نخود فرنگی (Pisum sativum) از خانواده Fabaceae که به‌عنوان نخود سبز یا نخود باغی شناخته می‌شود. نخود فرنگی یک گیاه علفی یک‌ساله است، با ساقه توخالی بالارونده به طول ۲ تا ۳ متر. برگ‌ها متناوب و مرکب به شکل پینه‌ای هستند و از ۲ تا ۳ جفت شاخه‌های بزرگ برگ مانند به طول ۱٫۵ تا ۸ سانتی‌متر تشکیل شده‌اند. گل‌ها دارای پنج کاسبرگ سبز و پنج گلبرگ سفید تا بنفش مایل به قرمز در اندازه‌های مختلف هستند. میوه به‌صورت یک غلاف به طول ۲٫۵ تا ۱۰ سانتی‌متر رشد می‌کند که اغلب دارای یک غشای داخلی خشن است. غلاف یک ظرف بذر است که از دو دریچه مهروموم شده تشکیل شده و در امتداد درزی که این دو دریچه را به هم وصل می‌کند تقسیم می‌شود. دانه‌ها گرد، صاف و سبزرنگ هستند.

منشأ گونه‌های نخود در جنوب غربی آسیا ازجمله افغانستان، هند، پاکستان است و سپس به مناطق نیمه گرمسیری و گرمسیری گسترش می‌یابد. اسامی بومی نخود فرنگی شامل نخود چینی، نخود غلاف خوراکی، نخود مزرعه، نخود باغی، نخود سبز، نخود عسل، نخود شکر و نخود شیرین (انگلیسی)، ertjie (آفریقاییان)، کاتار (بنگالی)، ervilha (برزیل)، جیا وان دو (چینی)، doperwten (هلندی)، petiti pois (فرانسوی)، erbse (آلمانی)، kacang ercis (اندونزیایی)، اندو (ژاپنی)، سانداک (خمر)، kacang manis (مالزی)، ervilha (پرتغالی)، گوراچ (روسی)، aroeja (اسپانیایی)، اسپریتارت (سوئیسی)، thua lan tao (تایلندی)، bezelye (ترکی)، روپوکس (اوکراینی) و داو هوآ لان (ویتنامی) است.

کاربردهای سنتی

نخود فرنگی را می‌توان به‌صورت خام و همچنین پخته یا منجمد مصرف کرد. کاربردهای فعلی ترکیبات زیست فعال مختلف یا خواص فیتوشیمیایی نخود فرنگی از چندین بررسی متون، ضدباکتری، ضد هلیکوباکتر پیلوری، ضد سرطان، ضد دیابت، ضد قارچ، فعالیت‌های ضدالتهابی، ضدچربی خون و آنتی‌اکسیدانی. علاوه بر این می‌تواند به‌عنوان فعالیت حشره‌کش عمل کند.

خواص

حبوبات ازجمله غذاهای گیاهی خوب و ارزان به شمار می‌رود. نقش مهمی در تغذیه انسان و همچنین در پیشگیری از بسیاری از بیماری‌ها به‌ویژه سرطان دارد. چندین محقق گزارش کردند که نخود فرنگی سرشار از بسیاری از اجزای مغذی و غیرمغذی است که می‌تواند از سرطان پیشگیری و مهار کند. نخود فرنگی به دلیل محتوای فیبر، پروتئین، نشاسته، عناصر کمیاب و بسیاری از مواد شیمیایی گیاهی از دیرباز در رژیم غذایی مهم بوده است. تحقیقات نشان می دهد که نخود فرنگی دارای فعالیت‌های ضد باکتری، ضد دیابت، ضد قارچ، ضدالتهاب، ضد کلسترول خون و آنتی‌اکسیدان است و همچنین دارای خواص ضد سرطانی است. اجزای فعال بیولوژیکی غیرمغذی آن شامل آلکالوئیدها، فلاونوئیدها، گلیکوزیدها، ایزوفلاون ها، فنل ها، فیتواسترول ها، اسید فیتیک، مهارکننده‌های پروتئاز، ساپونین ها و تانن ها می‌باشد. این گیاه سرشار از آپیژنین، هیدروکسی بنزوئیک، هیدروکسی سینامیک، لوتئولین و کوئرستین است که گزارش شده است که همه آن‌ها به خواص درمانی آن ازجمله خاصیت ضد سرطان‌زایی کمک می‌کنند.

حبوبات یکی از داروهای سنتی است که در سطح جهانی مورداستفاده قرار می‌گیرد زیرا دارای مقدار مواد مغذی است و کارایی درمان‌های درمانی را دارد. حبوبات شامل لوبیا، غلات و نخود و همچنین یونجه، خرنوب، شبدر، کوپایفرا، شنبلیله، نیل، عدس، شیرین بیان، لوپین، کهور، ناتو، سویا، بادام زمینی، چوب رز و تمر هندی از خانواده Fabaceae هستند. ارزش غذایی حبوبات کم‌چرب، پروتئین بالا، فیبر غذایی و انواع ریزمغذی‌ها و مواد فیتوشیمیایی است که خواص دارویی به‌ویژه خاصیت ضد سرطانی را از خود نشان می‌دهد. نخود یکی از عمده‌ترین حبوبات غذایی است که می‌تواند در مناطق مختلف رشد کند و در تولید حبوبات غذایی جهان بعد از سویا، بادام زمینی و لوبیا خشک رتبه چهارم را دارد. دانه و جوانه نخود به دلیل نگرانی مردم در مورد مشکل سلامتی خود با تغییر عادات غذایی به‌طور فزاینده‌ای مصرف می‌شود. شواهد علمی نشان می‌دهد خواص نخود سبز یا نخود فرنگی (Pisum sativum) یکی از گیاهان ضد سرطانی می‌باشد. چندین مطالعه نشان داد که رژیم غذایی سرشار از غلات کامل ازجمله حبوبات ممکن است خطر ابتلا به سرطان مانند سرطان سینه، سرطان کولورکتال و سرطان آندومتر را کاهش دهد.

برای خرید بذر نخود فرنگی و سایر انواع بذر حبوبات به فروشگاه بذر ظرافت (https://zerafat.com) مراجعه فرمایید.

عدس گیاهی خوراکی از خانواده حبوبات است که از قدیم الایام در منطقه مدیترانه می رویده است. عدس به خاطر شکل لنز خود به خوبی شناخته شده است. اگرچه عدس یک غذای اصلی رایج در کشورهایی مانند ترکیه، سوریه، اردن، مراکش و تونس است، ولی امروزه بیشترین تولید عدس در کانادا است. گزارش شده است که دانه هایی در مقبره های مصری از سلسله دوازدهم (۲۴۰۰ قبل از میلاد) یافت شده است. عدس مانند لوبیا خشک بیشتر کشت می شود. بنابراین، برای خشک کردن غلاف ها باید یک دوره ۲ تا ۳ هفته ای هوای خشک آفتابی در زمان برداشت وجود داشته باشد. از غلاف های نابالغ جوان ممکن است به عنوان سبزی استفاده شود. دانه های خشک بالغ یک ماده مورد علاقه در سوپ ها و خورش ها هستند.

گیاه عدس یکساله به ارتفاع ۱۲ تا ۱۸ اینچ، کم ارتفاع، بوته ای، ضعیف قائم تا نیمه انگور است که ظاهر کلی ماشک دارد. دارای بسیاری از شاخه های نرم و کرک دار با برگ های مرکب پینه ای و برگچه های بیضی شکل متعدد است. گلها سفید، یاسی یا آبی کم رنگ هستند. غلاف های پهن و صاف تنها یک دوم اینچ طول دارند. هر غلاف دارای دو دانه است که نازک، عدسی شکل، معمولاً کوچکتر از دانه نخودی و دارای رنگ های مختلف از جمله قهوه ای و زرد هستند. یک بوش بذر عدس حدود ۶۰ پوند وزن دارد و یک پوند حاوی ۶۰۰۰ تا ۱۲۰۰۰ دانه است. عدس بیشتر با شرایط خشکسالی سازگار است.

انواع مختلف عدس

عدس ها اغلب بر اساس رنگشان دسته بندی می شوند که می تواند از زرد و قرمز تا سبز، قهوه ای یا سیاه متغیر باشد. در اینجا برخی از رایج ترین انواع عدس آورده شده است:

قهوه ای: اینها پر مصرف ترین نوع هستند. آنها طعمی خاکی دارند، در هنگام پخت به خوبی شکل خود را حفظ می کنند و در خورش ها و سوپ ها عالی هستند.

پوی (Puy): اینها از منطقه فرانسوی Le Puy می آیند. آنها از نظر رنگ مشابه هستند اما تقریباً یک سوم اندازه عدس سبز هستند و طعم فلفلی دارند.

سبز: اینها می توانند اندازه متفاوتی داشته باشند و معمولاً در دستور العمل هایی که عدس پوی دارند، جایگزین ارزان تری هستند.

زرد و قرمز: این عدس ها شکافته شده و سریع پخته می شوند. آنها برای تهیه دال عالی هستند و طعمی شیرین و آجیلی دارند.

بلوگا (Beluga): اینها عدس های سیاه ریز هستند که تقریباً شبیه خاویار هستند. آنها یک پایه عالی برای سالادهای گرم هستند.

خواص

آنچه که در مورد عدس اغلب نادیده گرفته می شوداین است که راهی ارزان برای دریافت طیف گسترده ای از مواد مغذی است. عدس منبع خوبی از پروتئین، ویتامین B، فیبر گیاهی، فولات، آهن، فسفر، آهن، منیزیم، پتاسیم و روی است. عدس از بیش از ۲۵ درصد پروتئین تشکیل شده است که آن را به یک جایگزین عالی برای گوشت تبدیل می کند. آنها همچنین منبع عالی آهن هستند، یک ماده معدنی که گاهی اوقات در رژیم های گیاهخواری کمبود دارد. پروتئین اصلی آن گلوبولین است. فولات به کاهش سطح هموسیستئین کمک می کند، اسید آمینه ای که محصول واسطه ای در فرآیند متابولیک مهمی به نام چرخه متیلاسیون است. چرخه متیلاسیون نقش مهمی در بسیاری از فرآیندهای بدن مانند سم زدایی و عملکرد مغز ایفا می کند. منیزیم جریان خون، اکسیژن و مواد مغذی را در سراسر بدن بهبود می بخشد.

اگرچه انواع مختلف عدس ممکن است کمی از نظر محتوای مغذی متفاوت باشد، ۱ فنجان (۱۹۸ گرم) عدس پخته شده به طور کلی موارد زیر را ارائه می دهد. عدس سرشار از فیبر است که از حرکات منظم روده و رشد باکتری های سالم روده حمایت می کند. خوردن عدس می تواند وزن مدفوع شما را افزایش دهد و عملکرد کلی روده شما را بهبود بخشد. علاوه بر این، عدس حاوی طیف گسترده ای از ترکیبات گیاهی مفید به نام فیتوکمیکال است که بسیاری از آنها در برابر بیماری های مزمن مانند بیماری قلبی و دیابت نوع ۲ محافظت می کنند.

پلی فنول های (Polyphenols) موجود در عدس ممکن است فواید سلامتی قدرتمندی داشته باشند. عدس سرشار از پلی فنول ها (دسته ای از فیتوکمیکال های تقویت کننده سلامت) است. برخی از پلی فنل های موجود در عدس، مانند پروسیانیدین و فلاوانول ها، دارای اثرات آنتی اکسیدانی قوی، ضد التهابی و محافظت کننده عصبی هستند. هنگامی که در آزمایشگاه آزمایش شد، پلی فنول های موجود در عدس قادر به توقف رشد سلول های سرطانی، به ویژه در سلول های سرطانی پوست بودند. یک مطالعه روی حیوانات نشان داد که مصرف عدس به کاهش سطح قند خون کمک می کند و مزایای آن فقط به دلیل محتوای کربوهیدرات، پروتئین یا چربی نیست. همچنین شایان ذکر است که به نظر نمی رسد پلی فنول های موجود در عدس پس از پختن خواص سلامتی خود را از دست بدهند.

مقدار بالای فیبر موجود در عدس باعث حفظ سطح کلسترول و قند خون در بدن می شود. عدس همچنین با تامین مقادیر قابل توجهی فولات و منیزیم به سلامت قلب کمک می کند. فیبر موجود در عدس از نوع محلول و نامحلول است. فیبر محلول یک ماده ژل مانند در دستگاه گوارش تشکیل می دهد تا صفرا را به دام بیاندازد. تحقیقات نشان داده است که فیبر نامحلول به افزایش تشکیل مدفوع و جلوگیری از اختلالات گوارشی مانند یبوست و سندرم روده تحریک پذیر کمک می کند. عدس همچنین برای افزایش انرژی با تامین مجدد آهن در بدن شناخته شده است. ضماد تهیه شده از دانه عدس برای درمان بیماری های پوستی شناخته شده است.

برای خرید بذر عدس و سایر انواع بذر حبوبات به فروشگاه بذر ظرافت (https://zerafat.com) مراجعه فرمایید.

فلفل پاپریکا در اکثر نقاط جهان به دلیل غلاف آن کشت می شود. این گونه شامل بیشتر فلفل های شیرین و بسیاری از انواع تند و با طعم قوی است. بسته به تنوع، غلاف ها ممکن است ۰٫۵ اینچ تا ۱ فوت (۱۲٫۵ میلی متر تا ۰٫۳ متر) طول داشته باشند، شکلی بلند، گرد یا مخروطی دارند و رنگ های زرد، قهوه ای، بنفش یا قرمز دارند. یک ستون مرکزی اسفنجی دانه های صاف و کلیه شکل را نشان می دهد. فلفل پاپریکا در اوایل بهار کاشته می شوند و در تابستان و پاییز که غلاف ها براق و رسیده هستند برداشت می شوند. سپس غلاف ها خشک و آسیاب می شوند تا پاپریکا تولید شود. وقتی پاپریکاهای ملایم درست می‌شوند، ابتدا هسته مرکزی آن جدا می‌شود.

فلفل پاپریکا مقداری قند دارد که با تنوع آن متفاوت است و از نظر ویتامین C غنی تر از مرکبات است. تندی توسط ترکیب نیتروژن کپسایسین ایجاد می شود که معمولاً در C. annuum نسبت به سایر گیاهان هم جنس کمتر است. یک عامل رنگ دهنده، اولئورزین پاپریکا، از غلاف های آسیاب شده استخراج می شود و برای دادن رنگ قرمز روشن به گوشت و محصولات سوسیس و سایر غذاهای فرآوری شده استفاده می شود.

فلفل پاپریکا پاپریکا یک چاشنی محبوب در بسیاری از غذاها است. رنگ روشن آن را به یک چاشنی عالی برای غذاهای غیر شیرین و با رنگ روشن تبدیل می کند. اغلب در آشپزی اسپانیا، مکزیک و کشورهای شبه جزیره بالکان استفاده می شود. مخصوصاً با غذاهای مجارستانی مرتبط است و برای غذاهای تند و تند خورش مجارستانی مانند گولیاس (که در ایالات متحده گولاش نامیده می شود)، پورکولت، پاپریکاس و توکانی ضروری است.

پاپریکا در مقابل پودر فلفل قرمز

رایج ترین ادویه ای که با فلفل پاپریکا اشتباه گرفته می شود، پودر فلفل قرمز آسیاب شده است. در نگاه اول، این دو تقریباً یکسان به نظر می رسند. تنها تفاوت فیزیکی ممکن است یک تغییر جزئی در تن رنگ باشد. با این حال، جایی که پاپریکا و پودر فلفل قرمز بیشترین تفاوت را دارند در مواد تشکیل دهنده آنها است. پودر پاپریکا از فلفل های بسیار خاصی که در کشورهای تولید کننده پاپریکا مانند اسپانیا و مجارستان یافت می شود تهیه می شود. از طرف دیگر، پودر فلفل قرمز آسیاب شده، مخلوطی از ادویه جات است که شامل فلفل چیلی آسیاب شده و همچنین زیره سبز، پودر سیر، نمک و در واقع پاپریکا است. دومین تفاوت آشکار بین پودر فلفل پاپریکا و پودر فلفل قرمز طعم است. یک پاپریکا معمولی طعم شیرینی دارد، در حالی که پودر فلفل قرمز طعم خاکی تری با کمی ادویه دارد.

مزه فلفل پاپریکا

بسته به نوع فلفل پاپریکا، می تواند از ملایم و شیرین تا تند و دودی متغیر باشد. عامل گرما به نحوه تولید پودرهای قرمز مربوط می شود. پاپریکای شیرین یا ملایم فاقد هرگونه کپسایسین است زیرا دانه ها و غشاهای آن جدا می شوند و همین باعث گرمای فلفل می شود. برای پاپریکاهای تند، مقداری از دانه‌ها و جفت و غدد کپسایسین (یا رگه‌ها) روی فلفل باقی می‌مانند که خشک می‌شوند و به پودر تبدیل می‌شوند. پاپریکا دودی طعم خود را از دود کردن روی آتش بلوط بدست می آورد.

آشپزی با فلفل پاپریکا

نوع فلفل پاپریکا (چه شیرین، تند یا دودی) نحوه استفاده از آن را در آشپزی تعیین می کند. یک نسخه معمولی و با طعم ملایم، بدون اینکه طعم غذا را تحت تأثیر قرار دهد، رنگی به رنگ اضافه می‌کند و می‌توان آن را به مارینادها و مالش‌ها اضافه کرد یا روی یک ظرف آماده مانند هوموس پاشید. یک فلفل پاپریکا با طعم بیشتر، مانند مجارستانی و اسپانیایی، نقش اصلی را در دستور العمل ها دارد. نسخه های شیرین یا داغ، ماده اصلی غذاهای سنتی مجارستانی مانند پاپریکاش مرغ و گولاش هستند که به طعم قابل توجهی و رنگ قرمز تیره به غذا کمک می کنند. ادویه پودر شده را به همراه سایر مواد اضافه کرده و روی حرارت ملایم می پزند. فلفل پاپریکا دودی اسپانیایی بیشترین تاثیر را در یک غذا می گذارد، زیرا دودی طعم غالب می شود، مانند دستور پخت مرغ و سبزیجات آهسته یا ماهی ماهی کبابی. به خاطر داشته باشید که جایگزینی یک نوع فلفل پاپریکا با نوع دیگر می تواند طعم غذا را به میزان قابل توجهی تغییر دهد.

