، عرض را دو برابر در نظر میگیرند. برای تولید پیاز فواصل بین بوتهها ۷ الی ۱۰ سانتیمتر است.
مراحل کاشت پیاز
کاشت بذر پیاز را بهصورت مرحلهبهمرحله بررسی میکنیم.
۱- انتخاب بذر مناسب برای کاشت پیاز
حال که با عوامل کلیدی و مهم در فرایند کاشت پیاز آشنا شدید میتوانید با انتخاب بذر پیاز مناسب اقدام به کاشت پیاز کنید.
۲-زمان کاشت
اگر در منطقهای زندگی میکنید که دارای زمستانهای سرد است باید در فصل بهار اقدام به کاشت بذر پیاز کنید. برای این منظور باید در ماههای خرداد یا تیر کاشت بذر پیاز را آغاز کنید.
۳- خیساندن بذر
اگر در خانه میخواهید بذر پیاز بکارید باید ابتدا باید سرمادهی را شروع کنید. برای این منظور باید تعداد بذر پیازی که میخواهید بکارید را لای یک دستمال کاملاً مرطوب قرار دهید دستمال را در کیسه فریزر گذاشته سپس به مدت یک روز آن را در یخچال قرار دهید. شب کیسه را در آورده تا بذرها هم دمای محیط شوند. دوباره صبح روز بعد این کار را تکرار کنید. به مدت ۳ هفته باید این عملیات تکرار شود تا بذر پیازها جوانه بزند. بهمحض آنکه بذر پیازها جوانه زد آنها را در زمین، باغچه یا گلدان بکارید.
۴- انتخاب گلدان
حالا یک گلدان عمیق (۳۰ سانتیمتر) که با خاک خوب، غنی و با زهکشی مناسب پر شده است را آماده کنید.
۵- آفت زدایی گلدان
حتماً گلدان را قبل از کاشت بهخوبی بشویید تا از خطر هر گونه افت یا بیماری به دور باشید.
۶- ایجاد شیار
بر روی سطح خاک شیارهایی ایجاد کنید. فاصله این شیارها باید ۳۰ سانتیمتر از یکدیگر باشد تا برگهای پیاز بتواند بهراحتی نفس بکشند و رشد کنند.
۷- قرار دادن مکان گلدان
در سطح خاک شیارهایی به عمق یک سانتیمتر ایجاد کنید. درون شیارها، جوانههای پیاز را بکارید سپس روی جوانهها را خاک نرم بپوشانید. با اسپری آبپاش سطح خاک را مرطوب کنید. گلدان را مکانی آفتابی قرار دهید.
۸- آبیاری
پیاز برای رشد به آبیاری منظم و زیاد احتیاج دارد. اگر آبیاری به حد کافی نباشد رشد گیاه متوقف میشود. خاک پیاز هیچگاه نباید خشک شود و باید در روزهای گرم، سطح محوطه کاشت را با یک نایلون پوشانده تا رطوبت گیاه تأمین شود. در بهترین شرایط رشد، ۳۰ الی ۶۰ روز بعد از کاشت باید پیازها آماده و رسیده شوند.
گل آفتابگردان و یا sun flower که شناختهشدهترین گلهایی است که است که نظر ظاهری ویژگیهای منحصر به فردی دارد و برای پرورش در منزل میتواند انتخاب مناسبی باشد. در این مقاله میخواهیم در مورد آموزش کاشت بذر آفتابگردان با شما عزیزان صحبت کنیم. گل آفتابگردان یک گیاه کاملاً مقاوم به شرایط جوی است که بهراحتی میتواند در باغچه رشد کند. آفتابگردان گیاهی یکساله است و همچنین دارای شرایط رشد سریع است که ۷۰ سانتیمتر یا چند متر قابل رشد است، زمانی که این گیاه بالغ میشود.
کاشت گل آفتابگردان
همانگونه که گفتیم کاشت بذر آفتابگردان به سهولت انجام میشود، اما مهمترین نکته که در پرورش آفتابگردان وجود دارد این است که این گل در محلی که کاشته میشود میتواند بهسرعت تمام املاح خاک را به خود میگیرد و از بین میبرد به همین دلیل نباید در کنار دیگر گلها کاشته شود ازاینرو استفاده از کودهای مناسب به شما در این زمینه کمک خواهد کرد.
کاشت آفتابگردان فقط از یک طریق امکانپذیر است آن هم کاشت بذر آفتابگردان است که از ابتدای فصل بهار و از بین رفتن سرما انجام میشود.
برای کاشت بذر آفتابگردان ابتدا باید ۱شبانهروز آن را در آب بخیسانید، این کار کمک زیادی به روند سریع جوانهزنی میکند.
بعد از آن باید بذر آفتابگردان را در یک خاک سبک کاشته تا جوانهزنی کنند.
شما میتوانید برای کاشت بذر آفتابگردان از گلدانهای کوچک استفاده کنید.
بذر آفتابگردان را در عمق ۴ الی ۵ سانتی در خاک کمپوست و یا در مخلوطی از شن و خاک برگ بکارید و آن را بهخوبی آبیاری کنید.
تا زمانی که بذر آفتابگردان جوانه نداده نگذارید بستر خاک خشک شود.
اگر قصد دارید بذر آفتابگردان را در کنار هم بکارید بهتر است هر کدام را با فاصله ۱۰ سانتیمتر از یکدیگر بکارید.
بعد از گذشت ۲ هفته از کاشت بذر آفتابگردان، بذرها شروع به جوان زنی میکنند که بعد از آن رشد سریعی را در پیش میگیرد.
زمانی که جوانه شروع به رشد و بلند شدن کردند بهتر است آنها را به باغچه و یا گلدانی بزرگتر انتقال دهید، زیرا گل آفتابگردان ریشه زیادی دارد.
بعد از انتقال گیاهتان را در پرنورترین قسمت منزلتان قرار دهید زیرا گل آفتابگردان همانطور که از اسمش پیداست نیاز شدیدی به نور مستقیم آفتابگردان دارد.
اگر گل آفتابگردان در محیط بیرون نگهداری میکنید بهتر است تا زمانی که ساقههای آن محکم نشده است گیاه را به یک قیم ببندید. تا در مقابل باد در امان بماند.
شرایط نگهداری
آبیاری: از آنجایی که گل آفتابگردان ریشههای عمیقی دارد بدان معنا است که نیاز آبی فراوانی دارد، آبیاری گل آفتابگردان باید طوری باشد تا تمام ریشههای آن بهطور کامل خیس شود به همین منظور خاک باید کاملاً خیس باشد، و تا زمانی که خاک بهخوبی خشک نشده باشد از آبیاری خودداری کنید، اگر به این روش به آبیاری بپردازید ریشههای گیاه قوی خواهد شد. توجه داشته باشید که حتماً اطراف خاک گیاه را هم آبیاری کنید.
خاک: خاکی که برای کاشت بذر آفتابگردان استفاده میکنید باید دارای قدرت زهکشی بالایی باشد تا نگذارد آب در خاک باقی بماند، از آنجایی گل آفتابگردان به نیاز آبی بالایی دارد باید در انتخاب خاک دقت بسیاری بکنید. جنس خاک باید به گونهای باشد که آب در آن دچار ایستایی نشود و بهسرعت آب را از خود عبور دهد. بهترین خاک برای بذر آفتابگردان خاک کمپوست به همراه ماسه و پرلیت است.
نور: آفتابگردان نیاز نوری بسیار بالایی دارد بهطورکلی نیاز آن ۸ ساعت آفتاب کامل در طول روز است، آفتاب گرم تابستان بهترین زمان برای دریافت نور موردنیاز است، اگر آفتابگردان در محیطی که سایه است قرار داده شود رشد خوبی نخواهد داشت. اگر هم از این گیاه در خانه نگهداری میکنید سعی کنید مکانی را در نظر بگیرید که دارای بیشترین نور است.
کود: در ابتدا به این نکته اشاره کردیم که زمانی که بذر آفتابگردان در خاک کاشته میشود تمام مواد معدنی خاک از بین میرود و به خود جذب میکند ازاینرو کوددهی برای این گیاه بسیار مهم است، شما میتوانید برای کوددهی آفتابگردان از کود نیتروژن، پتاسیم و فسفر استفاده کنید. بهتر است قبل از کاشت بذر آفتابگردان به کوددهی خاک بپردازید. کوددهی را باید تا زمانی ادامه دهید که گیاه در حال رشد است.
نکته: توجه داشته باشید که در کوددهی زیادهروی نکنید زیرا منجر به سوختن برگهای آفتابگردان میشود.
ریشه گیاه دراز دوکی شکل و مانند هویج به ضخامت انگشت دست بوده و دارای مقدار زیادی کربنات پتاسیم و نیترات پتاسیم است. پوست ریشه بابا آدم قهوهای، مغز آن سفید و طعم آن کمی شیرین است ولی بوی تهوعآوری دارد. ساقه آن که شبیه پوست مار است پوشیده از کرکهای خشن و زبر است. برگهای آن بسیار بزرگ و پهن به حالت افتاده بر روی ساقه قرار دارد. رنگ برگها در قسمت چسبیده به ساقه سبز کمرنگ و هر چه بهطرف انتهای برگ نزدیکتر میشویم تیرهتر میشود. میوه آن پس از رسیدن بهصورت فندقی با ۳ یا ۴ سطح به رنگ زرد حنایی ظاهر میشود. در انتهای میوه تارهای زردرنگی وجود دارد که در موقع عبور گوسفندان و جانوران به پشمهای آنها میچسبد و موجب پخش تخم این گیاه به مناطق دیگر میشود. بابا آدم در بعضی از نقاط ایران به حالت وحشی میروید. از ریشه این گیاه استفاده طبی به عمل میآید پس از خارج کردن ریشه بابا آدم از خاک آن را بهخوبی شسته و به قطعات کوچک سه سانتیمتری تقسیم کرده و در اثر حرارت خورشید یا در کورههای مخصوصی خشک میکنند.
کاشت گیاه بابا آدم
گیاه بابا آدم از طریق کاشت بذر بابا آدم رشد میکند. کاشت و پرورش بذر بابا آدم بسیار آسان است و بهصورت خودرو و بدون کمک انسان نیز در طبیعت رشد میکند. گیاه بابا آدم آفتاب کامل را ترجیح میدهد ولی میتواند سایه جزئی را هم تحمل کند. خاکی که بذر بابا آدم در آن کاشته میشود باید غنی باشد و زهکشی خوبی داشته باشد. یک ویژگی مهم که خاک باید داشته باشد این است که شل باشد و تا عمق ۱ متر عاری از سنگ و کلوخها باشد. در این صورت ریشه بذر بابا آدم رشد طولانی و مستقیمی خواهد داشت. بذر بابا آدم را میتوان بهصورت مستقیم در زمین کاشت. بذر بابا آدم را بعد از گذشت آخرین سرما میکارند. فاصله بین بذر بابا آدم باید ۸ سانتیمتر باشد و فاصله بین ردیفهای کاشت بذر بابا آدم را باید ۶۰ سانتیمتر در نظر گرفت. عمق کاشت بذر بابا آدم ۱ تا ۲ سانتیمتر است. درصورتیکه خاک خشک باشد، بعد از کاشت بهآرامی به بذر بابا آدم کاشته شده آب بدهید. خاک را مرطوب نگهدارید ولی از خیس شدن آن اجتناب کنید زیرا درصورتیکه خاک خیس شود باعث آسیب دیدن بذر بابا آدم میشود و از جوانهزنی بذر بابا آدم نیز جلوگیری میکند. بذر بابا آدم بهسرعت جوانه میزنند. جوانهزنی در عرض ۴ تا ۷ روز صورت میگیرد.
علفهای هرز را کنترل کنید بهخصوص زمانی که نهالهای بابا آدم جوان هستند. خاک را مرطوب نگهدارید و هر ماه یک بار به خاک یک کود کلی بدهید. بذر بابا آدم را میتوان ۴ هفته قبل از آخرین سرما در خانه نشا کرد و بعد از گذشت سرما آنها را به خارج از منتقل کرد. ریشه برخی از گیاهان بابا آدم میتوانند تا ۱۲۰ سانتیمتر هم رشد کند. حتی ریشه برخی از گونهها میتوانند تا ۲/۵ متر هم رشد کنند. گلهای گیاه بابا آدم را برای ترویج رشد گیاه و ریشه حفظ کنید.
نکته: هرچه برگهای گیاه کمتر باشند، گیاه عملکرد بهتری داشته و بازده آن بالاتر میرود. اگر شما گیاه بابا آدم را برای ریشه آن میکارید، برخی از برگهای آن را هرس کنید تا ریشه گیاه رشد بهتری داشته باشد.
نیازها
آبیاری: خاک همیشه مرطوب باشد گیاه آبدوست است ۲ تا ۳ بار آبیاری در هفته بسته به دمای اتاق کافی است در موقع خواب گیاه در پاییز و زمستان آبیاری را کاهش دهید
رطوبت: بابا آدم بهشدت رطوبت دوست میباشد و غبارپاشی هفتگی برای آن کافی است. اگر رطوبتش کم باشد برگهای جوان آن میسوزند.
خاک: خاک بازه کشی خوب مثل یک قسمت پیت ماس و یک قسمت پرلیت
تغذیه: در طول فصل رشد با کودهای مایع یا کودهای گرانول تغذیه کنید
هرس: فقط ساقهها و برگهای مریض و مرده گیاه را سریعاً و از پایین ساقه هرس کنید
نور: در واریته های مختلف فرق دارد و از سایه تا نور کامل متغیر است بیشتر نور غیرمستقیم کنار پنجره را دوست دارد
دما: این گیاه به سرما و یخبندان حساس است و دمای زیر ۱۵ درجه به آن آسیب میزند بین ۱۶ الی ۳۰ درجه مناسب است
تکثیر: گیاه ساقه کوتاهی دارد ولی میتوان با قلمه آن را تکثیر کرد ولی بهترین راه تکثیر ریزوم در بهار و پاییز
آفات و بیماریها
از بین آفات به کنه تارعنکبوتی حساس است. در مورد بیماریها نیز اگر بافت خاک سنگین باشد و آب را در خود نگه دارد یا آبیاری بیش از اندازه انجام شود بهطوریکه خاک غرقاب شود، پوسیدگی ریشه شیوع مییابد درنتیجه گیاه از بین خواهد رفت.