اکثر دستور العمل ها نیاز به اضافه کردن ادویه به طور مستقیم به یک دستور غذا دارند، اما برای اینکه فلفل پاپریکا طعم، عطر و رنگ خود را به طور کامل آزاد کند، ابتدا باید به سرعت در کمی روغن پخته شود. (بسیاری از آشپزهای مجارستانی به این مرحله سوگند یاد می کنند.) اگر حتی چند ثانیه بیش از حد پخته شود، می تواند از بهشتی به تلخ و ناخوشایند تبدیل شود، پس دقت کنید.

این غلاف‌های قرمز روشن از نوع آناهیم به طول ۶ اینچ رشد می‌کنند و از سبز به قرمز بسیار روشن می‌رسند. آنها رایحه شیرین دودی دارند و خیلی خوب خشک می شوند. ارتفاع گیاهان به ۳ اینچ می رسد و در تمام فصل تا یخبندان محصول تولید می کنند. در اوایل بهار، ۸ هفته قبل از دمای گرم شبانه، بذرها را در داخل خانه شروع کنید. دانه ها را در محیط های استریل قرار دهید و به عمق ۱/۴ اینچ بپوشانید. گرمای زیر ۸۵ درجه فارنهایت، نور روشن و همیشه مرطوب نگه دارید. بذرها در عرض ۷ تا ۲۱ روز جوانه می زنند. نهال ها را در گلدان بکارید و رشد کنید تا ۶ برگ واقعی روی گیاه باقی بماند. آنها را مستقیماً در خاک غنی به فاصله ۳۰ اینچ در باغ یا در ظروف بزرگ ۵ گالن بکارید. وقتی فلفل ها کاملا قرمز شدند برداشت کنید.

برای خرید بذر فلفل پاپریکا و سایر انواع بذر فلفل به فروشگاه بذر ظرافت (https://zerafat.com) مراجعه فرمایید.

سبزی خردل فلفلی و ترد که به عنوان خردل برگ نیز شناخته می شود، در واقع یکی از مغذی ترین سبزیجات برگ سبز موجود در ماه های زمستان است. سبزی های دوست داشتنی آن، در واقع، ویتامین A، K، کاروتن ها و آنتی اکسیدان های فلاونوئید بیشتری نسبت به برخی از میوه ها و سبزیجات معمولی دارند. رویه‌های ترد و برگ‌دار از گیاه خردل جمع‌آوری می‌شود در حالی که کوچک، لطیف است و به مرحله گلدهی نمی‌رسد. برگ خردل سبز از خانواده Brassica است که شامل کلم، کلم بروکلی، کلم بروکسل و ... نیز می شود. سبزی خردل یک افزودنی خوشمزه و تند به سالاد و ساندویچ می دهد.

گیاه خردل بومی دشت های زیر هیمالیا در شبه قاره هند است که از زمان های قدیم معمولاً برای برگ ها و دانه های روغنی آن کشت می شد. خردل از محصولات زمستانی فصل سرد است. برگهای لطیف و ترد آنها طعم بیشتری دارند که از نوامبر تا مارس باقی می مانند. برگ‌های خردل تازه دارای برگ‌های سبز تیره و پهن با سطح صاف هستند و بسته به نوع رقم ممکن است لبه‌های دندانه‌دار، پرزدار یا توری داشته باشند. ساقه سبز روشن آن به طور گسترده به چندین جانبی منشعب می شود. سبزی خردل یک محصول فصل سرد است که به راحتی رشد می کند. آنها سرمای خفیف را تحمل می کنند و می توانند در تمام زمستان در آب و هوای گرمتر رشد کنند. قرار گرفتن در معرض یخ زدگی برگ ها را شیرین تر می کند و هوای گرم برگ ها را تند تر می کند.

زمان کاشت

کاشت را از اوایل بهار تا اواخر تابستان انجام دهید. سبزی خردل می تواند سرمای خفیف را تحمل کند.

فاصله کاشت

هنگام کاشت بذر خردل سبز را با فاصله ۱ اینچ از هم در ردیف هایی با فاصله ۶ تا ۸ اینچ قرار دهید.

آفات و بیماری های رایج

شته ها، مگس های سفید و سوسک های کک همگی از آفات رایج هستند. برای محافظت از محصولات، از پوشش های ردیفی استفاده کنید.

زمان و نحوه برداشت

سبزی خردل را می توان در حدود ۶ هفته برداشت کرد. برای برداشت، برگهای بزرگ بیرونی را در پایه برش دهید و برگهای کوچکتر داخلی را بگذارید تا به رشد خود ادامه دهند. شما می توانید به طور مداوم در طول فصل برداشت کنید.

برداشت

زمان برداشت بذر بسته به مکان و اینکه محصول زمستان گذرانی یا بهاره کاشته شده است متفاوت است. دانه ها را می توان با بریدن شاخه ها یا با برداشت گیاهان کامل جمع آوری کرد. برای جلوگیری از ریزش بذر، مواد برداشت شده را باید روی پارچه های قطره ای یا در ظروف قرار داد.

روش های مختلفی برای کوبیدن دانه ها وجود دارد. برداشت های کوچک را می توان با مالیدن میوه ها بین دستان خود یا روی سطحی که باعث باز شدن سیلیک ها می شود، خرد کرد. برای برداشت‌های بزرگ‌تر، گیاهان کامل را در وان‌های بزرگ یا روی برزنت قرار دهید و روی آن‌ها قدم بزنید. ساقه ها را پس از جدا شدن دانه ها دور بریزید و مواد باقیمانده را غربال کنید و بمالید. هنگامی که دانه ها در شرایط خشک و خنک نگهداری می شوند، می توانند به مدت ۶ سال زنده بمانند.

فواید سبزیجات خردل برای سلامتی

سبزی خردل منبعی غنی از آنتی اکسیدان ها (مانند فلاونوئیدهای مفید برای قلب و بتاکاروتن) است و حتی زمانی که پخته می شود، سطح ویتامین های A و K آن با بهترین آنها در رتبه اول قرار می گیرد. سبزیجات منبع عالی ویتامین K هستند. ۱۰۰ گرم برگ تازه حدود ۲۵۷٫۵ میکروگرم یا حدود ۲۱۵ درصد از نیاز روزانه به ویتامین K-1  (فیلوکینون) را تامین می کند. مشخص شده است که ویتامین K با افزایش فعالیت استئوبلاستیک در استخوان، نقش بالقوه ای در عملکرد ساخت توده استخوانی دارد. همچنین نقش ثابتی در بیماران مبتلا به آلزایمر با محدود کردن آسیب عصبی در مغز آنها دارد.

سبزی خردل، مانند اسفناج، انبار بسیاری از مواد مغذی گیاهی است که دارای خواص ارتقاء سلامت و پیشگیری از بیماری است. برگ خردل دارای کالری بسیار کم (۲۷ کالری در ۱۰۰ گرم برگ خام) و چربی است. با این حال، برگ‌های سبز تیره آن حاوی مقادیر فراوانی از فیتونوترینت‌ها، ویتامین‌ها و مواد معدنی هستند. علاوه بر این، حاوی مقدار بسیار خوبی از فیبر غذایی است که با تداخل در جذب آن در روده، به کنترل سطح کلسترول کمک می کند. فیبر کافی در غذا به حرکات صاف روده کمک می کند و در نتیجه از هموروئید، یبوست و همچنین بیماری های سرطان روده بزرگ محافظت می کند.

سبزیجات خردل منبع غنی آنتی اکسیدان هایی مانند فلاونوئیدها، ایندول ها، سولفورافان، کاروتن ها، لوتئین و زآگزانتین هستند. ایندول‌ها، عمدتاً دی-ایندولیل متان (DIM) و سولفورافان به دلیل مهار رشد سلول‌های سرطانی و اثرات سیتوتوکسیک بر سلول‌های سرطانی، دارای مزایای ثابت شده در برابر سرطان‌های پروستات، سینه، کولون و تخمدان هستند. برگ‌های تازه منبع متوسطی از ویتامین‌های گروه B مانند اسید فولیک، پیریدوکسین، تیامین، ریبوفلاوین و غیره هستند. این ویتامین محلول در آب نقش بسزایی در سنتز DNA و تقسیم سلولی دارد. وقتی این ویتامین در دوران بارداری به زنان مکمل داده شود، ممکن است به جلوگیری از نقص لوله عصبی در نوزادان آنها کمک کند.

برگ های تازه خردل منابع عالی ویتامین C هستند. ۱۰۰ برگ تازه ۷۰ میکروگرم یا حدود ۱۱۷ درصد از RDA را تامین می کند. ویتامین C (اسید اسکوربیک) یک آنتی اکسیدان طبیعی قوی است که از آسیب رادیکال های آزاد و عفونت های ویروسی شبیه آنفولانزا محافظت می کند. برگ‌های خردل نیز منابع باورنکردنی ویتامین A هستند. ویتامین A یک ماده مغذی ضروری برای حفظ سلامت مخاط و پوست است. مصرف میوه های طبیعی سرشار از فلاونوئیدها به محافظت در برابر سرطان ریه و حفره دهان کمک می کند.

سبزی خردل تازه منبع بسیار خوبی از چندین ماده معدنی ضروری مانند کلسیم، آهن، منیزیم، پتاسیم، روی، سلنیوم و منگنز است. مصرف منظم سبزی خردل در رژیم غذایی از آرتریت، پوکی استخوان، کم خونی فقر آهن جلوگیری می کند و اعتقاد بر این است که از بیماری های قلبی عروقی، آسم و سرطان روده بزرگ و پروستات محافظت می کند.

برای خرید بذر خردل سبز و سایر گیاهان دارویی به فروشگاه بذر ظرافت (https://zerafat.com) مراجعه فرمایید.

انار (Punica granatum) تاج جواهر دنیای میوه است. هزاران سال است که انار توسط فرهنگ ها و تمدن های مختلف در سراسر جهان جشن گرفته می شود. در اسطوره های باستانی و سنت های مذهبی ظاهر می شود. انار همچنین به عنوان یک میوه فوق العاده به دلیل خواص غذایی و دارویی قابل توجهی که به طور سنتی برای درمان بیماری هایی از اختلالات گوارشی تا بیماری قلبی استفاده می شود، مورد استقبال قرار گرفته است. علاوه بر مصرف تازه میوه، می توان از میوه آن در تهیه شربت  و مربا استفاده کرد. میوه انار برای پرندگان نیز جذاب است.

گیاه انار درختچه ای بزرگ یا درخت کوچکی است که دارای برگ های صاف و همیشه سبز و گل های نارنجی تا قرمز خودنمایی می کند. دارای میوه گرد با پوشش بیرونی خشک (پوسته) است. انار یکی از طولانی ترین درختان میوه کشت شده است. این گیاه بومی مناطقی از جنوب شرقی اروپا تا غرب آسیا تا غرب هیمالیا است. گل‌های قرمز درشت، میوه‌های قرمز مایل به طلایی و برگ‌های سبز براق الهام‌بخش کنایه‌های بی‌شماری در ادبیات و هنر بوده و میوه انار از دیرباز نماد زیبایی و باروری بوده است.

انار به طور گسترده در سراسر منطقه مدیترانه کاشته می شود و هم به عنوان درخت و هم به عنوان یک درختچه بزرگ شناخته شده است. این درخت تابستانی به دلیل گل‌های قرمز روشن و همچنین میوه‌های خوراکی مایل به قرمز رشد می‌کند. علاوه بر این، رنگ قرمز-برنزی شاخ و برگ جدید بهاری انار و زردی برگ های در حال مرگ آن در پاییز هر دو چشمگیر هستند. این درخت برگ‌ریز زیبا می‌تواند تا ارتفاع ۵ متر و با گسترش ۵ متر رشد کند و سرعت رشد متوسطی در حدود ۲۵ سانتی‌متر در سال دارد. گل های قرمز آن از اردیبهشت تا تیرماه ظاهر می شود.

نیازها

انار در آفتاب کامل رشد می کند و به خشکی مقاوم است. آنها بهترین رشد را در خاک حاصلخیز و با زهکشی خوب دارند. انار پس از استقرار به مقداری آبیاری نیاز دارد. به طور کلی، درختان برای استقرار نیاز به آبیاری تکمیلی دارند، به خصوص اگر بعد از فصل بارندگی کاشته شوند. در سال اول به مقدار ۲۰ تا ۲۵ لیتر آب دو بار در هفته آبیاری شود. درخت انار در سال دوم خود نیاز به آبیاری ۴۰ لیتری در هفته دارد. با شروع سال سوم، درختان معمولاً مستقر می شوند و برخی مانند انار نیاز به آبیاری تکمیلی به میزان ۵۰ تا ۶۰ لیتر در ماه دارند. انار گرمای زیاد را تحمل می کند. آنها همچنین در خاک های قلیایی که اکثر گیاهان را می کشند، به خوبی تحمل می کنند و رشد می کنند.

مشخصات

انار درختی برگریز، گرد یا درختچه ای بزرگ است که گاهی تک تنه است، اما اغلب با تنه های کم شاخه دیده می شود. نمونه های قدیمی غالباً ظاهری زیبا به نظر می رسند. برگها به رنگ سبز براق، مستطیلی باریک با حاشیه های مواج و ۵ تا ۷٫۵ سانتی متر طول و ۲٫۵ سانتی متر عرض دارند. انار در بهار جوان مسی رنگ و در پاییز ته رنگ زرد دارد. شاخه های شاخه ای خاردار هستند. گلهای اوایل تابستان قرمز روشن در دسته های ۱ تا ۵ تایی ظاهر می شوند. آنها لوله ای هستند و ظاهری شبیه میخک دارند و گلبرگ های مچاله شده دارند. گل ها به میوه های قرمز تیره تبدیل می شوند که در پاییز و اوایل زمستان می رسند. میوه کروی آن به اندازه یک پرتقال است. پوشش بیرونی سخت و چرمی است و اغلب شکافته می شود تا دانه زرشکی پوشیده از خمیر در داخل آن نمایان شود.

تکثیر

از طریق بذر در بهار و یا با قلمه نیمه رسیده در تابستان تکثیر کنید.

نگهداری

انار گیاهی نسبتاً کم نگهداری است، اما به دلیل شکل بوته مانند آن، ممکن است برای رشد یک درخت استاندارد نیاز به هرس داشته باشد. درختانی که برای تولید میوه رشد می کنند باید هرس شوند تا شاخه های متعدد پایه از بین بروند. نازک شدن در طول ماه های زمستان به شکل گیری ساختار درخت کمک می کند. از شکل دادن به آن خیلی زیاد که میوه ها با دست چیده شوند خودداری کنید. قبل از دوره گلدهی بهاره هرس نکنید تا از نمایش گلدهی لذت ببرید. در اوایل بهار به مقدار کم کود دهید. قرار گرفتن در معرض آبیاری زیاد در طول باردهی ممکن است باعث شکافتن زودرس میوه شود.

برای خرید بذر انار و سایر درختان به فروشگاه بذر ظرافت (https://zerafat.com) مراجعه فرمایید.

پیوند انواع درختان و گیاهان بر روی انواع درختان حیوانات، بریدگی های پس از هرس، طوفان و عوامل طبیعی مهمترین عواملی هستند که درختان و گیاهان آسیب وارد می کنند. برای جلوگیری از ورود و آسیب وارد کردن آفات و  بیماری ها به محل های پیوند و هرس و مراقبت و  نگهداری بافت های گیاه از چسب باغبانی استفاده می شود. محل های آسیب خورده درختان جای مناسبی برای ورود عوامل بیماری‌زا مانند حشرات، ویروس ها، باکتری ها و قارچ‌ها به درون گیاه هستند. پوشانیدن نقاط آسیب دیده با چسب باغبانی ترکیب شده با سموم قارچ کش و باکتری کش یکی از بهترین روش های راه های مقابله با این مشکلات است.

استفاده از چسب باغبانی باعث می شود پوششی ارتجاعی مقاوم و قوی در مقابل باران و برف و باران بر روی محل زخم گیاه بعد از خشک شدن چسب بوجود آید. همچنین استفاده از ترکیبات معدنی ضدباکتری، ضدویروس و ضدقارچ و مجاز در کشت ارگانیک در ساخت چسب باغبانی از ورود عوامل بیماری زا گیاهی و حشرات جلوگیری می کند. استفاده چسب باغبانی تسریع در قلمه زنی و پیوند گیاه و ترمیم فوری محل آسیب و زخم می شود. چسب های باغبانی از مواد غیرمضر برای بافت های گیاهان و درختان تهیه می شوند. برای رقیق کننده آنها از آب و الکل استفاده می شود. بخاطر این که بیشتر اوقات از چسب باغبانی بعد از هرس استفاده می شود، چسب باغبانی را چسب هرس نیز نامیده می شود.

برای استفاده از چسب باغبانی ابتدا چسب را با قلم مو یا تکه چوبی خوب بهم زده تا به صورت خمیر یکنواخت در آید. در صورتغلیظ بودن چسب کمی الکل و آب به آن اضافه شده و محل زخم به صورت لایه ای یکنواخت و ضخیم پوشانده شود. با توجه به مقاوم بودن این چسب در مقابل سرما به صورت محافظ سرما نیز می توان از آن در مناطق سردسیر استفاده کرد.