برداشت
برداشت محصول یعنی خارج کردن ریشه گیاه از زمین معمولاً هنگامی صورت میگیرد که گیاه ۱۸ ماهه باشد. برای این کار در بهار قبل از ظاهر شدن دستگاه زایای گیاه، ریشهها را از زمین خارج میکنند زیرا اگر این عمل به تأخیر افتد ریشه سخت میشود. خارج کردن ریشهها از زمین بهوسیله چنگالهای فلزی قوی که بتوانند در عمق نسبتاً زیاد فرو رود باید در نهایت دقت صورت گیرد تا ریشهها به وضع سالم از زمین کنده شوند. پس از خارج نمودن ریشهها از زمین نیز باید آنها را مدتی به حال خود گذاشت تا گل مرطوب اطراف ریشه که بدان چسبیده است خشک گردیده به سهولت از آن جدا شود. پس از انجام این کار قسمت هوائی گیاه را قطع میکنند و ریشهها را پس از شستن بهصورت قطعات کوچک درآورده در معرض گرمای خورشید قرار میدهند و یا بهوسیله دستگاه خشککن مخصوص ریشه گیاه را خشک میکنند. در صورت استفاده از برگهای گیاه چیدن برگها باید موقعی انجام گیرد که گیاه را جهت استفاده از ریشه آن از زمین خارج میکنند.
چمنها بهطور گسترده در فضاهای ورزشی، طراحی و زیباسازی فضای سبز و پارکها و استفاده بهعنوان گیاه پوششی در باغچهها مورداستفاده قرار میگیرد.
آماده سازی زمین برای کاشت چمن
قبل از هر عملی باید تمامی اجسام اضافی همانند قلوه سنگها، بقایای گیاهان و سایر اجسام را از سطح خاک و تا عمق حداقل ۱۵ سانتیمتری زمین موردنظر جمع کرد. سپس باید به بافت خاک توجه کنیم. اصولاً خاکی که قرار است چمن را در آن بکاریم بهتر است که در حدود ۳۰ درصد حاوی مواد آلی همانند کود پوسیده دامی باشد. مثلاً اگر عمق خاک را ۱۵ تا ۲۰ در نظر بگیریم باید به ضخامت حدود ۵ سانتیمتر بر روی آن مواد آلی اضافه کنیم و سپس بهخوبی با خاک قسمت زیرین مخلوط شود تا بافتی یکنواخت به دست بیاید. علاوه بر مواد آلی، اگر خاک اصولاً سبک است از خاک رس و اگر خاک اصولاً سنگین است از خاک شنی برای اصلاح بافت خاک کمک میگیریم. بعد از اضافه کردن مواد موردنیاز برای اصلاح بافت خاک، سطح خاک را باید کاملاً صاف کنیم البته اگر مساحت زمین بزرگ است (مثلاً مثل زمینهای فوتبال) باید شیبی ملایم به میزان ۱ تا ۲ درصد رعایت شود تا جاری شدن آب ناشی از آبیاری و یا ریزش باران بهآسانی صورت گیرد و آبهای اضافی در یک نقطه از زمین جمع نشده و جاری شوند.
نحوه کاشت بذر چمن
اگرچه کاشت بذر چمن متداولترین راه احداث چمن است اما مشکلات خاص خود را دارد. بخصوص مقطع زمانی کاشت تا جوانه زدن بذر چمن ها بسیار حساس است و مسائلی مانند عدم آماده سازی مناسب زمین، رویش علفهای هرز، مشکلات جوی مانند سرد و یا گرم شدن ناگهانی هوا و یا بارش شدید باران و … میتوانند مانع از سبز شدن مناسب بذر چمن شوند. بنابراین باید طوری عمل کرد که حداقل مشکلات در برابر جوانهزنی و رشد بذر چمن وجود داشته باشد. انتخاب بذر خوب و مناسب اولین قدم است. انتخاب بذر چمن باید با توجه به شرایط آب و هوایی و همچنین انتظار شما از چمن باشد. قطعاً اگر بخواهید بر روی چمن راه بروید باید نوعی را انتخاب کنید که قدرت تحمل لگدمال شدن را داشته باشد و یا اگر میخواهید که چمن را در زیر درختان بکارید باید نوعی را انتخاب کنید که با رویش و زندگی در زیر سایه مشکلی نداشته باشد.
چه مقدار بذر چمن باید استفاده کرد؟
همانطور که قبلاً نیز اشاره کردم چمنها با توجه به میزان ضخامت برگهایشان به دو گروه باریک برگ (برگ لطیف) و پهنبرگ (برگ خشن) تقسیم میشوند معمولاً نمونههای لطیف بذرهای ریزتری از نمونههای برگ خشن دارند. در مورد بذرهای ریز چمن ۲۰-۱۵ گرم بذر برای یک مترمربع و برای بذرهای درشت چمن ۵۰-۳۰ گرم بذر چمن برای هر مترمربع کافی است. بهکارگیری کمتر و یا بیشتر از این مقادیر موجب تراکم نامناسب و رشد نامناسب چمنها خواهد شد. بهکارگیری تعداد بیشتر بذر چمن راهحل جوانهزنی بهتر و تراکم بیشتر بذرها نیست بلکه این امر بهنوبه خود میتواند منجر به ضعیف شدن و از بین رفتن چمنها شود زیرا فضای کافی برای رشد و توسعه گیاهان جوان وجود ندارد. همچنین اگر قسمتهایی از چمن سبز نشد میتوانید در طی بهار و یا پاییز عمل کاشت بذر چمن اضافه در قسمتهای کم تراکم را انجام دهید.
زمان کاشت بذر چمن
برای تعیین زمان کاشت بذرها باید به دمای هوا توجه ویژه کرد. اصولاً دمای پایین در اوایل بهار و همچنین اواخر پاییز میتواند منجر به کاهش جوانهزنی بذرهای کاشته شده شود. همچنین حتی اگر دما مشکلی پیدا نکند بهتر است که در اواخر پاییز نسبت به کاشت بذر چمن ها اقدام نکرد زیرا گیاهان جوان تا زمستان فرصت بسیار کمی برای رشد و توسعه دارند و در برابر سرمای زمستانه بسیار حساس هستند. بنابراین برای چمنهای فصل گرم اواخر فروردینماه که خطر سرماهای دیررس بهاره از بین رفته است و اگر هم که مشکلی برای مسئله آبیاری آنان وجود نداشته باشد اواخر بهار و یا اوایل تابستان بهترین زمان کاشت است اگرچه به دلیل احتمال پیشی گرفتن رشد علفهای هرز در این زمان از سال، ابتدای فصل بهار برای کاشت بذر چمن های گرمسیری ارجحیت دارد. برای چمنهای سردسیری اواخر تابستان و یا اوایل پاییز مناسب کاشت بذر چمن است. بهترین زمان برای کاشت بذر چمن صبح زود یا اواخر بعدازظهر است که باد ندارد.
چگونگی پاشیدن بذر چمن
اگر بذر چمن بسیار ریز است بهتر است که ابتدا با شن و یا مقداری از مخلوط خاکی ترکیب شود و بعد بر روی سطح زمین پاشیده شود. این کار پخش شدن یکنواخت بذرها را تضمین میکند. همچنین بهتر است که قبل از پاشیدن بذر چمن ها خاک را بهخوبی مرطوب کنید زیرا خشک بودن خاک و آبیاری بعد از عمل کاشتن بذر چمن ها احتمال جابجایی بذر توسط جریان آب را افزایش میدهد. برای پاشیدن بذرها امروزه ماشینهایی وجود دارد که با کمک آنان بذرها به شکل یکنواختتری بر روی سطح خاک قرار میگیرند. شیوه بذرپاشی نیز بدین صورت است که تمامی بذرها در یک جهت بر روی زمین قرار نمیگیرند بلکه ابتدا توده بذر را به دو قسمت مساوی تقسیم میکنند. یک قسمت را در جهت شرق به غرب (و یا عرض زمین) و قسمت دیگر را در جهت شمال به جنوب (و یا طول زمین) بر روی زمین میپاشند تا به پخش شدن یکنواخت این بذرها کمک شود.
بعد از پاشیدن بذرها باید لایهای از مخلوط خاکی به ضخامت ۱ سانتیمتر برای بذرهای درشت و ضخامت ۰٫۵ سانتیمتر برای بذرها ریز، روی بذرها ریخته شود. بعد از قرار دادن پوشش خاکی بر روی بذرها اگر هنوز حدود ۵ تا ۱۰ درصد آنها دیده شوند و به زیر خاک فرو نرفته باشند ایرادی ندارد. از زمان کاشتن بذرها تا جوانه زدن آنها باید خاک را مرطوب نگه داشت اما نباید در این امر زیادهروی کرد زیرا احتمال شیوع برخی از بیماریهای قارچی بخصوص بیماری مرگ گیاهچه به دلیل رطوبت بالای محیط وجود دارد. باید رطوبت به صورتی تأمین شود که از سطح خاک تا عمق ۲-۱٫۵ سانتیمتری همیشه مقداری از رطوبت را داشته باشد. توجه داشته باشید که تا زمان جوانهزنی بذر چمن مسئله آبیاری و حفظ رطوبت مناسب از اهمیت بسیار زیادی برخورد دار است زیرا کمترین میزان خشک شدن خاک و یا آبیاری بیشازاندازه از عوامل جدی در عدم سبز شدن بذر چمن هستند.
ریحان گیاهی است که در هوای گرم رشد میکند و خوشبو است. کاشت گیاه یا پیوند پس از اینکه یخبندان به پایان میرسد و خاک گرم است در عرض چند هفته ثمر فراوانی خواهد داشت. رایجترین نوع ریحان، ریحان شیرین است؛ انواع دیگر شامل ریحان بنفش (کمتر از ریحان شیرین)، ریحان لیمویی (طعم لیمو) و ریحان تایلندی (طعم شیرین بیان) دارد. کاشت بذر ریحان آسان است. اما در تابستان فقط در فضای باز و تنها زمانی که خاک بهخوبی گرم میشود رشد میکند، پس طبق آن برنامهریزی کنید. اگر در حال برنامهریزی برای درست کردن سس پستو هستید، چندین گیاه را پرورش دهید که یکی از آنها ریحان است.
کاشت ریحان از طریق بذر داخل گلدان
اولین نکتهای که برای کاشت و پرورش بذر ریحان داخل گلدان یا باغچه در نظر بگیرید انتخاب بذر ریحان سالم و استاندارد است که آنها را باید یک روز قبل از کاشت در مقداری آب ولرم بریزید. شما میتوانید بذر ریحان را بین ۸ ساعت تا سه روز در آب نگه دارید تا خوب و کامل متورم شوند.
مرحله بعد انتخاب گلدان مناسب است که باید آن را تا ارتفاع ۱۵ سانتی متری با مخلوط خاک باغچه و خاکبرگ پرکنیم.
حالا نوبت به کاشت بذر ریحان میرسد. در این مرحله ابتدا بذر ریحان ها را از آب بیرون آورده و به روی یک پارچه یا روزنامه قرار میدهیم تا بهخوبی نم آنها گرفته شود.
بذر ریحان ها را حداکثر در عمق ۵/۰ تا ۱ سانتیمتری، با فاصله ۱۵ سانتیمتری روی سطح خاک میپاشیم و روی بذر ریحان ها را با کمی خاک میپوشانیم.
نکته: توجه داشته باشید که اگر اندازه بذر ریحان دو میلیمتر باشد، شما باید حداکثر دو میلیمتر روی آن را با خاک بپوشانید.
بعد از انجام صحیح این مرحله سطح گلدان را با یک برگ روزنامه میپوشانیم تا بذر ریحان ها کامل زیر روزنامه قرار بگیرند.
شما باید هر روز دو تا چهار بار روی گلدانی که بذر ریحان را کاشتهاید با یک آبپاش کوچک آب بریزید تا سطح آن کاملاً خیس شود و گلدان را دو تا پنج روز در گرمترین جای ممکن قرار دهید.
فراموش نکنید که وقتی ریحان جوانه زد، نباید اجازه دهید خاک خشک شود و باید هر روز آبیاری انجام دهید.
روش صحیح انجام مراحل کاشت و پروش ریحان در باغچه
در شروع کشت، کاشت بذر ریحان را ۶ هفته قبل از آخرین سرما شروع کنید. (به تاریخهای یخبندان محلی مراجعه کنید.)
برای کاشت بذر ریحان در بیرون از منزل صبر کنید تا زمین حداقل به ۵۰ درجه - ترجیحاً حدود ۷۰ درجه فارنهایت برای رشد بهتر برسد، بدون گرما، گیاه رشد نخواهد کرد.
بذر ریحان باید در مکانی بروید که روزانه ۶ تا ۸ ساعت آفتاب کامل را دریافت کند؛ خاک باید مرطوب و زهکشی شده باشد.
کشت گیاه یا جوانه آن حدود ۱۰ تا ۱۲ اینچی عمق زمین قرار دارند، آنها باید حدود ۱۲ تا ۲۴ اینچ ارتفاع داشته باشند؛ برای گیاهان کوچکتر، گیاه (حدود ۱۶ تا ۲۴ اینچی عمق زمین قرار دارد).
در طول دورههای خشک تابستان، بهطور آزاد گیاهان را آبیاری کنید.
به یاد داشته باشید بهمحض اینکه به نظر رسید برگها رشد کردهاند برگ را بچینید، چون دوباره میروید.
اگر در حال برنامهریزی برای پختوپز با این گیاهان، هستید گیاه را در خاک تمیز بکارید (از کودهای شیمیایی استفاده نکنید، چون مضر هستند) و آنها را دور از مسیرهای شلوغ بکارید تا گیاهان صدمه نبینند، گوجه فرنگی همسایه خوبی برای ریحان در باغ است.