وقتی که ما به دنبال طعم ملایم تری از  پیاز هسیتم، پیازچه و پیاز سبز گزینه ای انتخابی ما هستند. اما پیاز بهاره چیست و آیا همان پیازچه است؟ همچنین آیا پیازچه و پیاز سبز نیز یکسان هستند؟ بیایید در دنیای این پیازهای رنگارنگ گشتی بزنیم.

تفاوت بین پیازچه و پیاز سبز چیست؟

پیاز سبز و پیازچه در واقع یک چیز هستند. آنها یا بسیار جوان از پیازهای معمولی پیازساز که ما با آنها آشنا هستیم برداشت می شوند یا می توانند از گونه های دیگری که در واقع هرگز پیاز تشکیل نمی دهند، تهیه شوند. پیازچه بلند است و انتهای ساقه آن سفید رنگ است که بیرون نمی زند. آنها یک نیش پیازی اما ملایم دارند که به شدت پیاز معمولی نیست (قسمت های سفید دارای شدیدترین طعم هستند). آنها را می توان به صورت خام یا پخته استفاده کرد و در حالی که برخی از آشپزها رویه سبز تیره تر را دور می اندازند، می توان کل آن را خورد و اغلب در آشپزی آسیایی استفاده می شود. پیازچه معمولا در تمام طول سال در دسترس است. به دنبال رنگ روشن، برگ های سالم و انتهای ساقه سفت باشید.

پیاز بهاره چیست؟

پیاز بهاره شبیه پیازچه هستند، اما پیازهای کوچکی در پایه دارند. این پیازها از گونه‌هایی می‌آیند که پیاز تولید می‌کنند و اساساً نسخه‌های بالغ‌تر پیازچه هستند. آنها در اواخر پاییز به عنوان نهال کاشته می شوند و سپس در بهار بعد برداشت می شوند، بنابراین کلمه بهاره در نام است.

پیاز بهاره شیرین‌تر و ملایم‌تر از پیاز معمولی است، اما سبزی‌ها نسبت به پیازچه طعم‌دارتر هستند. پیازها بسته به نوع آن می توانند قرمز یا سفید باشند و در حالی که می توان آنها را به همان شیوه پیاز معمولی استفاده کرد ولی به صورت کامل کبابی، برشته شده یا مانند پیاز مروارید استفاده می شود.

آیا می توان یکی را جایگزین دیگری کرد؟

اغلب در مورد یکسان بودن یا نبودن پیاز سبز و پیازچه سردرگمی وجود دارد و این ممکن است از این واقعیت ناشی شود که پیاز سبز در کشورهای دیگر مانند کانادا و بریتانیا به پیاز بهاره گفته می شود.

طعم و بافت پیازچه و پیازچه مشابه است. اما به خاطر داشته باشید که شدت طعم متفاوتی دارند. اگر پیازچه ها خام مانده اند، استفاده از پیازچه را به جای پیازچه توصیه نمی کنم، زیرا پیازچه طعم قوی تری دارد.

​

گل رز رامبلر که به رز مولتی فلورا نیز معروف است، به دلیل اسپری‌های فراوان آن از گل‌های سفید فراوان که روی شاخه‌های انبوه و کمان‌دار قرار می‌گیرد، به‌درستی نام‌گذاری شده است. پرندگان به‌ویژه مرغ مقلد شمالی (Mimus polyglottos) از میوه‌ها تغذیه می‌کنند و دانه‌های آن را به‌طور گسترده‌ای پراکنده می‌کنند. گل رز مولتی فلورا که بومی آسیا است برای اولین بار در سال ۱۸۸۶ از ژاپنبه‌عنوان پایه گل رز زینتی به ایالات متحده معرفی شد و به‌طور گسترده به‌عنوان پایه‌ای برای پیوند گل رزهای پرورشی استفاده شد. به‌عنوان کاشت بزرگراه، حصار زنده، عامل کنترل فرسایش و کاشت برای جذب حیات وحش تبلیغ شد. امروزه گل رز مولتی فلورا در بسیاری از بخش‌های طیف خود به‌عنوان یکی از گل‌های رز شناخته می‌شود.

گل رز مولتی فلورا در اواسط دهه ۱۹۰۰، به‌طور گسترده‌ای به‌عنوان حصار زنده برای کنترل دام کاشته شد. این یک علف هرز مضر در چندین ایالت ایالات متحده است که می‌تواند تولیدات دامی را کاهش دهد و همچنین به تعدادی از زیستگاه‌ها حمله کند و به آن‌ها آسیب برساند. گل رز مولتی فلورا انبوه‌های غیرقابل نفوذی را در مراتع، مزارع و لبه‌های جنگل تشکیل می‌دهد. حرکت انسان، دام و حیات وحش را محدود می‌کند و پوشش گیاهی بومی را جابجا می‌کند. طیف وسیعی از شرایط را تحمل می‌کند که به آن اجازه می‌دهد به زیستگاه‌های سراسر ایالات متحده حمله کند.

​

ویژگی‌ها

بهتر است گل رز مولتی فلورا در آفتاب کامل در خاک‌های حاصلخیز، غنی از هوموس، مرطوب و با زهکشی خوب رشد کنید. طیف وسیعی از شرایط را تحمل می‌کند. برای بهترین گلدهی، کود متعادل و مالچ را در اواخر زمستان اعمال کنید.

گل رز مولتی فلورا درختچه‌ای است که از روی گیاهان دیگر به ارتفاع ۳ تا ۵ متر (۹٫۸ تا ۱۶٫۴ فوت) بالا می‌رود، با ساقه‌های تنومند با خارهای خمیده (گاهی وجود ندارد). برگ‌ها ۵ تا ۱۰ سانتی‌متر (۲ تا ۴ اینچ) طول، مرکب، با ۵ تا ۹ برگچه و قلمه‌های پردار هستند. گل‌ها به شکل کوریمب های بزرگ تولید می‌شوند که هر گل کوچک، به قطر ۱٫۵-۴ سانتی‌متر (۵⁄۸-۱+۵⁄۸ اینچ)، سفید یا صورتی، در اوایل تابستان تولید می‌شود. باسن مایل به قرمز تا بنفش، ۶-۸ میلی‌متر (۰٫۲۴-۰٫۳۱ اینچ) قطر است.

این درختچه جذاب که دارای عادتی پرپشت و راست است، افزودنی خوبی برای حاشیه‌ها، کرانه‌ها و دامنه‌ها و باغ‌های کلبه است.

سیستم پرورش یک وضعیت تک پایه است که در آن هر دو بخش تولیدمثل نر و ماده در یک گل روی یک گیاه (گل‌های کامل) یکپارچه می‌شوند. بنابراین، اگر کنترل نشود، فقط یک گل رز چند فلورا برای تولید یک کلنی از گیاهان در حال تولیدمثل لازم است.

مواظب شته‌ها، برگ‌خوارها، کنه عنکبوتی قرمز گلخانه‌ای، حشرات فلس دار، کاترپیلارها، پشه اره‌ای بزرگ رز، اره برگ غلتان، زنبورهای برگ برنده، لکه سیاه، زنگ گل سرخ و کپک پودری گل سرخ باشید. آهو و خرگوش نیز می‌توانند باعث آسیب شوند.

گل رز مولتی فلورا به‌طور معمول در اواخر تابستان، پس از نمایش گل‌ها و تنه هرس می‌شود.

گل رز مولتی فلورا از طریق قلمه‌های نیمه رسیده در اواخر تابستان یا قلمه‌های چوب سخت در پاییز تکثیر کنید.

گل رز مولتی فلورا بومی آسیای شرقی است. به پاکستان، آفریقای جنوبی، آمریکای شمالی، استرالیا و نیوزلند معرفی شده است.

تولیدمثل رویشی یا غیرجنسی (جوانه زدن). تولیدمثل رویشی (جوانه زدن) زمانی اتفاق می‌افتد که ساقه‌ها بریده یا شکسته شوند. جوانه زدن ساقه‌های زایشی بیشتری تولید می‌کند که جای خود را به گل‌ها، میوه‌ها و دانه‌های بیشتری نسبت به ساقه‌های بریده نشده یا شکسته اولیه می‌دهد. عصاهایی که برای مدت طولانی روی زمین نگه داشته می‌شوند می‌توانند ریشه‌ها را جوانه بزنند و گیاه جدیدی را تشکیل دهند (به‌عنوان‌مثال لایه‌بندی).

​

استراتژی‌های کنترل IPM برای گل رز مولتی فلورا

کنترل‌های فرهنگی

دارایی خود را برای گل رز مولتی فلور نظارت یا بازرسی بصری کنید. حداقل هر ماه ژوئن و سپتامبر این کار را انجام دهید. همان‌طور که در بخش دوم، استراتژی‌های کنترل IPM برای گیاهان مهاجم خارجی بیان شد، پیشگیری یک کنترل فرهنگی با ارزش است. از کاشت و تشویق به کاشت این‌گونه خودداری کنید. آموزش دیگران (مثلاً مشتریان یا همسایگان) در مورد خطرات این آفت، کنترل فرهنگی دیگری است که ارزش بسیار بالایی دارد.

کنترل‌های مکانیکی

بکشید، حفاری کنید، درو کنید و برش دهید. گیاهانی را که به‌راحتی کشیده می‌شوند بیرون بکشید. اگر نمی‌توانید گل رز مولتی فلور را با دست بکشید (مراقب خارها باشید)، می‌توانید گیاه را بیرون بیاورید یا با ابزار آن را بیرون بیاورید. قلمه زدن بهاره یا اوایل تابستان رز مولتی فلورا رشد آن را کند می‌کند، اما ممکن است مانع از تولید گل، میوه و دانه نشود. قلمه زدن یا چمن‌زنی مکرر در یک چرخه ماهانه در کوتاه شدن رشد گیاه و جلوگیری از تولید میوه و دانه (توت) مؤثرتر خواهد بود.توصیه شده که برای بیشه‌های مستقر یا قدیمی، چمن‌زنی یا برش مکرر از ۳ تا ۶ بار در هر فصل رشد به مدت دو تا چهار سال، گسترش این گیاه را کنترل کرده و وجود آن را در منطقه چمن‌زنی کاهش می‌دهد. اگر تصمیم دارید انبوه‌های مستقر را دره کنید، لطفاً توجه داشته باشید که بذر گل رز مولتی فلورا دارای بانک بذر با ماندگاری بالایی است. همان‌طور که چمن‌زنی می‌کنید سطح نور خورشید را روی زمین افزایش می‌دهید و به جوانه زدن بذرهای بانک بذر کمک می‌کنید. بنابراین، ممکن است این آفت را برای مدت طولانی‌تری نسبت به آنچه در ابتدا پیش‌بینی می‌کردید، کنترل کنید. کنترل‌های مکانیکی را می‌توان در هر زمانی در طول سال انجام داد. با این حال، بهترین زمان، ماه‌های قبل یا در طول گلدهی است.

کنترل بیولوژیکی

هنوز هیچ حشره، کنه یا ارگانیسم بیماری در دسترس تجاری وجود ندارد که عامل کنترل بیولوژیکی مؤثر باشد. از بزها و گوسفندهای اهلی برای کنترل گل رز در شرایط کشاورزی استفاده می‌شود. دانه رز کالسید، Megastigmus aculeatus var. nigroflavus Hoffmeyer یک زنبور بومی ژاپن است، اما در ایالات متحده به‌عنوان یک حشره مفید طبیعی شناخته شده است. هم نر و هم ماده وجود دارد. کالسیدهای بذر گل رز ماده (Hymenoptera: Torymidae)در باسن گیاهان گل رز چند فلورا تخم می‌گذارند و لاروهای در حال رشد از دانه‌ها تغذیه می‌کنند که بلوغ و نمو بذر را مختل می‌کند و منجر به مرگ‌ومیر قابل‌توجهی از بذر رز مولتی فلورا می‌شود. بااین‌حال، گسترش این زنبور کند است. پیشنهاد می‌کند که با گذشت زمان، زنبور کالسید و بیماری روزت رز (RRD)به‌عنوان عوامل کنترل زیستی ترکیبی که به‌طور هماهنگ برای کنترل این آفت‌زای عجیب‌وغریب کار می‌کنند، همپوشانی خواهند داشت. RRD در بخش دوم، استراتژی‌های کنترل IPM برای گیاهان مهاجم عجیب‌وغریب ذکر شده است. RRD یک ویروس گیاهی است که باعث می‌شود عصاها تحت جارو جادوگر قرار گیرند و برگ‌ها لکه‌های موزاییکی بنفش تیره را نشان می‌دهند که منجر به مرگ آهسته گل رز چند فلور می‌شود.

این ترکیب کنترل زیستی ممکن است چندین دهه طول بکشد تا کاهش قابل‌توجهی در جمعیت گل رز چند فلورا رخ دهد. بودجه بیشتری برای تحقیق و آزمایش برای این عوامل کنترل زیستی به‌شدت موردنیاز است تا انتظارات موردنظر کارشناسان کنترل زیستی را ثابت کنند.

​

کنترل‌های شیمیایی

بهترین زمان برای هر گزینه کنترل درست قبل از گلدهی گیاه است. علاوه بر این، استفاده از علف‌کش‌ها در تیر، مرداد و تا اواسط شهریور حداکثر کنترل شیمیایی را به همراه دارد. در این ماه‌ها کربوهیدرات‌ها و سایر ترکیبات گیاهی از طریق فتوسنتز در برگ‌ها ساخته می‌شوند و برای ذخیره‌سازی از برگ‌ها به ریشه منتقل می‌شوند. این جریان رو به پایین از ترکیبات گیاهی به تسهیل انتقال علف‌کش برگی و کنده به ریشه در این ماه‌ها برای کشتن مؤثرتر کمک می‌کند. کنترل مکانیکی برش یا چمن‌زنی نیز به همین دلیل در این ماه‌ها بسیار مؤثر است. به‌عنوان مثال، زمانی که روی هر گیاهی را قطع می‌کنید، ریشه‌ها به‌طور طبیعی با افزایش رشد بیشتر (جوانه زدن)، کاهش ذخایر ریشه (کربوهیدرات‌ها و سایر ترکیبات رشد) و تحت‌فشار قرار دادن گیاه واکنش نشان می‌دهند. هر بار که قسمت بالایی را می‌برید، گیاه را مجبور به جوانه زدن می‌کنید که باعث کاهش ذخایر ریشه و ضعیف شدن گیاه می‌شود.

کنترل شیمیایی پیشنهادی در طی ماه‌های ژوئیه، آگوست و تا اواسط سپتامبر این است که گل رز چندگانه را تا یک اینچ از زمین برش دهید و بلافاصله با استفاده از برس رنگ یا اپلیکاتور اسفنجی، علف‌کش مستقیم گلایفوسیت را روی کنده تازه بریده شده بمالید. خلاصه قاتل پیچک سمی بسیار خوب کار می‌کند. کنترل شیمیایی پیشنهادی در ماه‌های مارس، آوریل، می و ژوئن این است که کنده را به ارتفاع (۶ تا ۱۲ اینچ) برش دهید و بگذارید جوانه بزند. سپس گیاه جوانه زده را در ماه‌های ژوئیه، آگوست یا اوایل سپتامبر به اندازه یک اینچ از زمین ببرید و با کنده با علف‌کش مستقیم گلایفوسیت بمالید.

برای خرید بذر گل رز مولتی فلورا و سایر بذر گل ها به فروشگاه بذر ظرافت (https://zerafat.com) مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat_shop/

https://www.instagram.com/zerafat.shop/

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۹۳۳

​

کاکتوس مامیلاریا هانیانا (Mammillaria Hahniana) با نام کاکتوس بانوی پیر نیز شناخته می‌شود. خانواده مامیلاریا حدود ۲۰۰ گونه کاکتوس دارد که بیشتر آن‌ها بومی مکزیک هستند. کاکتوس بانوی پیر بخشی از خانواده کاکتاسه است. از آنجایی که مراقبت از کاکتوس مامیلاریا هانیانا آسان است، انتخاب بسیار محبوبی برای افزودن به هر باغی چه در داخل و چه در خارج از خانه است.

خصوصیات کاکتوس مامیلاریا هانیانا

کاکتوس مامیلاریا هانیانا دارای ساقه‌های کروی خیره‌کننده است که با خارهای سفید تیز و پایین سفید پوشیده شده است. این کره‌ها حدود ۴ اینچ قد و ۵ اینچ عرض دارند، اگرچه در طی چندین سال می‌تواند تا ارتفاع ۱۰ اینچ تکامل یابد. کاکتوس مامیلاریا هانیانا کاکتوسی است که از تنهایی خوشش نمی‌آید و اغلب به‌صورت گروهی رشد می‌کند و مجموعه‌ای از کره‌ها را ایجاد می‌کند. سپس در بهار و تابستان اتفاقی می‌افتد. چیزی که به سادگی یک گیاه توپ به نظر سیخ دار بود، ظاهر جدیدی به خود می‌گیرد. آن‌ها با گل‌های بنفش مایل به قرمز گل می‌دهند که تاجی را در بالای گیاهان تشکیل می‌دهند. با این وجود این گل‌ها مانند یک هدبند کامل به نظر می‌رسند که جلوه هاله‌ای روی کاکتوس ایجاد می‌کنند.

آیا کاکتوس مامیلاریا هانیانا به آب نیاز دارد؟

برای هر چیزی زمانی وجود دارد و همین امر در مورد آبیاری کاکتوس مامیلاریا هانیانا شما نیز صدق می‌کند. اما چگونه زمان مناسب را می‌دانید؟ هنگام تعیین اینکه آیا نیاز به آبیاری کاکتوس خود دارید، باید مطمئن شوید که خاک کاملاً خشک است. اگر خاک را احساس کردید و حتی مقداری رطوبت وجود دارد، به گیاه خود آب نزنید.