مراقبت از گیاه ریحان
دقت کنید که خاک مرطوب باشد گیاه ریحان رطوبت را دوست دارد. اگر در یک منطقه گرم زندگی میکنید، از مالچ در اطراف گیاهان ریحان استفاده کنید (مالچ به مرطوب نگه داشتن خاک کمک خواهد کرد).
بعد از اینکه اولین برگها رویید آنها را هرس کنید.
هر زمان که یک شاخه شش تا هشت برگ دارد، هرس را ادامه دهید.
بعد از ۶ هفته، از رویش زودهنگام گیاه جلوگیری کنید اگر گیاهان رشد میکنند، فقط آنها را ببرید.
اگر هوا سرد باشد، حتماً گیاه را از قبل برداشت کنید، چون هوای سرد گیاهان را نابود خواهد کرد.
برداشت و روشهای صحیح نگهداری ریحان
برگهای ریحان را به محض اینکه به ارتفاع ۶ تا ۸ اینچی رسید شروع به چیدن کنید.
وقتی درجه حرارت به ۸۰ درجه میرسد، ریحان واقعاً شروع به تکرار میکند.
دقت کنید برگها را بهطور مرتب در تابستان بچینید تا رشد در طول تابستان افزایش یابد.
حتی اگر نیازی به برگها ندارید، آنها را بچینید و برگها را در فریزر قرار دهید.
اگر بهطور منظم بچینید دوازده گیاه ریحان ۴ تا ۶ فنجان برگ در هفته تولید خواهد کرد.
بهترین روش برای ذخیرهسازی ریحان فریز کردن است فریز کردن مانع از دست رفتن طعم آن میشود. به همین منظور کل گیاه را خشک کنید و در کیسههای پلاستیکی بدون هوا بریزید و سپس در فریزر قرار دهید.
یک روش ذخیرهسازی دیگر خشک کردن ریحان است (اگرچه برخی از طعم آن از بین خواهد رفت). برگها را از ساقه جدا کنید و آنها را در سایه قرار دهید. پس از ۳ تا ۴ روز، اگر گیاهان بهطور کامل خشک نشده باشند، آنها در فر با پایینترین تنظیمات حرارتی قرار دهید و در آن را کمی باز بگذارید.
تربچه یکی از سبزیهای اشتهاآور بهحساب آمده که در اکثر خانوادهها آن را مصرف میکنند. برگ آن نیز خوراکی بوده. عده زیادی از مردم تربچه را در منزل کاشته و در سر سفره اغلب خانوادهها دیده میشود.
کاشت بذر تربچه
بذر تربچه را در عمقِ ۱٫۵ سانتیمتر از سطح خاک میکارند و بین بذرها ۴ تا ۵ سانتیمتر فاصله قرار داده و در ردیفها نیز ۲۰ تا ۲۵ سانتیمتر فاصله قرار داده و توصیه شده که ردیفهایی دوتایی از تربچه بکارید و سپس فاصله بیشتری بین آن دو ردیف و دو ردیفِ بعدی قرار دهید که اینگونه، دسترسیتان به تربچهها آسانتر میشود. بذر تربچه در عرض چند روز جوانه زده و از باغبانان بذر تربچه ها را در میان ردیف هویج و یا سبزیهای دیگری که دیرتر جوانه میزنند، میکارند. تربچه بسیار سریع رشد میکند و شاید سریعترین برداشت را در میانِ تمامِ سبزیهای مخصوصاً خوراکی خام داشته باشد. این گیاه را میتوانید پس از ۲۰ روز برداشت کنید. البته روش دیگری برای کشت تربچه این بوده که یک بخش مربع یا مستطیلی شکل را مشخص کنید و بذر تربچه ها را در سراسر آن پخش کنید و سپس روی آنها خاک نرم و سبک بپاشید و توجه داشته باشید که تربها دوست ندارند دورشان شلوغ باشد و در صورتی که تربهای دیگر یا علفهای هرز اطراف آنها را حتماً بگیرند زیرا ممکن است محصول ندهند. از بین بردنِ علفهای هرز برای رشد مناسب ریشه امری ضروری بوده.
توجه داشته که اگر بذر تربچه ها را هر ۲ هفته یکبار بکارید، در تمام طولی سال تربچه خواهید داشت و بهتر است در اواسطِ تابستان کشت آنها را مدتی متوقف نموده، زیرا تربچه هوای گرم را دوست ندارد و مثل بسیاری از سبزیهای دیگر در این هوا از بین میرود و فراموش ننمایید که تربچه را در فصل پاییز بکارید. در باغ پاییزیتان تربچه یکی از محصولاتی بوده که میتوانید سریع آن را برداشت نمایید. ۲۰ تا ۳۰ روز زمان لازم بوده، البته برخی از انواعِ استوانهای شکل به روزهای بیشتری برای رسیدن نیاز دارند. معمولاً تربچه نقلی را بهصورت نوبر میکارند. به این منظور از آبان ماه به بعد تربچه را در زیر نایلون، یا شاسی، یا گلخانه کاشته، در زمستان برداشت کرده. تربچه را در هوای آزاد و فضای باز میتوان بهجز در طول زمستان در همه فصلهای کاشت. کشت بذر تربچه، به دو طریق خطی (روش ردیفکاری) و دستپاش (روش کرتی) انجام میشود.
زمان کاشت تربچه
در فضای باز بنا به سردی هوا از اول اسفندماه تا اول آبان ماه توصیه شده و میتوان پیاپی آن را کاشت و برداشت کرد. میزان مصرف بذر تربچه در زمان کاشت بستگی مستقیم بهدقت و توجه فردی داشته که بذر را کشت میگردد.
بهصورت فشرده کاشته شود، مقدار بذر تربچه موردنیاز بیشتر و اگر تُنُک و کمپشت کاشته شود، میزان بذر مورد مصرف کمتر است.
روش خطی (ردیفکاری): در روش خطی، بهتر است به ترتیب بذر تربچه ها را در شیارها قرار بدهید که فاصله بذرها از یکدیگر ۱ تا ۲ سانتیمتر، فاصله شیارها از هم ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر باشند و سپس خاک اطراف شیارها را بر روی بذرها خوابیده قرار داده است
روش کرتی (دستپاش): در روش کرتی، بایستی دقت گردد که بذرها بهطور یکنواخت در زمین پخششده که به این منظور میتوان مقدار بذر تربچه موردنیاز برای کاشت را با ۲ تا ۳ برابر خاک نرم و یا ماسه مخلوط کنید و توأماً در زمین پاشید و سپس با ماله چوبی یا شن کش روی آنها را بپوشانید تا بذرها زیر خاک بروند و در معرض تابش مستقیم آفتاب و هوای آزاد و همچنین در دسترس پرندگان قرار نگیرند.
زمان کود دادن به تربچه: این سبزی خوراکی از لحاظ احتیاج به مواد غذایی و کود خیلی قانع بوده به نحوی که در زمینی با حداقل مواد غذایی میتوان ۲ نوبت متوالی در سال تربچه را کشت کرد. لکن برای برداشت محصول خوب و مرغوب تقویت زمین ضرورت داشته است. چون تربچه معمولاً پس از ۱۸ تا ۲۵ روز از تاریخ کاشت بذر تربچه، قابلبرداشت میباشد لذا توصیه شده که بذر آن را با سایر سبزیها بکارند تا زمین به خاطر کشت تربچه معطل نماند. علفهای هرز را از میانِ ردیفهای تربچه بیرون کشیده و به آنها به میزان فراوان آب بدهید و گاهی وقتها تربچهها رشد نمیکنند و اغلب علت آن، شلوغ بودن اطرافشان و یا آبیاری نشدن به میزان کافی است
روش بذر گیری تربچه: برای آن که شخصاً بتوان بذر تربچه خوب تهیه کنید و بذر موردنیاز سال بعد را تأمین کنید میتوانید برای این کار از آخرین محصول پاییزه تربچههای سالمتر و خوشفرم تر را جدا کرده، جمعآوری کرده و در زیر خاک خشک کنار هم بهصورت ردیف میخوابانند. در طول زمستان آنها را به همین شکل نگهداری کنید و در اسفند تا فروردین ماه بهتدریج آنها را از زیر خاک خشک خارج کنید، به فواصل ۴۰ تا ۵۰ سانتیمتر از یکدیگر کشت کرده و پس از مدتی شاخه گل آنها از خاک خارج شده گل میدهد. در تیرماه و مردادماه بذر آنها میرسد. پس از رسیدن بذرها، شاخههای حامل بذر تربچه ها را که در غلاف (غلاف بذرها را در داخل خود نگهداری میکند) قرار دارد قطع نموده و سپس در ادامه دسته کنید و در محل خشکی که هواگیر باشد خشک میکنند. پس از آنکه غلافها خشک شدند آنها را با ملایمت و به آهستگی به زمین میزنند (میکوبند) تا بذر تربچه ها از داخل غلافها خارج شوند. آنگاه بذرها را از خاشاک جدا کنید و در قوطی، جعبه و یا پاکت در محل مناسبی نگهداری میکنند. در مورد تربچههای زمستانه بایستی از بذر تربچههای پائیزه بذر تهیه نمایید.
آفات و حشرات تربچه
حشرات جونده ممکن بوده که برخی برگهای ترب را از بین برده، ولی رشد کلی تربچه را تحت تأثیر قرار نمیدهند و کرمهای حشره ممکن است بوده که ریشه شده و محصول را به کل از بین ببرند. در این صورت دفعه بعد محصولتان را در نقطه دیگری از خاک کشت شوند. به دلیل کوتاه بودن چرخه رشد این گیاه خوراکی بسیار کم دچار بیماری میشود.
ترب دارای انواع و اقسام فراوانی بوده برگهای آن بیضی شکل و کشیده هستند و اطراف برگ دارای بریدگی و شکاف بوده و زبر است. برگها مستقیم از ریشه خارج میشوند. قسمت اصلی و خوراکی ترب برجستگی انتهایی برگها است که به رنگهای مختلف، سفید، قرمز و دورنگ دیده میشود. ترب، یکی از سبزیهای اشتهاآور است که در اکثر خانوادهها آن را مصرف میکنند. برگ آن نیز خوراکی میباشد. در این مقاله میخواهیم به آموزش کاشت و نگهداری ترب بپردازیم.
۱- انتخاب نوع ترب
ابتدا تصمیم بگیرید که چه نوع تربی میخواهید بکارید. همانند بسیاری از سبزیهای، انواع بیشماری ترب در دسترس است که هم بهصورت پیوندی و هم گرده افشانی پرورش پیدا میکنند. اگر یک باغبان تازهکار هستید، رشد گیاه ترب گیلاسی را در نظر بگیرید. آنها در طول ۲۲ روز بالغ میشوند و عطر و طمع مطبوع و ملایمی دارند.
۲- شرایط پرورش ترب
نور مناسب برای کاشت ترب:
شما باید برای پرورش بذر ترب را در مکانی با نور کامل بکارید هرقدر سرعت رشد گونه انتخاب بیشتر باشد نیاز نوری نیز بیشتر خواهد بود. برخی از واریته های ترب میتوانند تا حدی سایه را تحمل کنند.
دمای مناسب برای کاشت ترب:
این گیاه تا دمای ۳- درجه را تحمل میکند، ترب از جمله سبزیهای فصل سرد است. این گیاه در گرمای بیش از حد، پوک خواهد شد، ترب گیاه گلخانه سرد است. بازه دمایی برای پرورش بذر ترب ۶ تا ۳۰ درجه سانتیگراد است.
آبیاری مناسب برای کاشت ترب:
به دلیل حجم و شاخ و برگ کم ترب این گیاه به آب زیادى نیاز ندارد و نگهدارى ظرفیت مزرعه بین ۶۰ تا ۷۰ درصد کفایت مىکند. مهمتر از آن یکنواختى در آبیارى است، زیرا نوسانات شدید در آبیارى باعث ترکیدن غدهها خواهد شد. آبیارى نامرتب و خشکى هوا در پوک شدن غدهها نیز اثر دارد. همچنین آبیارى و رطوبت زیاد هم باعث بروز بیمارى مختلف خواهد شد. پرورش ترب نیازمند آب فراوان است، خاک نباید خشک شود. آبیاری را اول صبح انجام دهید تا گیاه شما دچار بیماری نشود. البته این گیاه به دلیل دوره رشد کوتاه حساسیت کمی به بیماری دارد.
خاک مناسب پرورش ترب:
از آنجا که بذر ترب دارای رشد سریع میباشد، یک خاک غنی و حاصلخیز ضروری میباشد. برای رسیدن هر چه زودتر به محصول، خاک ماسهای یا ماسهای – لومی پیشنهاد شده است. خاک باید عاری از سنگ و سنگ ریزه، کلوخ، تودههای انباشته خاکی باشد. محل تخمریزی باید بهصورت یکنواخت باشد تا یک محصول خوب را بتوان تضمین نمود. PH محیط یا محلول غذایی برای رشد گیاه بسیار مهم است. هر گیاهی محدوده PH خاصی دارد که خارج شدن از این محدوده باعث کم شدن رشد یا حتی مرگ گیاه میشود. PH کمتر از ۴٫۵ یا بیشتر از ۹ صدمات سختی به ریشه گیاه وارد میکند و اثرات زیانآوری روی رشد گیاه دارد.
کود دهی گیاه ترب:
اگر شما در سطح خانگی این گیاه را پرورش میدهید استفاده از کود شیمیایی ۱۰-۱۰-۵ (نیتروژن – فسفر- پتاسیم) توصیه میشود. شما میتوانید از آب آکواریوم برای فراهم کردن نیتروژن برای این گیاه استفاده کنید. کود دامی برای بهبود شرایط خاک پیشنهاد میشود.
کاشت بذر ترب:
بذر ترب باید به تناوب ۱۵ روز یکبار کاشته شود، بذر ترب به دو روش کاشت خطی و کاشت کرتی کاشته میشود. در کاشت خطی بذر ترب در ردیفهایی مشخص با فاصله کاشته میشود. از زمان کاشت بذر ترب تا زمان برداشت ۲۰ تا ۴۰ روز بسته به گونه زمان موردنیاز است.