هنگامی که خاک کاملاً خشک شد، کاکتوس را آبیاری کنید. اطمینان حاصل کنید که آب تا انتها از خاک عبور می‌کند. گلدان شما باید سوراخ‌های زهکشی مناسبی داشته باشد. گیاه را نباید در آب قرار داد زیرا این امر می‌تواند منجر به پوسیدگی ریشه و در نهایت از بین رفتن آن شود، به همین دلیل زهکشی ضروری است. فصول بر آبیاری نیز تأثیر می‌گذارد. هر چه هوا سردتر باشد، گیاه شما به آب کمتری نیاز خواهد داشت. بهار و تابستان بهترین زمان برای آبیاری گیاه شماست. در زمستان کاکتوس بانوی پیر خود را آبیاری نکنید.

چه خاکی برای کاکتوس بانوی پیر لازم است؟

احتباس آب واقعاً می‌تواند بر رشد کاکتوس‌های شما تأثیر بگذارد، بنابراین انتخاب خاک شما بسیار مهم است. شما به خاکی نیاز دارید که نسبتاً سریع زهکشی کند، متخلخل باشد و از نظر مواد مغذی نیز غنی باشد. برای بهترین نتیجه به دنبال یک ترکیب خوب کاکتوس باشید. مخلوطی که بافت شنی داشته باشد بهترین گزینه خواهد بود.

کاکتوس مامیلاریا هانیانا خود را با کود تغذیه کنید

زمان‌بندی همه چیز در مورد تغذیه کاکتوس‌ها با کود است. کاکتوس‌ها فصل رشد را طی می‌کنند، بهار و تابستان زمان رشد کاکتوس‌ها است. در زمستان، رشد متوقف می‌شود. کود را فقط باید در طول فصل رشد به یک دلیل ساده اضافه کرد. کود بیش از حد از شکوفه دادن گل‌ها در کاکتوس شما جلوگیری می‌کند. بهتر است از کود مایع با این گیاه استفاده کنید. سعی کنید و مطمئن شوید که از کود با محتوای پتاسیم بالا استفاده می‌کنید زیرا این به رشد گیاه کمک می‌کند. در زمستان که گیاه خواب است، در تغذیه کاکتوس صرفه‌جویی کنید. کاکتوس‌های شما به آن نیاز ندارند. گاهی اوقات اگر ببینیم ساکولنت ها یا کاکتوس‌های ما به کمک کمی نیاز دارند تا به ریشه خود برگردند از کود استفاده می‌کنیم.

تکثیر کاکتوس بانوی پیر شما

کاکتوس مامیلاریا هانیانا از پاجوش‌ها رشد می‌کند. این‌ها کره‌های کوچک‌تری هستند که در پایه گیاهان پیرتر یافت می‌شوند. برای تکثیر صحیح در اینجا کاری است که می‌توانید انجام دهید.

چند دستکش باغبانی ضخیم بپوشید.

کوچک‌ترین پاجوش را پیدا کنید و به آرامی آن را از کارخانه اصلی جدا کنید.

پاجوش را روی مقداری دستمال خشک در جای خشک نگه دارید.

بگذارید چند روز آنجا بماند تا خشک شود.

جایی که پاجوش گیاه اصلی را قطع می‌کنید، مقداری هورمون ریشه‌زایی قرار دهید.

یک گلدان کوچک بردارید و مقداری مخلوط کاکتوس (خاک مخصوصی که زهکشی مناسبی برای گیاه فراهم می‌کند) به آن اضافه کنید.

پاجوش را در این گلدان بکارید.

هر هفته، حدود چهار هفته، کمی آب به آن بدهید.

هنگام تکثیر به یاد داشته باشید که کاکتوس خود را از نور شدید، به‌ویژه نور مستقیم خورشید دور نگه دارید. پس از اینکه متوجه شدید ریشه‌دار شده و به رشد خود ادامه داده است، می‌توانید دوباره آن را در معرض دید قرار دهید.

کاشت

برای کاشت بذر کاکتوس مامیلاریا هانیانا اول گلدانی را برای کاشت بذر کاکتوس بانوی پیر انتخاب کنید که زهکشی مناسبی داشته باشد. برای این منظور می‌توانید سطح زیرین گلدان خود را کمی سوراخ کنید. در مرحله بعد سنگ‌های نسبتاً درشت جمع‌آوری کرده و آن‌ها را به ارتفاع ۲ الی ۳ سانتی‌متر (البته مقدار سنگ به میزان بزرگی و کوچکی گلدان شما بستگی دارد) در انتهای گلدان بریزید. بعد از آن مقداری ماسه ساختمانی تهیه و یا خریداری کنید. این ماسه را بشورید تا رس آن کاملاً جدا شود. آن‌قدر شست‌وشو را ادامه دهید تا آب صاف از ماسه سرازیر شود، سپس با استفاده از یک الک ماسه را الک کنید تا سنگ‌های ریزودرشت آن از هم جدا شود. سپس سنگ‌های ریز ماسه را با پیت ماس مخلوط کنید (یک پیمانه پیت ماس به اضافه دو پیمانه ماسه ریز به اضافه یک یا نصف پیمانه زغال کبابی خردشده). اگر در خانه مایکروفر دارید حدود ۵ دقیقه مخلوط آماده شده را در درون آن بگذارید. پس از سرد شدن مخلوط را روی سنگ‌های درشتی که در مرحله نخست آماده کرده بودید بریزید. بعد از آن با فشار دادن دست بر روی سطح موردنظر بستر را محکم کنید و یک لایه نازک سنگ‌ریزه روی بستر بریزید.

در مرحله آخر بذر کاکتوس مامیلاریا هانیانا را بر روی سطح موردنظر بپاشید طوری که بذرها به فاصله ۱ الی ۲ سانتی‌متر از یکدیگر فاصله داشته باشند. سپس در ظرف را بگذارید در غیر این صورت نایلون یا پلاستیک بر روی آن بکشید و سپس بذر کاکتوس بانوی پیر کاشته شده را در دمای ۲۰ تا ۳۰ درجه سانتی‌گراد قرار دهید. توجه داشته باشید که بذر کاکتوس زیر نور مستقیم خورشید نباشد. بعد از ۱۰ روز بذرها جوانه می‌زنند و شروع به رشد می‌کنند. شما باید پس از کاشت بذر، هر دو هفته یک‌بار سم قارچ‌کش را بر روی بستر خاک به اندازه استاندارد اسپری کنید. کاکتوس تا سه ماهگی نیاز به هیچ کودی ندارد. به بذر کاکتوس مامیلاریا هانیانا هر از چند گاهی سر بزنید تا حشرات و موارد مشکوک را شناسایی کنید.

با تعویض گلدان کاکتوس بانوی پیر خود به سلامتی مطلوب دست یابید

در بالای خاک چیزهای زیادی اتفاق می‌افتد. کره عالی و گل‌های درخشان همان چیزی است که می‌بینید. اگر می‌خواهید واقعاً بگویید که کاکتوس‌هایتان چقدر خوب هستند، باید زیر سطح را نیز نگاه کنید. حداقل یک بار در سال گلدان مجدد می‌تواند به زنده ماندن گیاه شما کمک کند و فضای لازم برای رشد را به آن بدهد. فصل گرم بهترین زمان برای گل‌کاری است. گیاه را به آرامی از خاک خارج کنید، البته به خاطر داشته باشید که ابتدا خاک باید خشک شود. هنگامی که گیاه از گلدان خارج می‌شود، می‌توانید ریشه‌های مرده یا ممکن است پوسیده را شناسایی کنید. با این وجود این برش‌ها را قطع کنید و روی این برش‌ها یک قارچ‌کش قرار دهید.

سپس به آرامی تا جایی که می‌توانید خاک قدیمی را کنار بگذارید. در یک گلدان جدید، کاکتوس‌ها را قرار دهید و مقداری خاک گلدان به آن اضافه کنید. برخی از گلدان‌های محبوبی که می‌توانید استفاده کنید، گلدان‌های تراکوتا هستند، برخی از گلدان‌ها را اینجا برای خانه خود پیدا کنید. پس از اتمام کار کاکتوس‌ها را در گلدان بگذارید و بعد از حدود یک هفته می‌توانید کمی آن را آبیاری کنید. علاوه بر این دلیل آبیاری نکردن بلافاصله پس از کاشت مجدد، جلوگیری از پوسیدگی ریشه است. آن‌ها به مدتی نیاز دارند تا در خاک تازه یا مخلوط کاکتوس مستقر شوند.

گلدهی کاکتوس مامیلاریا هانیانا

گل‌های درخشان این کاکتوس همان چیزی است که به آن شخصیت می‌بخشد. بنابراین هنگام مراقبت از کاکتوس مامیلاریا هانیانا خود، می‌خواهید هر کاری که ممکن است انجام دهید تا آن گل‌ها ظاهر شوند. باید برای فصل‌ها برنامه‌ریزی کنید. آیا می‌خواهید بدانید این گل‌های دوست داشتنی چگونه شکل می‌گیرند؟ کاکتوس بانوی پیر دارای غده است و خارها از اینجا می‌آیند. غده‌ها می‌توانند منبسط شده و آب را ذخیره کنند و از زیر بغل در غده‌ها، گل‌ها بیرون می‌آیند. مطمئن شوید که کاکتوس خود را در معرض آب زیاد قرار ندهید.

نوردهی صحیح برای کاکتوس بانوی پیر

این گیاه نیز مانند سایر کاکتوس‌ها در معرض نور خورشید رشد می‌کند. با این حال نور خورشید بیش‌ازحد برای کاکتوس مامیلاریا هانیانا مناسب نیست. در حالت ایده آل حدود چهار تا شش ساعت نور مستقیم خورشید در روز تمام چیزی است که این گیاه به آن نیاز دارد. این بدان معنی است که اگر در خارج از منزل رها شود عملکرد خوبی خواهد داشت. باید چند گیاه بلندتر در اطراف خود داشته باشد تا کمی سایه و محافظت از آن بخصوص در ماه‌های گرم‌تر باشد.

اگر این گیاه را در خانه پرورش می‌دهید، مطمئن شوید که در طول روز دائماً در معرض نور قرار می‌گیرد. مکانی را پیدا کنید که نور ثابت و ثابتی داشته باشد و گیاه را در کنار پنجره قرار دهید. اگر در مکانی زندگی می‌کنید که دریافت نور خورشید یک مشکل است، بهتر است نوری نزدیک به گیاهان خود داشته باشید. نور رشدی که در بالا پیوند دادیم بخشی از دفتر ما است که نور زیادی ندارد، برای رشد گیاهان گوشه‌ای که داریم معجزه می‌کند.

کاکتوس پیرمرد آند (Oreocereus celsianus) یک کاکتوس ستونی و تحسین برانگیز است که با زندگی در محیطی بسیار خشن سازگار شده است. کاکتوس پیرمرد بومی آند پرو، بولیوی و شمال آرژانتین است. پوشش ضخیم آن از موهای سفید و پشمی از آن در برابر آفتاب سوختگی و هوای سرد محافظت می‌کند. ساعت‌های بیشتر آفتاب مستقیم باعث می‌شود که پوشش ضخیم‌تری داشته باشد. در طبیعت ساقه‌ها می‌توانند در پایه‌های خود منشعب می‌شوند. در بهار با گل‌های سریز شکوفا می‌شود. اگر در زمستان خشک نگه داشته شود می‌تواند یخبندان‌های کوتاه تا ۱۰ درجه فارنهایت را تحمل کند. این گیاه کاملاً ریشه‌دار است. گلدان مناسب برای کاکتوس پیرمرد گلدان گرد پلاستیکی ۳٫۵ اینچی است.

کاکتوس پیرمرد در برابر یخبندان سخت جان سالم به درنمی‌برد اما اگر خطر یخ‌زدگی وجود داشته باشد، می‌توان آن را به داخل خانه آورد تا در آستانه پنجره آفتابی یا زیر نور رشد کند. کاکتوس برای جلوگیری از پوسیدگی به نور آفتاب روشن، زهکشی عالی و آب کم نیاز دارد. ظروف دارای سوراخ زهکشی را انتخاب کنید و از کاکتوس با زهکشی خوب و خاک آبدار با ۷۰ تا ۸۰ درصد شن معدنی مانند ماسه درشت، پوکه یا پرلیت استفاده کنید. قبل از آبیاری عمیق صبر کنید تا خاک کاملاً خشک شود. در زمستان خشک نگه دارید.

کاکتوس پیرمرد گونه‌ای متعلق به خانواده کاکتسه ها است که بومی شیلی، پرو، آرژانتین و بولیوی است. آرئول ها بزرگ، سفید و بیضی شکل و در قسمت‌های جوان گیاه بسیار پشمالو هستند. یکی دیگر از ویژگی‌های گیاه و آنچه متفاوت است، موهای بلند، نازک و ابریشمی است. کاکتوس پیرمرد توسط پشم فراوان پوشیده شده که از آن از در مقابل نور خورشید و احتمالاً از تغییرات ناگهانی دما محافظت می‌کند.

گلدهی

گل‌های کاکتوس پیرمرد گاهی اوقات زمان زیادی طول می‌کشد تا ظاهر شود، اگرچه کاکتوس پیرمرد بیش از همه به دلیل بافت شگفت انگیزش موردتوجه قرار می‌گیرد. گل‌ها صورتی تیره هستند و در بالای آن ظاهر می‌شوند. خارهای شعاعی مخروطی و سفت، زرد مایل به قهوه‌ای و طول آن حدود ۲ سانتی‌متر است. خارهای مرکزی ضخیم‌تر هستند و طول آن به ۸ سانتی‌متر می‌رسد و قهوه‌ای هستند. کاکتوس پیرمرد برای مبتدیان ساکولنت ایده آل است زیرا رشد آن آسان است و از گیاه کم مراقبت می‌شود و برای کلکسیونرهای ساکولنت، این گیاه رنگ و بوی متفاوتی به مجموعه می‌بخشد.

نور

کاکتوس پیرمرد را در تمام طول سال در آفتاب کامل قرار دهید. در داخل خانه باید در زیر نورگیر یا نزدیک پنجره قرار گیرد که نور خوبی دریافت می‌کند. گلدان را به‌طور منظم بچرخانید تا تمام چهره‌های کاکتوس به یک اندازه نور دریافت کنند و به‌طور کامل رشد کنند.

دما

کاکتوس پیرمرد حداقل دمای صفر درجه سانتی‌گراد را در زمستان تحمل می‌کند. در دماهای پایین‌تر گیاه ممکن است بمیرد. در مورد زمستان‌های خیلی سرد بهترین گزینه قرار دادن گیاه در داخل است. مراقبت از گیاه در برابر رطوبت محیط بسیار مهم است زیرا در صورت مرطوب بودن هوا کاکتوس پیرمرد بسیار مستعد پوسیدگی است. کاکتوس پیرمرد در سرما رشد خود را متوقف می‌کند.

آبیاری

از بهار تا پایان تابستان هر ۷ یا ۱۰ روز یک‌بار می‌توانید این گیاه را آبیاری کنید. در زمستان نیاز به آب بسیار کم و در حد صفر دارد. نکته مهم این است که قبل از آبیاری بعدی به‌خصوص در فصل زمستان اجازه دهید بستر کاملاً خشک شود (در این زمان توصیه می‌شود که بستر خشک برای چند روز باقی بماند).

کود

کاکتوس پیرمرد از بهار تا اوایل پاییز نیاز به یک کود خوب دارد. فقط کود مایع مخصوص کاکتوس‌ها به آن بدهید.

پیوند زدن

بهتر است پیوند کاکتوس پیرمرد در فصل بهار انجام گیرد. در مورد گیاهان جوان، سالی یک بار و به دنبال آن وقتی گیاه به اندازه کافی بالغ شود که هر ۳ یا ۴ سال یا در مواقع ضروری این کار را انجام گیرد.

کاشت و تکثیر

تکثیر با بذر کاکتوس پیرمرد یا قلمه در بهار انجام گیرد. بذر کاکتوس پیرمرد به سرعت جوانه می‌زند و نهال‌ها از سنین پایین کاملاً مقاوم هستند. بهترین زمان برای کاشت بذر کاکتوس پیرمرد فصل بهار است. فقط باید از یک گلدان کوچک استفاده کنید و یک بستر مخصوص برای بذر کاکتوس‌ ها و ساکولنت ها با زهکشی خوب اضافه کنید. سپس بذر کاکتوس پیرمرد  را روی بستر پخش کنید و یک لایه بسیار سبک از بستر را به دانه‌ها اضافه کنید. بستر را مرطوب نگه دارید (اما از غرق شدن آب خودداری کنید) و گلدان را در مکانی نگهداری کنید که نور خورشید را به‌خوبی دریافت کند. پس از رسیدن گیاه و مناسب برای دست‌کاری، می‌توان آن را به گلدان قطعی پیوند زد.

هرس

این گیاه نیازی به هرس ندارد. فقط برگ‌هایی را که کوبیده یا خشک شده‌اند جدا کنید تا ظاهر گیاه بهتر شود.

آفات و بیماری‌ها

کاکتوس پیرمرد عمدتاً توسط شپشک های آردآلود موردحمله قرار می‌گیرد که به ساقه‌های برهنه حمله می‌کند. معمولاً بیشترین غلظت این آفت در انتهای ساقه‌های در حال رشد در جایی که اپیدرم نرم‌تر است مشاهده می‌شود.

درک اینکه چرا گل کوکب یکی از گل‌های رایج و محبوب است بسیار دشوار نیست. گل‌های رنگین‌کمانی زیبای آن خیره‌کننده است. گل کوکب از اواسط تابستان تا اولین یخبندان پاییزی گل می‌دهد و تا پاییز گل می‌دهد.

کاشت

گل کوکب برای رشد و شکوفایی فراوان به آفتاب کامل (حداقل ۸ ساعت در روز) نیاز دارد. اگر دمای تابستان شدید باشد، بهتر است در پناه سایه بعدازظهر کاشته شود. گل کوکب به سرما حساس است و نباید تا زمانی که خاک تا بیش از ۶۰ درجه فارنهایت (۱۵ درجه سانتی‌گراد) گرم نشده و تمام خطر سرمازدگی از بین نرود، کاشته شوند.