برداشت ترب:
وقتی که ریشههای آن حدود ۳ سانتیمتر قطر دارد، آماده برداشت است. بسته بذر ترب خود را از نظر زمان برداشت و زمان بلوغ بررسی کنید. برای برداشت، کل گیاه را با دست خود از زمین خارج کنید. همچنین شما میتوانید خاک را کنار زده و مشاهده کنید که پیاز آن رشد کرده یا خیر. اگر رشد کرده چند ترب را بیرون کشیده و آن را مزه کنید. این امر به شما نشان میدهد که آیا آماده برداشت است یا خیر. برخلاف بسیاری از سبزیهای ریشهای، ترب نمیتواند در زمین باقی بماند، زیر انجام این کار باعث سخت و چروکیده شدن آن میشود.
پروش و نحوه کاشت ترب در گلدان
۱- گلدان موردنظر خود را با خاک مناسب (مخلوط خاک باغچه با خاکبرگ و ماسه) پر کنید.
۲- خاک باید زهکشی خوبی داشته باشد و با کودهای آلی غنی شده باشد. همچنین میتوانید به جای گلدان از ظروف پلاستیکی موجود در منزل نیز استفاده کنید. فقط کافی است ته آن سوراخی برای خروج آب اضافی ایجاد نمایید.
۳- برای پر کردن گلدان به ارتفاع حداقل ۱۵ سانتیمتر داخل آن خاک بریزید و سطح آن را مرطوب کنید. اضافه کردن مواد مغذی به خاک بهتر است قبل از کاشت بذر ترب انجام شود زیرا ترب دوره رشد کوتاهی دارد.
۴- بهتر است برای سبز شدن بذر ترب آنها را یک شب بخیسانید؛ به این منظور بذرها را در یک دستمال نخی یا گونی مرطوب قرار دهید.
۵- بذر ترب را بر روی سطح رویی خاک بکارید و به عمق نروید. میتوانید بذر ترب ها را به آرامی بر روی سطح خاک بپاشید و سپس روی آن را با لایه نازکی از خاک در حد چند میلیمتر بپوشانید. فاصله بین بذر ترب ها را ۲ تا ۴ سانتیمتر در نظر بگیرید.
۶- گلدانها را به محلی گرم و دور از وزش مستقیم باد منتقل کنید. لازم است بستر کاشت ترب همواره مرطوب و نه غرقاب نگه داشته شود و حداقل روزی ۶ ساعت برابر نور خورشید به گیاه بتابد.
نکته: چنانچه رشد ترب ها کند بود، میتوانید به آن مقداری کمپوست اضافه کنید.
۷- سبزی ترب خیلی زود رشد میکند (بذر ترب ۴ تا ۷ روز بعد از کاشت سبز میشود)، بنابراین بعد از گذشت سه هفته به تربهای خود سر بزنید. زمانی که ترب ها به اندازه موردنظرتان رسیدند آنها را برداشت کنید.
۸- ترب های کوچکتر طعم بهتری دارند. همچنین بزرگ شدن زیاد ترب باعث سفت شدن و آسیب به ریشه گیاه میشود.
۹- در حالت معمول باغبانها، هنگامی که قطر ترب ها، به ۲/۵ سانتیمتر رسید، برداشت را آغاز میکنند. اما اگر قصد دارید از برخی تربها برای تهیه بذر ترب استفاده کنید، باید اجازه دهید گیاه برای مدت بیشتری در خاک باقی بماند.
میوه فیسالیس در کیسه های کاغذی شکل پوشیده می شود که این کیسه میوه را از آفات حفظ می کند. میوه فیسالیس در بافت، شبیه گوجه فرنگی است و عطر و طعم آن مخلوطی از آناناس و میوه های ترش مثل توت فرنگی می باشد.
کاشت فیسالیس
شیوه کاشت بذر فیسالیس همچون سایر گیاهان این خانواده به صورت انتقال نشا می باشد. از زمان کاشت بذر فیسالیس تا نمو اولین میوه حدود ۹۰روز طول می کشد. بهترین زمان کاشت بذر فیسالیس در اواخر تابستان تا اوایل پائیز می باشد. در برخی از مناطق، این محصول تا ۴ بار در سال کشت می شود. جوانه گل پس از ۴۰ روز ظاهر می شود و اولین میوه پس از ۸۰ روز ظاهر می گردد. در مناطق عاری از یخ زدگی، گلدهی ۳-۲ بار در طول سال اتفاق می افتد.
بذر فیسالیس را در بهار (فوریه یا آپریل) بکارید. دانه فیسالیس را در سینی نشا بکارید و فقط آن را با خاک بپوشانید. دمای مناسب برای جوانه زنی بذر فیسالیس ۲۳ تا ۲۵ درجه سانتی گراد است. جوانه زنی بذر فیسالیس به سرعت صورت می گیرد. بعد از جوانه زنی، نهال را به یک گلدان که به اندازه کافی بزرگ باشد منتقل کنید. خاکی که مورد استفاده قرار می گیرد باید نیمه غنی باشد. گیاه معمولا به طور طبیعی پر پشت است، اما می توان نوک شاخه های در حال رشد که کمتر از ۳۰ سانتی متر هستند را هرس کرد، این کار باعث تشویق به رشد می شود. در مناطقی که سرما یک مشکل است، برای بوته باید محافظ فراهم شود. برای جلوگیری از تاثیر سرما می توان روی بوته پوشش های پلاستیکی قرار داد. همچنین می توان گلدان را به یک جای امن منتقل کرد.
فیسالیس مناطق آفتابی را دوست دارد، همچنین مکانی که فیسالیس در آن قرار می گیرد باید از باد در امان باشد. فیسالیس در خاک های شنی که تقریبا غنی هستند به خوبی رشد می کند. اگر خاک خیلی غنی باشد باعث تشویق تولید برگ و کاهش باردهی می شود. حتی دادن کود متوسط، باعث رشد رویشی بیش از حد و کاهش گل دهی می شود. بازده بالا با کود کم و یا بدون کود به دست آمده است. ارتفاع شاخه فیسالیس می تواند به ۱ تا ۱٫۸ متر برسد. فیسالیس به آبیاری مداوم نیاز دارد تا بتواند محصول خوبی بدهد. اگر خاک مشکل زهکشی دارد گیاه باید در شیب ملایم کاشته شود. زمانی که میوه ها به بلوغ رسیدند آبیاری را باید قطع کرد. گیاه فیسالیس در طول خشکسالی خفته می شود. در صورت لزوم می توان برای گیاه داربست درست کرد. فیسالیس به هرس خیلی کمی نیاز دارد مگر این که گیاه روی داربست باشد. برای هرس شاخه های رو به رشد را باید کمی کوتاه کرد.
نکات مهم کاشت فیسالیس
قبل از کاشت بذر فیسالیس حتما زمین را قارچ کش بزنید.
نهال ها به اندازه ۱۰تا ۲۰سانت رشد کردند آن را جهت کشت انتقال دهید.