برای کاشت بذر گل کوکب یک محل آفتابی با خاک و زهکشی خوب را انتخاب کنید و قبل از کاشت آن را کاملاً آماده کنید. بستر کشت را با ۲ تا ۴ اینچ (۵ تا ۱۰ سانتیمتر) کمپوست با کیفیت بالا یا کود پوسیده خوب، گردگیری کمی از پودر استخوان و کود ارگانیک متعادل اصلاح کنید. همه مواد را در خاک مخلوط کنید تا به‌طور یکنواخت پخش شود.

برای کاشت گودالی به عمق ۴ تا ۶ اینچ (۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر) حفر کنید و بذر کوکب در داخل آن قرار دهید. هنگامی‌که در محل قرار گرفت، سوراخ را با خاک پر کنید. گل کوکب بسیار بزرگ می‌شود، بنابراین حداقل بین ۱۲ تا ۱۸ اینچ (۳۰ تا ۴۶ سانتی‌متر) فاصله بین گل کوکب‌ها بگذارید.

گل‌های گل کوکب در طول فصل رشد به آب ثابت نیاز دارند. بنابراین در جوانی شیلنگ‌های خیس بخار یا آبیاری قطره‌ای نصب کنید. تا زمانی که اولین شاخه‌های سبزرنگ را مشاهده نکردید که از زمین عبور می‌کنند، نباید گل دهانه را آبیاری کنید. آبیاری بیش از حد قبل از مشاهده شاخه‌ها می‌تواند منجر به پوسیدگی بذر گل کوکب شود. پس از رسیدن گیاهان به ارتفاع ۱ فوت (۳۰ سانتی‌متر)، با کشیدن ۳ تا ۴ اینچ (۷ تا ۱۰ سانتی‌متر) از مرکز رشد، آن‌ها را کمی محکم کنید تا شاخه‌های پایه کم را تشویق کنید که باعث افزایش تولید گل و طول کلی ساقه می‌شود.

حلزون‌ها و لیسه‌ها به گیاهان جوان آسیب می‌رسانند و موش‌ها گل‌ها را خراب می‌کنند. طعمه را در زمان کاشت و به‌صورت دوره‌ای در طول فصل کنار بگذارید. طعمه حلزون یک گزینه ارگانیک است که هم برای کودکان و هم برای حیوانات خانگی بی‌خطر است و در برابر هر سه آفت به‌خوبی کار می‌کند.

در اواسط تابستان، شما نیاز دارید که گیاهان بلند را به هم بزنید تا از ریزش آن‌ها جلوگیری شود. برای باغداران خانگی که فقط چند گیاه دارند، هنگام کاشت، پایه‌های بلند و محکم را در کنار غده‌ها قرار دهید تا بتوانید ساقه‌ها را هنگام رشد به آن‌ها بچسبانید. برای پرورش‌دهندگان گل، من روش راه‌راه را توصیه می‌کنم که شامل قرار دادن یک پایه تی مانند فلزی در هر ۸ پا (۲٫۴ متر) در امتداد لبه‌های بیرونی تخت‌ها و بستن یک لایه دوگانه از طناب نجات از پایه به پایه است.

درحالی‌که گل‌های گل‌دار بریده بلندمدت نیستند، اما می‌توانید ۵ تا ۷ روز از ساقه‌های بریده شده در مرحله مناسب استفاده کنید. از آنجا که گل‌های گل کوکب بعد از برداشت زیاد باز نمی‌شوند، مهم است که آن‌ها را تقریباً کاملاً باز، اما نه بیش از حد رسیده انتخاب کنید. پشت هر سر گل را بررسی کنید، به دنبال گلبرگ‌های محکم و سرسبز باشید. گلبرگ‌های کاغذی یا کمی کم آب نشانه سن هستند. حتماً از نگهدارنده گل در آب استفاده کنید.

بلوبری یک گیاه است. این میوه معمولاً به‌عنوان غذا مصرف می‌شود. برخی افراد نیز از میوه و برگ آن برای تهیه دارو استفاده می‌کنند. مراقب باشید بلوبری را با زغال اخته اشتباه نگیرید. در خارج از ایالات متحده، نام زغال اخته ممکن است برای گیاهی به نام بلوبری در ایالات‌متحده استفاده شود. بلوبری برای پیری، حافظه و مهارت‌های تفکر (عملکرد شناختی) و بسیاری از شرایط دیگر استفاده می‌شود. اما شواهد علمی محدودی برای حمایت از هر یک از این موارد وجود دارد.

کاشت

زمان کاشت بوته بلوبری

بلوبری را می‌توان در بهار یا اواخر پاییز در همه مناطق به‌جز سردترین مناطق کاشت. در مناطق سرد بهتر است برای کاشت بذر بلوبری تا اوایل تا اواسط بهار صبر کنید.

بهتر است گیاهان ۱ تا ۳ ساله انتخاب خوبی هستند. این‌ها را می‌توان در ظروف یا ریشه برهنه خریداری کرد.

انتخاب و آماده‌سازی محل کاشت

مکان آفتابی و سرپناهی را انتخاب کنید. درحالی‌که بلوبری سایه را تحمل می‌کند، محصولات بهتری در زیر نور آفتاب به دست می‌آید. درعین‌حال آن‌ها نباید در معرض باد شدید و خشک شوند.

بذر بلوبری را خیلی نزدیک درختان نکارید زیرا درختان نه‌تنها نور خورشید را مسدود می‌کنند بلکه رطوبت خاک را نیز جذب می‌کنند.

اگر چندین بوته کاشته‌اید بهتر است آن‌ها را در یک تکه بکارید نه اینکه در باغ خود پراکنده شوید. این باعث افزایش تولید و کیفیت توت می‌شود.

بلوبری یک گیاه ریشه‌دار کم‌عمق است. بنابراین به خاکی نیاز دارد که رطوبت را در خود نگه دارد اما به‌خوبی تخلیه شود و مرطوب نماند. بذر بلوبری را در مکان‌هایی که خاک‌های سنگین و خاکی دارند و مرطوب می‌مانند، کاشت نکنید.

بلوبری در خاکی که اسیدی است رشد می‌کند. pH خاک در حالت ایده آل باید بین ۴٫۰ تا ۵٫۰ باشد. خاکی که به اندازه کافی اسیدی نیست رشد را متوقف می‌کند. با مخلوط کردن مقدار کمی گوگرد دانه‌ای چند ماه قبل از کاشت می‌توان خاک را اسیدی کرد. پیت ماس ​​ و پوست و سوزن کاج نیز افزودنی‌های خوبی هستند که به اسیدی شدن خاک شما کمک می‌کنند.

قبل از قرار دادن بوته‌های بلوبری، مواد آلی را در خاک مخلوط کنید.

خواص بلوبری

بلوبری مانند خواص قره قاط، با جلوگیری از چسبندگی باکتری‌ها به دیواره‌های مثانه، از عفونت مثانه جلوگیری می‌کند. میوه بلوبری سرشار از فیبر است که می‌تواند به عملکرد طبیعی دستگاه گوارش کمک کند. همچنین حاوی ویتامین C و سایر آنتی‌اکسیدان‌ها است. بلوبری همچنین حاوی مواد شیمیایی است که ممکن است تورم را کاهش داده و سلول‌های سرطانی را از بین ببرد.

کاهش مهارت‌های حافظه و تفکر که معمولاً با افزایش سن رخ می‌دهد. برخی تحقیقات نشان می‌دهد که مصرف روزانه بلوبری به مدت ۳-۶ ماه ممکن است به بهبود برخی از آزمون‌های تفکر و حافظه در بزرگ‌سالان بالای ۶۰ سال کمک کند. بااین‌حال اکثر آزمون‌های تفکر و حافظه تغییر نمی‌کنند. اگر فایده‌ای داشته باشد، احتمالاً اندک است.

در رابطه با سالخوردگی برخی تحقیقات نشان می‌دهد که خوردن بلوبری یخ‌زده می‌تواند محل استقرار و تعادل پا را در افراد مسن بهبود بخشد. بااین‌حال تحقیقات دیگر نشان می‌دهد که خوردن بلوبری به این موارد کمکی نمی‌کند. همچنین به نظر نمی‌رسد خوردن بلوبری باعث افزایش قدرت یا سرعت راه رفتن در افراد مسن شود.

درخصوص عملکرد ورزشی تحقیقات اولیه نشان می‌دهد که مصرف بلوبری خشک به افراد کمک نمی‌کند سریع‌تر بدوند یا احساس دویدن را راحت‌تر کند. اما ممکن است به حفظ قدرت ۳۰ دقیقه پس از دویدن کمک کند.

در زمینه مهارت‌های حافظه و تفکر (عملکرد شناختی) تحقیقات اولیه نشان می‌دهد که مصرف یک دوز بلوبری ممکن است برخی از انواع یادگیری را در کودکان ۷ تا ۱۰ سال بهبود بخشد. اما برای اکثر انواع یادگیری کمکی نمی‌کند و به کودکان در خواندن بهتر کمک نمی‌کند.

در زمینه افسردگی برخی از افرادی که در یکی از عروق مغز لخته شده‌اند ممکن است دچار افسردگی شوند. در افراد مبتلا به افسردگی احتمال بیشتری وجود دارد که در دستگاه گوارش عفونت داشته باشند. برخی تحقیقات نشان می‌دهد که مصرف روزانه عصاره بلوبری به مدت ۹۰ روز می‌تواند علائم افسردگی را کاهش داده و همچنین باعث کاهش عفونت در این گروه از افراد شود.

در رابطه با سطوح بالای چربی به نام تری گلیسیرید در خون (هیپرتری گلیسیریدمی) تحقیقات اولیه نشان می‌دهد که مصرف یک دوز عصاره برگ بلوبری ممکن است به کاهش سطح چربی در خون بعد از غذا در افراد مبتلا به این بیماری کمک کند.

در خصوص آرتریت در کودکان (آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان) تحقیقات اولیه نشان می‌دهد که نوشیدن روزانه آب بلوبری در حین استفاده از داروی ضد حساسیت علائم آرتریت در کودکان را بهتر از دارو به تنهایی کاهش می‌دهد. نوشیدن آب بلوبری همچنین ممکن است عوارض جانبی ناشی از اتانرسپت را کاهش دهد.

گروهی از علائم که خطر دیابت، بیماری قلبی و سکته مغزی (سندرم متابولیک) را افزایش می‌دهد. مصرف بلوبری خشک به بهبود بیشتر علائم سندرم متابولیک کمک نمی‌کند. اما ممکن است به بهبود جریان خون در برخی افراد کمک کند.

برای خرید بذر بلوبری و سایر درختان مثمر به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

گل پریوش در پیشگیری از سرطان خون در کودکان و درمان سرطان معجزه نامیده شده است. به نظر بسیاری محافظت از گل پریوش حفاظت از آینده فرزندان شما است. پیشنهاد شده است که به‌جای استفاده از اثرات موضعی که باعث ایجاد داروهای شیمیایی می‌شود. مردم باید از عصاره گل پریوش استفاده کنند. گل پریوش یکی از باارزش‌ترین گونه‌های گیاهی خانواده Apocynaceae است که در طب گیاهی سنتی در جهان استفاده می‌شود و استخراج شیمیایی در درمان سرطان نقش دارد. این گیاه همچنین سابقه استفاده در طب آیورودا، طب سنتی چینی را دارد. علوم پزشکی غربی در قرن بیستم تحقیق در مورد این گیاه را آغاز کردند.

از این گیاه به‌عنوان یک گیاه دارویی استفاده می‌شود و موردمطالعه قرار می‌گیرد زیرا مشخص شد که بیش از ۱۰۰ آلکالوئید ایندول مونوترپنوئید تولید می‌کند که حاوی دو آلکالوئید دیمری سیتوتوکسیک حیاتی هستند که برای درمان شیمی درمانی سرطان استفاده می‌شوند. همچنین بسیاری از آلکالوئیدها نقش دارویی دارند. این ترکیبات شامل ترکیبات ضد سرطانی است: Vinblastine و Vincristine. آلکالوئید وینکریستین در درمان سرطان خون در کودکان نقش دارد.

در طب سنتی، گل پریوش برای تسکین درد ماهیچه‌ها، افسردگی سیستم عصبی مرکزی، همچنین برای استفاده از نیش زنبورها و التیام زخم‌ها استفاده می‌شود. کاربرد آن به‌طور گسترده‌ای از پیشگیری از دیابت تا درمان معده درد متغیر است. این گیاه همچنین می‌تواند به‌عنوان گیاه زینتی در باغ و خانه‌های مناطق گرم‌تر استفاده شود یا می‌تواند در فصل سرد در گلخانه رشد کند.

طبقه‌بندی

گل پریوش یک گونه گیاهی است که متعلق به خانواده Apocynaceae (خانواده Dogbane) است. این خانواده بیشتر شامل گیاهان و درختچه‌های کوچک است. این خانواده دارای برگ‌های حاشیه‌ای صاف است. گل‌ها در زیر بغل برگ‌ها دیده می‌شوند که به‌صورت جداگانه یا در ساقه‌های بسیار کوتاه جفت شده‌اند و ویژگی بارز دیگر شیره شیری قوی است.

پراکندگی جغرافیایی

این گیاه بومی ماداگاسکار است و به‌عنوان حلقوی ماداگاسکار شناخته می‌شود. گل پریوش همچنین در سراسر نیمه گرمسیری آسیا، آفریقا و آمریکا طبیعی است و برای اهداف تزئینی و دارویی استفاده می‌شود.

شرح گیاه

گل پریوش ۶۰ و ۲۰ سانتی‌متر ارتفاع و عرض دارد. گل‌ها به رنگ صورتی، سفید یا بنفش صورتی در ساقه شکننده هستند. گل‌ها دارای یک لوله پایه به طول ۲٫۵-۳٫۰ سانتیمتر با تاجی به قطر حدود ۲٫۰-۵٫۰ سانتیمتر با پنج لبه گلبرگ مانند هستند. ۵ کاسبرگ، به طول ۲-۶ میلی‌متر، باریک، معمولاً دارای مو (در حالت بلوغ) وجود دارد. گلدهی در طول ماه‌های گرم بارور است. اگرچه ممکن است گیاهان در هوای بسیار گرم ضعیف شوند. برگ‌ها برعکس ساده روی ساقه با حاشیه کامل برگ، شکل تخمدان به شکل دندانه‌دار، طول تیغه برگ ۲-۴ اینچ و سبزرنگ با برگ چیده شده‌اند. غلاف میوه مانند یک جفت فولیکول به طول تقریباً ۲٫۰-۴٫۵ سانتیمتر و عرض ۳ میلی‌متر است.

تکثیر

گل پریوش از طریق بذر تکثیر می‌شود. جوانه‌زنی گل پریوش یک هفته در دمای ۲۱-۲۴ درجه سانتی‌گراد، در مکانی تاریک و بدون آبیاری بیش‌ازحد طول می‌کشد. بذر گل پریوش را به فاصله ۲ تا ۳ سانتی‌متر روی سطح خاک بریزید. سپس لایه نازکی خاک را بر روی بذر گل پریوش بپاشید و با استفاده از افشانه آن‌ها را آبیاری کنید. برای جوانه‌زنی سریع‌تر، روی گلدان را با پلاستیک پوشانده و بعد از بیرون آمدن جوانه‌ها از خاک پلاستیک را برداشته و آن‌ها را به گلدان یا باغچه انتقال دهید.

همچنین می‌توان گونه‌ها را به‌صورت رویشی تکثیر کرد. قلمه‌های چوبی نرم را می‌توان از گیاه مادر گرفته و به‌طور جداگانه در خاک کاشت، معمولاً در تابستان ریشه گیاه به آسانی است. گل‌های گل پریوش توسط پروانه‌ها گرده‌افشانی می‌شوند. این گونه با خود سازگار است، اگرچه گرده‌افشانی خود در شرایط عادی غیرمعمول است.

آفات و بیماری‌ها

- گیاه می‌تواند توسط فوزاریوم آلوده شود که منجر به پژمردگی گیاه شده و سپس باعث مرگ گیاه می‌شود.

- تکان خوردن و بازگشت باعث می‌شود نوک ساقه قهوه‌ای تیره و پژمرده شود. این بیماری‌ها بیشتر به دلیل بارندگی هوا یا آبیاری بیش‌ازحد است.

- چندین قارچ باعث ایجاد لکه‌های برگ می‌شود. با این حال آن‌ها معمولاً بی‌ضرر هستند استفاده می‌کند

شقایق کالیفرنیایی گیاهان قوی هستند و اغلب در قسمت‌های خالی و در کنار جاده‌ها بدون هیچ‌گونه مراقبت رشد می‌کنند. بااین‌حال، هنگام چیدن، متوجه خواهید شد که زیبایی آن‌ها زودگذر است، زیرا گلبرگ‌ها اغلب قبل از اینکه بتوانید گل‌ها را در یک گلدان قرار دهید روی زمین می‌افتند. شقایق کالیفرنیایی در اوایل تابستان در اوج خود است. به نظر می‌رسد گل‌های شاد یک شبه بهار می‌زنند و مناطق وسیعی را با گلبرگ‌های روشن و ابریشمی خود و شاخ و برگ‌های سبز آبی و سرخس مانند پوشانده‌اند. هنگامی که هوا گرم شد، این گل‌های سریع رشد را در بهار بکارید، چه در تخت گل‌های خود و چه در ظروف.

مراقبت از شقایق کالیفرنیایی

مانند اکثر گل‌های وحشی بومی، شقایق کالیفرنیایی نیز به‌راحتی نگهداری می‌شود. نکته اصلی این است که شرایط رو به رشدی را برای آن‌ها فراهم آورید که از محل زندگی بومی آن‌ها تقلید می‌کند. برای این گیاه، بیشتر به چیزهایی که به شقایق کالیفرنیایی نمی‌دهید اهمیت می‌دهد تا آنچه به آن‌ها می‌دهید. در مورد آب و کود کمتر است. گیاهان خود را در آغوش نگیرید و این لذت را خواهید داشت که آن‌ها را در حال کاشتن و رشد در بسیاری از فصول آینده مشاهده خواهید کرد.

کله پاچه (حذف شکوفه‌های مصرف‌شده) می‌تواند باعث گلدهی بیشتر شود. بااین‌حال، اگر می‌خواهید گیاهان خودبه‌خود بذر بپاشند، مقداری گل سر بگذارید تا بذر آن‌ها ریخته شود. علاوه بر این، گیاهانی که در آب‌وهوای گرم و در ظروف رشد می‌کنند، معمولاً کوتاه مدت هستند و اغلب به‌عنوان گیاهان یک‌ساله مورداستفاده قرار می‌گیرند. بسیاری از باغداران ترجیح می‌دهند آن‌ها را بعد از گلدهی بکشند و در فصل رشد بعدی بذرهای جدید بکارند.

نور

شقایق کالیفرنیایی در زیر آفتاب کامل رشد می‌کند و شکوفا می‌شود، به این معنی که در اکثر روزها حداقل شش ساعت در معرض نور مستقیم خورشید قرار می‌گیرد. هرچه نور خورشید بیشتر باشد، بهتر است. شقایق‌هایی که در شرایط سایه‌دار رشد می‌کنند اغلب خسته به نظر می‌رسند و به راحتی تسلیم بیماری‌ها می‌شوند.

خاک

در حالی که بسیاری از گل‌ها به خاک غنی و لومی احتیاج دارند، شقایق کالیفرنیایی می‌تواند در خاک‌های فقیر رشد کند. خاک‌های شنی و صخره‌ای هر دو شرایط خوبی را برای شقایق کالیفرنیایی فراهم می‌کنند. چیزی که کار نمی‌کند خاک رس سنگین است زیرا این گیاهان به زهکشی شدید خاک نیاز دارند. اگر خاک رسی دارید، به‌جای آن در یک تخت یا ظرف باغ بلند بکارید.

آب

شقایق کالیفرنیایی به آب بسیار کمی احتیاج دارد و کاندیدهای خوبی برای خشکی‌های مقاوم به خشکی هستند. بارش‌های بهاری اسپورادیک معمولاً برای آبیاری گیاهان کافی است. در مناطقی که تابستان‌های گرم دارند، گیاهان اغلب خوابیده و در این مدت نیازی به آبیاری اضافی ندارند.

دما و رطوبت

گرم شدن خاک در بهار، همراه با رطوبت ناشی از باران بهاری، باعث جوانه‌زنی بذر شقایق کالیفرنیایی می‌شود. تا زمانی که درجه حرارت ملایم باقی بماند، بین ۵۰ تا ۷۵ درجه فارنهایت، گل کالیفرنیایی به رشد خود ادامه می‌دهد. گرمای بیش‌ازحد می‌تواند باعث خواب شود. بااین‌حال، هنگامی که دمای سرد برمی‌گردد، گیاهان اغلب دوباره رشد کرده و حتی دوباره شکوفا می‌شوند. علاوه بر این، شقایق‌های کالیفرنیایی رطوبت کم تا متوسط ​​را ترجیح می‌دهند. در رطوبت بالا، زهکشی خوب خاک و جریان هوا در اطراف گیاهان برای سالم ماندن آن‌ها ضروری است.

کود

برای رشد موفقیت‌آمیز شقایق کالیفرنیایی، حتی در مناطقی با خاک فقیر از نظر مواد مغذی، هیچ کودی لازم نیست. افزودن کودهای شیمیایی می‌تواند باعث رشد بیش‌ازحد شاخ و برگ در هزینه شکوفه شود.

انواع شقایق کالیفرنیایی

انواع مختلفی از شقایق کالیفرنیایی وجود دارد:

«California Golden» رنگ نارنجی کلاسیک روشن گل‌ها را ارائه می‌دهد.

«زنگ ماموریت» ترکیبی از رنگ‌های شربت، از جمله صورتی، ماهی قزل‌آلا و کرم است، با شکوفه‌های نیمه دوتایی (با گلبرگ‌های اضافی شکوفا می‌شود).

«گلدن وست» پیچشی در شکوفه پرتقال آشنا است، زیرا دارای مرکز تیره‌تری است.

نحوه پرورش شقایق کالیفرنیایی از دانه

بذر شقایق را در جایی بکارید که قصد دارید پس از گذراندن تهدید سرمازدگی در منطقه شما، آن‌ها را در خارج پرورش دهید. بذر شقایق را به آرامی در خاک فشار دهید و به آرامی آبیاری کنید تا از جدا شدن دانه‌های ریز جلوگیری شود. جوانه‌زنی باید در حدود دو هفته رخ دهد. با مشاهده رنگ سبز مایل به سبز شاخ و برگ شقایق می‌توانید بذر شقایق جوانه زده را از علف‌های هرز تشخیص دهید. نهال‌های نازک با فاصله حدود ۸ اینچ.

آفات / بیماری‌های شایع

شقایق‌های کالیفرنیایی عموماً گیاهان سالمی هستند، اما وقتی در محیطی که باران زیاد را تجربه می‌کنند رشد کنند مستعد ابتلا به بیماری هستند. کپک، کپک و پوسیدگی ساقه می‌تواند در گیاهانی که در مناطق مرطوب رشد می‌کنند رخ دهد. اگرچه می‌توانید گیاهان را با قارچ‌کش‌ها درمان کنید، اما بهترین گزینه اصلاح محیط است. اطمینان حاصل کنید که شقایق‌های شما در معرض آفتاب کامل و خاک خوب زهکشی هستند تا از آب‌گرفتگی آن‌ها جلوگیری شود.

گل بنفشه دارای گونه‌های فراوانی است که در ایران ۱۹ گونه بومی آن شناخته شده که به رنگ‌های سفید، زرد، آبی، بنفش و… هستند که در این بین معروف‌ترین آن‌ها در ایران بنفشه ۳ رنگ و بنفشه معطر است. گل بنفشه بیشتر در قسمت شمال غرب کشورمان و همچنین مناطق کوهستانی به‌صورت خودرو در زمین‌های مرطوب و در کنار نهرهای آب رشد می‌کند. گل بنفشه مانند سایر دیگر گل‌ها فقط در فصل بهار رشد می‌کنند و دارای گل هستند که علاوه بر زیبایی دارای عطر دل‌نشینی هستند که قطعاً ارزش کاشت را دارند شما می‌توانید برای کاشت گل بنفشه هم در باغچه و هم در گلدان بنا به سلیقه خود اقدام کنید.

کاشت گل بنفشه

بهترین زمان برای کاشت بذر بنفشه اوایل شهریور تا اواسط پاییز است.

در ابتدا باید گفت که کاشت گل بنفشه به فضای چندانی احتیاج ندارد، شما می‌توانید در یک فضای کوچک هم اقدام به این کار کنید.

ابتدا باید برای کاشت بذر بنفشه یک مکان جدا از بستر اصلی کاشت فراهم کنید.

تهیه یک سبد پلاستیکی و یا یک گلدان گزینه خوبی است.

بعد از پر کردن سبد با خاک بذر بنفشه ها را روی خاک می‌پاشیم.

سپس بعد از آن به اندازه نیم سانتی‌متر کود پوسیده روی بذر بنفشه ها می‌ریزیم.

از آلوده نبودن کودی که برای کاشت بذر بنفشه استفاده می‌کنید مطمئن باشید.

بعد از کاشت بذر بنفشه آن‌ها را آبیاری کنید تا بستر مرطوب شود.

 تا زمانی که بذر بنفشه ها جوانه نداده‌اند از تابش مستقیم نور خورشید به بذر بنفشه ها جلوگیری کنید زیرا در مقابل سوختگی بسیار حساس هستند.

با گذشت ۲ هفته از کاشت بذر بنفشه خواهیم دید که بذر بنفشه ها سر از خاک بیرون آورده‌اند.

زمانی که اندازه هر جوانه به ۲۰ سانتی‌متر رسید زمان آن است که به بستر اصلی انتقال داده شوند.

کاشت بذر بنفشه به‌صورت مستقیم در همان محل اصلی نباید انجام شود زیرا زمانی که بذر بنفشه ها پاشیده می‌شوند به‌صورت نامنظم جوانه می‌زنند که جالب نیست به همین دلیل ابتدا در یک بستر جدا نشاء گیری کرده سپس به زمین اصلی انتقال داده می‌شود.

گل بنفشه از آن دسته گل‌هایی است که نمی‌توان در محیط خانه از آن‌ها نگهداری کرد زیرا برای رشد نیاز به محیط بیرون و اکسیژن فراوان دارند، به همین دلیل در زمان کاشت بذر بنفشه سعی کنید محیطی مناسب برای مثال پنجره‌های جنوبی را برای جوانه‌زنی انتخاب کنید، البته می‌توان با کاشت گل بنفشه در بالکن و تراز از آن‌ها به‌خوبی نگهداری کرد.

شرایط نگهداری

خاک: برای اینکه بذر بنفشه رشد قابل‌قبول و مطلوبی داشته باشد حتماً باید از خاکی استفاده کنید که قدرت زهکشی خوبی داشته باشد و همچنین خواستار خاکی مرطوب با PH بین ۵٫۵ تا ۷٫۵ نیازمند است.

آبیاری: برای رشد خوب گل بنفشه به‌خصوص در ایام تابستان که هوا گرم است، باید آبیاری آن به‌صورت منظم انجام شود، از غرقابی کردن خاک خودداری کنید، رطوبت بیش‌ازحد خاک باعث می‌شود که ریشه‌ها در خاک خفه شوند. همچنین باید از خشکی دادن گیاه هم خودداری کنید زیرا خشکی کشیدن هم باعث کاهش گل‌دهی گیاه می‌شود.

نور: گل بنفشه از جمله گل‌های بیرونی و آفتاب دوست است که به میزان کمی هم می‌تواند سایه را تحمل کند، عدم دریافت نور کافی منجر به کوچک شدن گل‌ها می‌شود.

دما: گل بنفشه در هوای خنک عمر و ماندگاری بیشتری دارد طوری که این گل قادر به تحمل سرمای زمستان است و می‌تواند در زیر برف زنده بماند. گل بنفشه بهترین رشد را در دمایی بین ۴ الی ۱۳ درجه سانتی‌گراد دارد.

آفات: یکی رایج‌ترین آفات در کاشت گل بنفشه شته است برای از بین بردن آن می‌توان با کمک آب و صابون روی آن اسپری کرد. نوع دیگری از آفت گل بنفشه وجود دارد که به آن لکه برگ می‌گویند که منجر به ایجاد لکه‌های سیاه بر روی گل برگ‌های گل می‌شود. یکی دیگر از عارضه‌های گل بنفشه پوسیدگی ساقه است که می‌تواند از طریق‌های گوناگونی به گل انتقال داده شود، این عوارض منجر به کم رنگ شدن گل برگ‌های گیاه و چروک شدن آن می‌شود.

زمان گل‌دهی: گل بنفشه از اواخر زمستان و با آمدن بهار شروع به گل‌دهی می‌کند، این گیاه به‌طور معمول می‌تواند در تمام طول سال گل بدهد، رشد این گل در فصل گرم تابستان کمی محدودتر خواهد شد چرا که در تابستان روزها بلندتر است و گیاه باید گرمای بیشتری را تحمل کند.

آویشن یک گیاه معطر باستانی است که در آشپزی استفاده‌های زیادی از آن می‌شود و موردعلاقه بسیاری از آشپزان است. آویشن همچنین به‌عنوان یکی از گیاهان دارویی نیز شناخته می‌شود. آویشن یک گیاه خزنده و مقاوم است، این گیاه سطح زمین را پوشش می‌دهد و گاهی اوقات در امتداد یک دیوار هم رشد می‌کند و به‌راحتی قابل کاشت در ظروف و گلدان‌ها نیز می‌باشد. گل‌های کوچک آویشن به رنگ صورتی یا بنفش کمرنگ هستند و با عطر خود باعث جذب زنبورهای عسل می‌شوند. بیش ۳۰۰ گونه از این گیاه چندساله مقاوم وجود دارد. آویشن تقریباً می‌تواند در هر آب و هوایی رشد کند.

بذر آویشن را معمولاً به شکل مستقیم و بر روی ردیف‌‌هایی به فاصله ۴۰ تا ۵۰ سانتی‌‌متر از یکدیگر و در عمق کمتر از نیم سانتی‌‌متر می‌‌کارند. درصورتی‌که کشت بذر آویشن به روش غیرمستقیم صورت گیرد، فاصله بین ردیف‌‌ها حدود ۲۵ تا ۳۰ سانتی‌‌متر است و بذر آویشن باید در خزانه هوای آزاد کشت شود. پس از اینکه ارتفاع نشاء تقریباً ۱۰ تا ۱۵ سانتی‌‌متر شد، باید آن‌‌ها را به زمین اصلی منتقل کرد. بوته‌‌ها را با فاصله ۲۰ سانتی‌‌متر از یکدیگر و در ردیف‌‌هایی که حدوداً نیم متر از هم فاصله دارند، در زمین اصلی می‌‌کارند.

داشتن آویشن تازه در منزل و عطر دل‌انگیز آن، هر کسی را به کاشت این گیاه ترغیب می‌کند. در واقع با کاشت بذر آویشن در گلدان، شما با یک تیر، دو نشان زده‌اید. آویشن شکل ظاهری جذاب و زیبایی دارد. بعد از کاشت در گلدان، آن را می‌توان در فضای داخلی خانه قرار داد تا زیبایی خانه را دو چندان کند. از طرف دیگر، امکان بهره بردن از خواص آویشن در درمان بیماری‌ها و تهیه غذا وجود خواهد داشت. اگر شما در کاشت بذر آویشن مهارت پیدا کنید، این می‌تواند نوعی شغل خانگی پردرآمد نیز محسوب شود.

مراحل کاشت بذر آویشن در گلدان

برای کاشت آویشن در گلدان شما می‌توانید بذر آویشن یا قلمه‌های جوان آن را از مراکز تولید گل و گیاه تهیه و با دنبال کردن مراحل زیر آن را در گلدان بکارید.

بذر آویشن را به‌صورت متراکم در گلدان متوسطی در عمق نیم سانتی‌متری خاک بکارید.

پس از به ثمر رسیدن بذر آویشن و جوانه زدن آن، بوته‌‌های ضعیف را به اندازه مطلوب تنک کنید. فاصله بین بذر آویشن ها یا نهال‌های آویشن را ۲۰ تا ۳۰ سانتی‌متر در نظر بگیرید.

بذر آویشن های طی یک تا دو هفته در دمای ۳۲- ۱۲ درجه سانتی‌گراد جوانه می‌زنند.

پس از کاشت بذر آویشن بهترین کار برای نگهداری این گیاه قرار دادن آن در معرض نور غیرمستقیم آفتاب است.

بهترین زمان برای کاشت بذر آویشن در گلدان اواخر اسفند و اوایل بهار است. اولین گل‌های گیاه از اواسط اردیبهشت ظاهر می‌شوند و گلدهی تا اواخر خرداد همچنان ادامه می‌یابد. در اواسط تابستان شما می‌توانید برگ‌های تازه گیاه را برداشت کنید.

شرایط محیطی

خاک مناسب

مناسب‌ترین خاک برای کاشت بذر آویشن در گلدان، خاکی با بافت متوسط، ظرفیت مناسب انتقال آب، تهویه خوب، مقادیر بالای آهک و غنی از عناصر غذایی است.

آبیاری

آویشن به آبیاری به‌صورت متوسط و منظم نیاز دارد. آبیاری بیش‌ازحد باعث پوسیدگی ریشه گیاه می‌شود.

دمای مناسب

گیاه آویشن برای رشد نیازمند هوای گرم است و در برابر سرما چندان مقاوم نیست. بهترین دما برای کاشت بذر آویشن در گلدان دمای ۲۲ تا ۲۵ درجه سانتی‌گراد است. یا این وجود این گیاه، دامنه تحمل تغییرات دمای ۱۲ تا ۳۰ درجه سانتی‌گراد را دارد.

 نوردهی

گلدان را در محلی با امکان دریافت نور کافی خورشید قرار دهید. پنجره‌های جنوبی آپارتمان بهترین مناسب‌ترین مکان برای نگهداری از این گیاه است.

هرس

چیدن نوک ساقه‌های آویشن باعث می‌شود که گیاهتان پرپشت باقی بماند. این کار را قبل از چوبی شدن ساقه‌های آویشن انجام دهید.

 آفات و بیماری‌ها

آویشن یک گیاه مقاوم است و خیلی کم درگیر آفات و بیماری‌ها می‌شود. با این وجود توصیه می‌کنیم از دادن سم به گیاه خودداری کنید تا بتوانید با خیال راحت از برگ‌های آویشن در پخت غذا و تهیه دم‌نوش استفاده کنید.

در هر زمان که بخواهید می‌توانید برگ‌ها و گل‌های آویشن را برداشت و آن‌ها را در یک محیط دارای سایه با تهویه مناسب خشک کنید. برگ‌های خشک آویشن قابلیت نگهداری برای دو سال را دارند و عطر خود را حفظ می‌کنند.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat_shop/

https://www.instagram.com/zerafat.shop

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۹۳۳

ناز آفتابی یک گیاه گل‌دار در خانواده بومی آرژانتین، جنوب برزیل و اروگوئه است. همچنین در جنوب آسیا دیده می‌شود و به‌طور گسترده‌ای در بسیاری از مناطق بالکان گسترش یافته است. در بنگلادش نیز موجود است و با نام گل زمان، به این دلیل که گل تا به یک زمان خاص به شکوفه می‌رسد نام‌گذاری شده است. این گیاه در ابتدا کوچک است، اما با رشد سریع سالانه به ۳۰ سانتی‌متر بلندی می‌رسد، هر چند که معمولاً کمتر از این است. بااین‌حال اگر به‌درستی کشت شود به‌راحتی می‌تواند به این ارتفاع برسد. برگ‌های آن ضخیم و گوشتی تا ۲٫۵ سانتی‌متر، مرتب و متناوب در خوشه‌های کوچک است. گل‌ها با قطر ۲٫۵ تا ۳ سانتی‌متر با پنج گلبرگ به رنگ‌های متغیر قرمز، نارنجی، صورتی، سفید و زرد است.