بذر فیسالیس در خاک های شنی که غنی هستند به خوبی رشد می کند. اگر خاک خیلی غنی باشد باعث تشویق تولید زیاد برگ و کاهش باردهی و محصول می شود.دادن کود متوسط، باعث رشد رویشی بیش از حد و کاهش گل دهی می شود.
هرچه مقدار کود دهی کمتر باشد میزان محصول بیشتر است.
جوانه سبز شده را از وزش باد دور نگه دارید.
مکان آفتابی و پر نور مناسب رشد است.
برداشت میوه فیسالیس
برداشت محصول در شرایط گلخانه های در ایران، از اواسط بهمن آغاز می گردد. رنگ میوه در زمان رسیدن به نارنجی تا قرمز تمایل پیدا می کند. عملکرد متوسط آن در هکتار حدود ۱۵ تن گزارش شده است.
در این مقاله نحوه کاشت بذر چغندر در گلدان، مراحل کاشت و شرایط نگهداری این سبزی زمستانی پرخاصیت را توضیح میدهیم. گیاه چغندر بهآسانی در گلدان رشد کرده و به دلیل شاخ و برگ زیبایی که دارد، میتواند بهعنوان یک گیاه دوست داشتنی مهمان خانه شما باشد و علاوه بر آن شما را از خواص چغندر دست پرورده خودتان بهرهمند کند.
مراحل کاشت بذر چغندر در گلدان
۱ـ انتخاب گلدان
برای کاشت بذر چغندر در گلدان نیاز به گلدان نسبتاً بزرگ است تا گیاه، فضای کافی برای رشد داشته باشد. مناسبترین گلدان، گلدان سفالی بزرگ است. اندازه و عمق گلدانی که چغندر در آن کاشته میشود حداقل باید ۳۰ سانتیمتر باشد و برای گرفتن نتیجه بهتر پیشنهاد میکنیم از گلدانهای بزرگتر استفاده کنید.
۲ـ انتخاب بذر چغندر مناسب
بذر چغندر مناسب را از مراکز فروش محصولات کشاورزی تهیه کنید. چغندر نیز واریتههای مختلفی دارد که در طعم، رنگ و طول دوره رشد با یکدیگر متفاوت هستند. برای کاشت بذر چغندر در گلدان واریته چغندر گرد (round)، بالز بلاد، ایرلی وندر و دترویت دارک رد را انتخاب کنید. واریتههای بلند و استوانهای بهندرت در گلدان رشد میکنند.
۳ـ آماده کردن و کاشت بذر
گلدان را با خاک لومی یا لومی شنی مخلوط با کود پوسیده دامی پر کرده و بذر چغندرها را در عمق ۲ تا ۳ سانتیمتری سطح خاک بکارید و روی آن را با کمپوست و خاک نرم بپوشانید. اگر گلدان بزرگی را انتخاب کردهاید، فاصله هر بذر چغندر با بذر دیگر باید ۵ تا ۱۰ سانتیمتر باشد. همچنین از آنجایی که بذر چغندر روکش ضخیمی دارد که منجر به طولانی شدن زمان جوانهزنی بذر چغندر میشود، برای سرعت بخشیدن به این روند، میتوانید بذر چغندرها را به مدت یک شب در آب ولرم بدون کلر بخیسانید. با این کار روکش بذر چغندرها نرم شده و روند جوانهزنی تسریع میشود.
۴ـ مراقبتهای بعد از کاشت
بعد از کاشت بذر چغندر، آبیاری را بهطور کامل انجام دهید تا آب اضافی از زهکش کف گلدان خارج شود و خاک رطوبت کافی برای شروع جوانهزنی را کسب کند. تا زمان سبز شدن گیاه و جوانه زدن بستر کاشت را همواره مرطوب و نه خیس و غرقاب حفظ کنید. گلدان را در محلی با دریافت نور مستقیم خورشید قرار دهید. گیاه چغندر ۸ هفته بعد از کاشت و هنگامی که قطر ریشه به ۲/۵ سانتیمتر رسید آماده برداشت است. همچنین در طول این زمان و هنگامی که برگهای چغندر به اندازه ۱۵ سانتیمتر بلند شدند، میتوانید برگهای گیاه را برداشت و از آنها در تهیه سالاد و پخت غذا استفاده کنید.
شرایط نگهداری چغندر در گلدان
خاک
بهترین خاک برای پرورش بذر چغندر خاک لومی شنی حاصلخیز با پ.هاش خنثی است که از زهکش مناسب برخوردار باشد. ترکیبی از کمپوست با خاک باغچه و خاک پیت ماس به نسبت برابر نیز برای کاشت این گیاه مناسب است.
نکته: رشد چغندر در خاکهای رسی، متراکم و دارای بافت سنگین با مشکل روبهرو میشود، زیرا اجازه رشد کافی در این نوع خاک به ریشه چغندر داده نمیشود.
آبیاری
گیاه چغندر به آبیاری متوسط و منظم نیاز دارد. لازم است بستر کاشت چغندر همواره مرطوب و نه خیس و غرقاب باشد. دقت کنید آبیاری بیش از اندازه باعث آسیب به گیاه و پوسیدگی ریشه خواهد شد.
دما
از لحاظ دمایی چغندر محصول فصل خنک است و مقاوم به سرماست، بنابراین در هنگام کاشت آن در منزل به این نکته توجه داشته باشید که دمای اتاق بیش از اندازه گرم نشود. دمای ۱۵ تا ۲۴ درجه سانتیگراد برای کاشت چغندر در گلدان مناسب است و دماهای بالای ۲۵ درجه سانتیگراد، رشد و توسعه رنگ ریشه را کاهش میدهد.
نور
چغندر برای رشد بهینه نیاز به نور مستقیم خورشید دارد. بهترین مکان برای نگهداری و کاشت بذر چغندر در گلدان، قرار دادن گیاه در بالکن یا پنجرههای آفتابگیر جنوبی است. برای اینکه چغندرها به بیشترین رشد خود برسند، لازم است روزانه حداقل ۸ ساعت نور خورشید دریافت کنند.
کوددهی
برای این که ریشه چغندر شما طعم بهتری داشته باشد، باید هر دو هفته یک بار به گلدان کود با مقدار کم نیتروژن داده شود و اگر چغندر را برای استفاده از برگهای آن پرورش میدهید باید از کودهای متعادل استفاده کنید. همچنین کمپوست تفاله چای که در خانه تهیه شده است، در تأمین مواد مغذی مناسب برای خاک بهخوبی عمل میکند.
آفات و بیماریها
آفاتی ماند شتهها، سوسکها و بسیاری از حشرات میتوانند چغندر را تحت تأثیر قرار دهند. همچنین بیماری سفیدک سطحی چغندر، سفیدک داخلی، لکه گرد برگ، زنگ چغندر و بیماری پوسیدگی ریشه از مهمترین بیماریهای این گیاه است که برای مبارزه با آنها میتوان از انواع قارچکشها استفاده کرد. با این وجود توصیه میکنیم اگر قصد کاشت چغندر را در منزل دارید تا حد امکان از سموم استفاده نکنید تا بتوانید از مزایای محصولی سالم برخوردار شوید.