گل ناز دارای ارقام متعدد می‌باشد و بعضاً دارای گل‌هایی با دو گلبرگ اضافی می‌باشند و در رنگ بسیار تنوع دارند. گل ناز به‌طور گسترده در آب‌وهوای معتدل به‌عنوان یک گیاه زینتی پرورش داده می‌شود. گل ناز یکی از مهم‌ترین گل‌هایی است که در باغ‌های قدیمی کشت می‌شد و معمولاً برای کاشت آن محل خاصی را در نظر می‌گرفتند. بذر ناز آفتابی بسیار ریز است. کشت به‌وسیله بذر ناز آفتابی انجام می‌شود و شبیه به چمن‌کاری است. این گیاه را در پارک‌ها، باغ‌های صخره‌ای، چمن‌کاری‌ها، میدان‌ها و بولوارها برای تزیین، رایج است.

گل‌های گل ناز شب‌ها بسته و صبح‌ها با نور آفتاب باز می‌شوند. روز‌هایی که هوا ابری است گل‌ها بسته می‌مانند. این گیاه، چون گسترش عرضی زیادی دارند در مدت کوتاهی زمین را می‌پوشاند و یکی از گل‌های مناسب جهت تپه‌ها و سراشیبی هاست.

گل‌دهی گل ناز آفتابی

از اواسط تابستان تا اواسط پاییز گل می‌دهد. گل ناز تا حدی تحمل خشکی را دارد، اما بهترین گل را با آبیاری به‌طور منظم می‌توان ایجاد کرد.

نور گل ناز آفتابی

یکی از اساسی‌ترین نیازهای گل ناز نور است. این گیاه هم همانند سایر گیاهان گوشتی به نور مستقیم و محیطی کاملاً روشن نیاز دارد. (حدود ۶ الی ۸ ساعت در طول روز روشنایی) کمبود نور منجر به عدم باز شدن گل‌های گیاه می‌شود. جالب است بدانید که در روزهای ابری میزان شکوفایی گل‌های این گیاه کاهش پیدا می‌کند.

دمای گل ناز آفتابی

یکی از ویژگی‌های گل ناز که کمتر در سایر گل‌ها دیده می‌شود مقاومت زیاد آن در برابر گرما و خشکی است. بنابراین در باغچه‌های سنگی جلوی ساختمان‌ها که در اثر تابش آفتاب بسیار گرم می‌شود یکی از نادرترین گیاهانی است که می‌تواند کشت شده و شرایط موجود را تحمل کند. گل ناز مکان‌های آفتاب‌گیر و گرم را بیشتر می‌پسندد.

خاک گل ناز آفتابی

بذر ناز آفتابی نسبت به حاصلخیزی خاک حساسیت خاصی ندارد و تقریباً شورپسند است. خاک بذر ناز آفتابی باید زه کش کافی داشته باشد. اگر خاک حاصلخیز و کاملاً قوی باشد بذر ناز آفتابی سریعاً رشد می‌کند و تمام بستر خود را می‌پوشاند. بهترین خاک برای بذر ناز آفتابی خاک سبک و شنی و یا خاک مرغوب باغچه با مقداری خاک برگ، یا کود دامی است. خاک بذر ناز آفتابی باید تا حدودی سبک و همیشه مرطوب باشد.

آبیاری گل ناز آفتابی

گل ناز آفتابی در بهار و پاییز کمتر آبیاری می‌شود ولی در روزهای گرم تابستان به آبیاری بیشتری نیاز دارد، ضمن اینکه می‌تواند بی‌آبی را برای مدت تحمل کند. مواظبت خاصی نیاز ندارد ولی چون ارتفاع آن کوتاه است باید خوب علف زنی شود تا مغلوب علف‌های هرز نشود. گل ناز تا حدی تحمل خشکی را دارد، اما بهترین گل را با آبیاری به‌طور منظم می‌توان ایجاد کرد. آبیاری آن به‌صورت روزانه انجام می‌گیرد.

تکثیر گل ناز آفتابی

تکثیر به روش قلمه

شما برای تکثیر گل ناز می‌توانید از روش قلمه استفاده کنید. روش‌های مختلفی برای قلمه گرفتن از این گیاه وجود دارد که ساده‌ترین و کاربردی‌ترین آن‌ها قلمه گرفتن از ساقه گیاه است، شما ساقه‌ای به طول حدود ۱۰ سانتی‌متر را انتخاب کنید و برش بزنید و سپس در یک لیوان آب قرار دهید، بعد از حدود یک هفته گیاه شروع به ریشه دهی خواهد کرد، سپس می‌توان آن را در مخلوط خاک برگ+ شن و یا کوکوپیت + پرلیت منتقل کرد. البته شما می‌توانید قلمه را به‌صورت مستقیم به خاک سبک منتقل کنید ولی برای این کار به مدت ۲۴ ساعت قلمه را در دمای اتاق بگذارید بماند و سپس به خاک منتقل کنید.

تکثیر به روش بذر ناز آفتابی

شما می‌توانید از بذر ناز آفتابی برای تکثیر استفاده کنید که برای این کار بهتر است در اوایل بهار بذر ناز آفتابی ها را در خاکی سبک بکارید. اول از همه باید خاک بستر کشت را خوب خیس کنید و سپس که آب‌های اضافی از زیر گلدان خارج شدن بذر ناز آفتابی ها رو روی سطح خاک پخش می‌کنیم و سپس یک لایه نازک از خاک را روی بذر ناز آفتابی ها می‌پاشیم. از یک آب‌پاش برای آبیاری بذر ناز آفتابی ها تا زمان جوانه‌زنی استفاده کنید ولی زمانی که بذر ناز آفتابی ها جوانه زده و سبز شدن می‌توانید به‌راحتی گیاه را به‌صورت معمول آبیاری کنید.

هرس گل ناز آفتابی

یکی از نکات خیلی مهم در نگهداری هر گل و گیاهی هرس است و در نگهداری گل ناز هرس موجب تحریک رشد ساقه‌های جدید و در نتیجه افزایش گلدهی گیاه می‌شود، برای این کار تا حدود نیمی از ساقه‌هایی را که خیلی بلند شده‌اند رو کوتاه کنید. اما توجه داشته باشید که آرام آرام انجام دهید به این صورت که هر هفته یک ساقه را انتخاب نموده و عمل هرس را انجام دهید. اگر شما هرس را یک‌دفعه انجام دهید باعث ضعیف شدن گیاه و از بین رفتن آن خواهید شد.

اسفناج یکی از سبزی‌هایی است که می‌توانید درون یک گلدان و در زیر سایه، رشد و پرورش دهید. اسفناج را می‌توان به‌راحتی درون یک ظرف و در محیط خانگی و روی طاقچه پنجره پرورش داد، نحوه کاشت اسفناج بسیار آسان است. در این مطلب به بررسی نحوه کاشت بذر اسفناج در گلدان یا در یک ظرف می‌پردازیم.

رشد و پرورش بذر اسفناج در گلدان

ابتدا بذر اسفناج ‌ها را به‌اندازه ۱/۲ اینچ درون یک ظرف بکارید. با توجه به شرایط محیطی بین ۵ تا ۱۴ روز طول می‌کشد تا این بذر اسفناج ها شروع به جوانه‌زن کنند. صبر کنید تا هر بذر اسفناج ۲ تا ۳ جوانه زده و سپس این شاخه‌ها را به گلدان اصلی انتقال دهید (این کار را با احتیاط انجام دهید).

انتخاب گلدان

برای پرورش بذر اسفناج در گلدان، باید گلدانی انتخاب کنید که حداقل بین ۶ تا ۸ اینچ عمق داشته باشد. نیاز نیست که از یک گلدان عریض و عمیق استفاده کنید. می‌توانید از گلدان‌های کوچک استفاده کرده و درون هر گلدان یک بذر اسفناج را پرورش دهید.

فضا و فاصله

بین هر بذر اسفناج ۳ اینچ فاصله بگذارید، اگر می‌خواهید گیاهی با برگ‌های بزرگ داشته باشید، بین بذر اسفناج ۵ اینچ فاصله بگذارید. اگر می‌خواهید در زمان کوتاهی از محصول خود استفاده کنید (چیدن محصول) می‌توانید فاصله بین هر بذر اسفناج را به ۲ اینچ تقلیل دهید. ظرفی که درونش اسفناج می‌کارید را به‌صورت مربعی تقسیم‌بندی کنید و بررسی کنید چند بذر اسفناج را می‌توانید درون آن بکارید.

پیش‌نیازهای پرورش اسفناج درون ظرف

موقعیت

اگر اسفناج را در فصل پاییز پرورش می‌دهید و در منطقه‌ای معتدل (آب و هوایی) زندگی می‌کنید، به خاطر کوتاه بودن طول روز و کم بودن شدت نور خورشید، ظرف گیاه را زیر نور آفتاب قرار دهید. در بهار و تابستان، ظرف خود را در مکانی قرار دهید که اندکی سایه به آن برسد، مخصوصاً در هنگام بعدازظهر. در مناطق گرمسیری ظرف اسفناج را در مکانی قرار دهید که بیشترین سایه را دریافت کند.

خاک

برای پرورش بذر اسفناج درون ظرف، باید از خاکی استفاده کنید که سرشار از مواد ارگانیک باشد. ماهیت خاک مورداستفاده باید مشابه خاک رس باشد. از خاکی که حالت کلوخی دارد و از عبور آب جلوگیری می‌کند، استفاده نکنید. مهم‌ترین فاکتور خاک برای رشد اسفناج وجود خاصیت تخلیه خوب آب است. همچنین PH خاک نیز باید خنثی (۷) باشد.

آب دهی

در هنگام پرورش اسفناج دقت کنید که آب حالت راکد و ایستایی پیدا نکند زیرا این موضوع می‌تواند منجر به افزایش بیماری‌های قارچی درون اسفناج بشود. همچنین از خیس کردن شاخ و برگ‎‌ها پرهیز کنید. خاک را مرطوب کنید اما از خیس کردن آن پرهیز کنید دقت داشته باشید که آب باید به‌خوبی تخلیه شود.

دما

بذر اسفناج در دمای ۴۰ فارنهایت (۴ درجه سانتی‌گراد) به بالا جوانه می‌زند. بهترین دما برای رشد اسفناج بین ۵۰ تا ۸۰ درجه فارنهایت (۱۰ تا ۲۷ درجه سانتی‌گراد) است. اکثر ذرات تشکیل‌دهنده اسفناج می‎‌توانند دمایی بین ۲۰ تا ۹۰ درجه فارنهایت (۶ تا ۳۲ درجه سانتی‌گراد) را به‌راحتی تحمل کنند. اگر دما خیلی زیاد شد نیاز است که برای گیاه خود سایه ایجاد کنید.

نحوه کاشت اسفناج در فضای منزل

اگر در بیرون از منزل خود فضای زیادی در اختیار ندارید، پرورش اسفناج درون منزل و روی طاقچه پنجره یک ایده بسیار عالی است. برای این کار تعدادی گلدان کوچک به عمق ۶ اینچ تهیه کنید و بذر اسفناج ها را درون آن‌ها پرورش دهید. همچنین می‌توانید گل و گیاهان دیگری را نیز درون آن‌ها پرورش دهید.

مراقبت از اسفناج

در پرورش اسفناج نیاز به توجه و مراقبت خاصی نیست. آبیاری منظم، بارورسازی و خاک مناسب کلیدی‌ترین موارد برای داشتن یک محصول مناسب است.

بارورسازی

برای پرورش بهداشتی اسفناج سبز، باید از نیتروژن استفاده کنید. در زمان کاشت گیاه می‌توانید از بارورسازهای زمانی و یا کودهای کشاورزی و نباتی استفاده کنید. این امر باعث می‌شود تا مواد مغذی به مقدار کافی در دسترس باشد. تغذیه گیاه با چربی ماهی یا چای خشک در میانه زمان رشد محصول یک روش ارگانیک برای پرورش بهتر گیاهان است. اگر در زمان کاشت بذر اسفناج از بارورسازهای زمانی استفاده نکرده‌اید، می‌توانید در زمان رشد گیاه از بارورسازی‌های مایع و در بازه زمانی منظم استفاده کنید.

کوددهی

حتی اگر اسفناج را درون گلدان پرورش می‌دهید، باید کوددهی را انجام دهید. کود دهی با مواد ارگانیک به حفظ رطوبت خاک کمک می‌کند.

آفات و بیماری‌ها

اگر در حجم محدود و در یک فضای کوچک به پرورش اسفناج مشغول هستید، زیاد نگران نشوید چون می‌توانید به‌راحتی بیماری و آفات احتمالی را کنترل کنید. بااین‌وجود حواس خود را جمع کنید و اگر روی برگ اسفناج حشرات برگ‌خواری مثل کرم مشاهده نمودید، این عوامل ایجاد بیماری را به‌سرعت از بین ببرید.

چند نکته برای پرورش اسفناج در مناطق گرمسیر

اگرچه اسفناج برای یک منطقه سرد و خنک مناسب است، اما پرورش آن در مناطق گرمسیری نیز بسیار آسان است. می‌توانید در این مناطق اسفناج را به‌آسانی دو بار و در ماه‌های غیر اوج گرما پرورش دهید. برای این کار باید سایه و آب کافی وجود داشته باشد تا دمای خاک خنک و مرطوب نگه‌داشته شود.

در مناطق گرمسیر، سبزی‌هایی مثل کاهو و اسفناج سریعاً رشد کرده و دانه می‌زنند، یکی از نکات بسیار مهمی که در پرورش اسفناج در مناطق گرمسیر باید رعایت شود استفاده از اسفناج‌های مقاوم در برابر گرما است که به‌آرامی رشد می‌کنند و به‌صورت ناگهانی به مرحله دانه زدن نمی‌رسند. این نوع اسفناج‌ها در برابر گرما و رطوبت (شرجی) مقاوم هستند.

برداشت محصول

اسفناج بین ۳۷ تا ۵۰ روز پس از جوانه زدن و با توجه به شرایط پرورش و ذرات ذره‌بینی موجود در خاک قابل‌برداشت است. می‌توان برداشت را زمانی انجام داد که گیاه حداقل ۵ تا ۶ برگ داشته باشد و طول هرکدام نیز حداقل ۳ تا ۴ اینچ باشد. ابتدا برگ‌های بیرونی را برداشت کنید و اجازه دهید برگ‌های درونی همچنان رشد کنند و یا اینکه تمام گیاه را با چاقو یا قیچی برش دهید، باقی‌مانده گیاه مجدداً شروع به جوانه زدن خواهد کرد.

هنگامی‌که هوا گرم و مرطوب می‌شود گیاه دارای یک ساقه عمودی می‌شود و می‌توانید گل‌های کوچک سبز یا زردرنگ را روی آن مشاهده کنید. نتیجه این است که شاخ و برگ روی گیاه ضخیم‌تر شده و مزه‌اش را نیز تغییر می‌دهد (تلخ‌تر می‌شود)؛ بنابراین برای داشتن یک مزه بهتر توصیه می‌شود قبل از تشکیل گل عمل برداشت محصول صورت پذیرد.

برای خرید بذر اسفناج و سایر سبزی جات به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat_shop/

https://www.instagram.com/zerafat.shop

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۹۳۳

​

نخود یکی از حبوبات پرمصرف است که در غذاهای اصیل ایرانی همچون آبگوشت، آش رشته و... به کار برده می‌شود. اگرچه نخود به فراوانی یافت می‌شود اما کاشت آن اصول به خصوصی دارد. برای شناختن روش و اصول کاشت بذر نخود مطالب را دنبال کنید.

​

نحوه کاشت نخود

کشاورزان کاشت بذر نخود را در بازه زمانی ماه‌های اسفند تا اردیبهشت انجام می‌دهند و درصورتی‌که خاک زمین در حین فرسایش نباشد، شخم زدن را نیز در فصل پاییز قرار می‌دهند. میزان عمق خاک شخم زده باید ده تا دوازده سانتی‌متر باشد. همچنین زمین موردنظر برای کاشت بذر نخود علاوه بر حاصلخیز بودن باید فاقد علف هرز باشد. کشاورزان بذر نخود را در روزهای ابتدایی فصل بهار و درصورتی‌که دمای خاک کمتر از پنج درجه سانتی‌گراد نباشند می‌کارند. بذر نخود باید در عمق ۵/۲ تا ۶ سانتی‌متری و در ردیف‌هایی با فاصله ۱۵ سانتی‌متری کاشته شود. نکته قابل‌توجه این است که کاشتن متوالی نخود در یک زمین باعث زیاد شدن حشرات و افزایش بیماری‌ها می‌شود، پس نیاز است که هر ۴ تا ۵ سال، یک‌بار در زمین نخود کشت شود. در دوران گل‌دهی، نخود به شرایط آب‌وهوایی معتدل نیاز دارد و آب‌وهوای داغ سبب ایجاد تنش بر آب گیاه می‌شود که درنتیجه به کاهش محصول ختم می‌گردد.

مناسب‌ترین دما در روز، ۳۵ درجه و در شب ۱۴ تا ۱۵ درجه سانتی‌گراد است. همچنین باید بیان کرد که نخود یک گیاه روزبلند است، یعنی طول روز و درجه حرارت تاریخ گل‌دهی را مشخص می‌کند. هوای ابری و رطوبت بالا سبب کاهش ذخیره بذر نخود می‌شوند. میان تعداد شاخه‌های فرعی و عملکرد گیاه رابطه مستقیم وجود دارد. تراکم بوته نخود در واحد سطح تعداد شاخه‌های فرعی گیاه و غلاف‌های آن را کنترل می‌کند.

برای کاشت بذر نخود باید به موارد بسیاری توجه داشته باشید

خاک مناسب برای کاشت نخود

کاشت بذر نخود در بیشتر خاک‌ها امکان‌پذیر می‌باشد، اما مناسب‌ترین خاک برای رشد نخود خاک‌های لومی است که به اندازه کافی در ترکیبشان آهک دارند که بهتر است کشاورزان آهک را با شخم پاییزه با خاک مخلوط کنند. برخلاف خاک‌های آهک‌دار، خاک‌هایی که بافت رسی و سنگین دارند برای کاشتن نخود گیاه مناسب نیستند.

گیاه نخود برای رشد کردن و دادن محصول بیشتر به کودهای فسفره پتاس دار و آهک نیازمند است، استفاده درست از کود نیز در رشد و پرورش گیاه مؤثر می‌باشد. هنگامی‌که گیاه به منیزیم نیاز داشته باشد کشاورزان می‌توانند از سنگ آهک دولومیت که دارای کلسیم و منیزیم است استفاده کنند. برای کاشت نخود در هر هکتار، ۲۰ کیلوگرم ازت مصرف می‌شود. نخود نسبت به شور بودن خاک حساس است و اگر خاک شور باشد این گیاه نمی‌تواند جوانه بزند، اما در مواردی هم نخودها در خاک‌های شور جوانه می‌زنند که درنتیجه سبب می‌شود پروتئین کمتری داشته باشند.

​

آبیاری گیاه نخود

آبیاری گیاه نخود باید به میزان مناسب انجام گردد زیرا همان‌گونه گیاه هم از کم‌آبی و هم از اضافه بودن میزان آب صدمه می‌بیند. بازه‌های آبیاری گیاه نخود به شرایط آب‌وهوایی و اقلیمی هر منطقه بستگی دارد و با توجه به موارد بیان‌شده مشخص می‌شود. آبیاری مناسب باعث تقویت گل‌دهی گیاه می‌شود. گیاه نخود بین ۱۱۰ تا ۲۴۰ میلی‌لیتر آب مصرف می‌کند تا حدود ۹۰۰ تا ۳۰۰۰ کیلوگرم در هکتار بذر نخود تولید کند. گیاه نخود می‌تواند آب را از اعماق بیشتر از ۱۵۰ سانتی‌متر خاک جذب کند اما بهترین جذب آب گیاه نخود، از عمق ۶۰ سانتی‌متری خاک که بیشتر ریشه‌ها در آن منطقه قرار دارند انجام می‌شود.

هرس گیاه نخود

گیاه نخود در برابر علف‌های هرز دفاع ضعیفی دارد. رشد علف‌های هرز باعث کاهش میزان محصول و دشوار شدن برداشت محصول‌ها می‌شود. در میان علف‌های هرز علف خارلته نسبت به علف‌های دیگر ضرر بیشتری را به گیاه می‌رساند. اگر در زمین موردنظر برای کاشت نخود، چمن کاشته بوده باشند مشکل سازی علف‌های هرز بیشتر می‌شود. هرس کردن در بازه میان‌مدت زمان کاشت تا سبز شدن گیاه، علف‌های هرز را از بین می‌برد. هنگامی‌که گیاه نخود سبز می‌شود باید هرس کردن را متوقف کرد تا گیاه بتواند به‌راحتی رشد کند.

روش‌های کاشت نخود

برای کاشت نخود می‌توان از روش‌های مختلفی استفاده کرد

از جمله روش‌هایی که می‌توان با آن اقدام به کشت بذر نخود کرد عبارت‌اند از:

روش سنتی کاشت نخود

بعد از آماده کردن زمین، می‌توان بذر نخود را به‌صورت تصادفی با دست در سطح مزرعه پخش کرد. پس از انجام این کار، کشاورزان به‌وسیله گاوآهن برگردان دار بذر نخود را زیر خاک می‌کنند.

روش مکانیزه کاشت نخود

مناسب روش کاشت نخود از نظر تهویه و رطوبت، روش مکانیزه است. در این روش از دستگاه‌های کاشت غلات یعنی دستگاه خطی کار و پنوماتیک یا همان دستگاه کاشت ذرت و چغندرقند می‌توان استفاده کرد. اما بهترین وسیله برای کاشت نخود، بذری است که از دستگاه پنوماتیک حاصل شده باشد. کاشت نخود با این دستگاه باعث اطمینان از کشت مناسب و تأمین شرایط محیطی مناسب برای گیاه همچون کنترل عمق کاشت، فاصله میان هر ردیف، فاصله میان بوته‌های روی ردیف، صرفه‌جویی در میزان بذر نخود مورد مصرف، مبارزه با علف‌های هرز، یکنواختی سطح سبز مزرعه و افزایش میزان تولید نخود در واحد سطح می‌شود.

​

زمان برداشت نخودها

هنگامی‌که پوسته‌های غلاف نخود به رنگ قهوه‌ای روشن نزدیک به زرد و یا به رنگ کرم درآیند، به این معنا است که زمان برداشت نخودها فرارسیدهاست. در هنگام برداشت باید رطوبت بذر نخود میان ۱۰ تا ۱۲ درصد باشد. به تأخیر افتادن زمان برداشت سبب افزایش میزان ریزش غلاف یا دانه‌ها می‌شود. اگر تمایل دارید که نخود تازه بخورید، می‌توانید نخودها را هنگامی‌که هنوز سبز و نابالغ هستند از غلافشان جدا کنید. نخود تازه را می‌توان مانند لوبیا میل کرد. غلاف‌ها تنها بین ۱ تا ۲ اینچ یا ۲.۵ تا ۵ سانتی‌متر طول دارند و هر غلاف دارای یک یا سه نخود است. نیاز است درصد رطوبت بذر نخود در زمان انبار کردن میان ۱۰ تا ۱۲ درصد باشد. لازم است که از استفاده انبارهای گرم و مرطوب و بدون تهویه جلوگیری کنید.

برای خرید بذر نخود و سایر بذر حبوبات به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat_shop/

https://www.instagram.com/zerafat.shop/

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۹۳۳

​

پیاز یکی از قدیمی‌ترین گیاهان مورداستفاده انسان بوده است به‌طوری‌که حتی در اسناد به‌جامانده از تمدن مصری‌ها هم نشانه‌هایی از آن دیده می‌شود. پیاز گیاهی دوساله و غده‌ای و ریشه‌دار است که خواص و فواید زیادی دارد و در تمام فرهنگ‌های غذایی مورداستفاده قرار می‌گیرد همچنین به علت داشتن خواص دارویی فراوان در طب سنتی نیز استفاده می‌شود. در ادامه با ما همراه باشید تا با مراحل کاشت پیاز آشنا شوید.

انتخاب بذر

در اولین مرحله باید بذر پیاز موردنظر خود را انتخاب کنید. انتخاب بذر پیاز به عوامل متعددی بستگی دارد. پیاز رقم‌های مختلفی دارد مانند پیاز زرد، پیاز شیرین، پیاز سفید، پیاز قرمز و غیره. بذر پیاز را فروشگاه‌های معتبر تهیه کنید تا کیفیت و قوه نامیه آن تضمین شده باشد. بذر پیاز خوب با اطمینان تعداد محصول مناسب در مزرعه یا گلدان را تأمین می‌نماید. اگر انواع پیاز را نمی‌شناسید می‌توانید از فروشگاه‌های بذر و محصولات کشاورزی مشاوره بگیرید یا در اینترنت جستجو کنید.

آب‌وهوا

این گیاه سبزی فصل خنک است و بهترین رشد و نمو را در درجه حرارت ۲۵-۱۲ درجه سانتی‌گراد دارد

خاک

پیاز نیازمند خاک نیمه سنگین (خاک‌های شنی لومی)، حاصلخیز با زهکش مناسب و فاقد سله است. بذر پیاز نسبت به اسیدی بودن خاک بسیار حساس است و اسیدیته مناسب برای پیاز ۸٫۶ – ۶ می‌باشد.

کود

استفاده از کودهای دامی پوسیده در افزایش عملکرد و تولید محصول با کیفیت خوب مؤثر است.

فاصله بذر

بذر پیاز را معمولاً روی پشته‌هایی به فاصله ۳۵ الی ۴۵ سانتیمتر برای کشت یک ردیفه می‌کارند و برای کشت دو ردیفه، عرض را دو برابر در نظر می‌گیرند. برای تولید پیاز فواصل بین بوته‌ها ۷ الی ۱۰ سانتیمتر است.

مراحل کاشت پیاز

کاشت بذر پیاز را به‌صورت مرحله‌به‌مرحله بررسی می‌کنیم.

۱- انتخاب بذر مناسب برای کاشت پیاز

حال که با عوامل کلیدی و مهم در فرایند کاشت پیاز آشنا شدید می‌توانید با انتخاب بذر پیاز مناسب اقدام به کاشت پیاز کنید.

۲-زمان کاشت

اگر در منطقه‌ای زندگی می‌کنید که دارای زمستان‌های سرد است باید در فصل بهار اقدام به کاشت بذر پیاز کنید. برای این منظور باید در ماه‌های خرداد یا تیر کاشت بذر پیاز را آغاز کنید.

۳- خیساندن بذر

اگر در خانه می‌خواهید بذر پیاز بکارید باید ابتدا باید سرمادهی را شروع کنید. برای این منظور باید تعداد بذر پیازی که می‌خواهید بکارید را لای یک دستمال کاملاً مرطوب قرار دهید دستمال را در کیسه فریزر گذاشته سپس به مدت یک روز آن را در یخچال قرار دهید. شب کیسه را در آورده تا بذرها هم دمای محیط شوند. دوباره صبح روز بعد این کار را تکرار کنید. به مدت ۳ هفته باید این عملیات تکرار شود تا بذر پیازها جوانه بزند. به‌محض آنکه بذر پیازها جوانه زد آن‌ها را در زمین، باغچه یا گلدان بکارید.

۴- انتخاب گلدان

حالا یک گلدان عمیق (۳۰ سانتی‌متر) که با خاک خوب، غنی و با زهکشی مناسب پر شده است را آماده کنید.

۵- آفت زدایی گلدان

حتماً گلدان را قبل از کاشت به‌خوبی بشویید تا از خطر هر گونه افت یا بیماری به دور باشید.

۶- ایجاد شیار

بر روی سطح خاک شیارهایی ایجاد کنید. فاصله این شیارها باید ۳۰ سانتیمتر از یکدیگر باشد تا برگ‌های پیاز بتواند به‌راحتی نفس بکشند و رشد کنند.

۷- قرار دادن مکان گلدان

در سطح خاک شیارهایی به عمق یک سانتی‌متر ایجاد کنید. درون شیارها، جوانه‌های پیاز را بکارید سپس روی جوانه‌ها را خاک نرم بپوشانید. با اسپری آبپاش سطح خاک را مرطوب کنید. گلدان را مکانی آفتابی قرار دهید.

۸- آبیاری

پیاز برای رشد به آبیاری منظم و زیاد احتیاج دارد. اگر آبیاری به حد کافی نباشد رشد گیاه متوقف می‌شود. خاک پیاز هیچ‌گاه نباید خشک شود و باید در روزهای گرم، سطح محوطه کاشت را با یک نایلون پوشانده تا رطوبت گیاه تأمین شود. در بهترین شرایط رشد، ۳۰ الی ۶۰ روز بعد از کاشت باید پیازها آماده و رسیده شوند.

برای خرید بذر پیاز و سایر صیفی جات به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

گل آفتابگردان و یا sun flower که شناخته‌شده‌ترین گل‌هایی است که است که نظر ظاهری ویژگی‌های منحصر به فردی دارد و برای پرورش در منزل می‌تواند انتخاب مناسبی باشد. در این مقاله می‌خواهیم در مورد آموزش کاشت بذر آفتابگردان با شما عزیزان صحبت کنیم. گل آفتابگردان یک گیاه کاملاً مقاوم به شرایط جوی است که به‌راحتی می‌تواند در باغچه رشد کند. آفتابگردان گیاهی یک‌ساله است و همچنین دارای شرایط رشد سریع است که ۷۰ سانتی‌متر یا چند متر قابل رشد است، زمانی که این گیاه بالغ می‌شود.

کاشت گل آفتابگردان

همان‌گونه که گفتیم کاشت بذر آفتابگردان به سهولت انجام می‌شود، اما مهم‌ترین نکته که در پرورش آفتابگردان وجود دارد این است که این گل در محلی که کاشته می‌شود می‌تواند به‌سرعت تمام املاح خاک را به خود می‌گیرد و از بین می‌برد به همین دلیل نباید در کنار دیگر گل‌ها کاشته شود ازاین‌رو استفاده از کودهای مناسب به شما در این زمینه کمک خواهد کرد.

کاشت آفتابگردان فقط از یک طریق امکان‌پذیر است آن هم کاشت بذر آفتابگردان است که از ابتدای فصل بهار و از بین رفتن سرما انجام می‌شود.

برای کاشت بذر آفتابگردان ابتدا باید ۱شبانه‌روز آن را در آب بخیسانید، این کار کمک زیادی به روند سریع جوانه‌زنی می‌کند.

بعد از آن باید بذر آفتابگردان را در یک خاک سبک کاشته تا جوانه‌زنی کنند.

شما می‌توانید برای کاشت بذر آفتابگردان از گلدان‌های کوچک استفاده کنید.

بذر آفتابگردان را در عمق ۴ الی ۵ سانتی در خاک کمپوست و یا در مخلوطی از شن و خاک برگ بکارید و آن را به‌خوبی آبیاری کنید.

تا زمانی که بذر آفتابگردان جوانه نداده نگذارید بستر خاک خشک شود.

اگر قصد دارید بذر آفتابگردان را در کنار هم بکارید بهتر است هر کدام را با فاصله ۱۰ سانتی‌متر از یکدیگر بکارید.

بعد از گذشت ۲ هفته از کاشت بذر آفتابگردان، بذرها شروع به جوان زنی می‌کنند که بعد از آن رشد سریعی را در پیش می‌گیرد.

زمانی که جوانه شروع به رشد و بلند شدن کردند بهتر است آن‌ها را به باغچه و یا گلدانی بزرگ‌تر انتقال دهید، زیرا گل آفتابگردان ریشه زیادی دارد.

بعد از انتقال گیاهتان را در پرنورترین قسمت منزلتان قرار دهید زیرا گل آفتابگردان همان‌طور که از اسمش پیداست نیاز شدیدی به نور مستقیم آفتاب‌گردان دارد.

اگر گل آفتابگردان در محیط بیرون نگهداری می‌کنید بهتر است تا زمانی که ساقه‌های آن محکم نشده است گیاه را به یک قیم ببندید. تا در مقابل باد در امان بماند.

شرایط نگهداری

آبیاری: از آنجایی که گل آفتابگردان ریشه‌های عمیقی دارد بدان معنا است که نیاز آبی فراوانی دارد، آبیاری گل آفتاب‌گردان باید طوری باشد تا تمام ریشه‌های آن به‌طور کامل خیس شود به همین منظور خاک باید کاملاً خیس باشد، و تا زمانی که خاک به‌خوبی خشک نشده باشد از آبیاری خودداری کنید، اگر به این روش به آبیاری بپردازید ریشه‌های گیاه قوی خواهد شد. توجه داشته باشید که حتماً اطراف خاک گیاه را هم آبیاری کنید.

خاک: خاکی که برای کاشت بذر آفتابگردان استفاده می‌کنید باید دارای قدرت زهکشی بالایی باشد تا نگذارد آب در خاک باقی بماند، از آنجایی گل آفتابگردان به نیاز آبی بالایی دارد باید در انتخاب خاک دقت بسیاری بکنید. جنس خاک باید به گونه‌ای باشد که آب در آن دچار ایستایی نشود و به‌سرعت آب را از خود عبور دهد. بهترین خاک برای بذر آفتابگردان خاک کمپوست به همراه ماسه و پرلیت است.

نور: آفتاب‌گردان نیاز نوری بسیار بالایی دارد به‌طورکلی نیاز آن ۸ ساعت آفتاب کامل در طول روز است، آفتاب گرم تابستان بهترین زمان برای دریافت نور موردنیاز است، اگر آفتابگردان در محیطی که سایه است قرار داده شود رشد خوبی نخواهد داشت. اگر هم از این گیاه در خانه نگهداری می‌کنید سعی کنید مکانی را در نظر بگیرید که دارای بیشترین نور است.

کود: در ابتدا به این نکته اشاره کردیم که زمانی که بذر آفتابگردان در خاک کاشته می‌شود تمام مواد معدنی خاک از بین می‌رود و به خود جذب می‌کند ازاین‌رو کوددهی برای این گیاه بسیار مهم است، شما می‌توانید برای کوددهی آفتابگردان از کود نیتروژن، پتاسیم و فسفر استفاده کنید. بهتر است قبل از کاشت بذر آفتابگردان به کوددهی خاک بپردازید. کوددهی را باید تا زمانی ادامه دهید که گیاه در حال رشد است.

نکته: توجه داشته باشید که در کوددهی زیاده‌روی نکنید زیرا منجر به سوختن برگ‌های آفتابگردان می‌شود.

برای خرید بذر آفتابگردان در انواع مختلف به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

ریشه گیاه دراز دوکی شکل و مانند هویج به ضخامت انگشت دست بوده و دارای مقدار زیادی کربنات پتاسیم و نیترات پتاسیم است. پوست ریشه بابا آدم قهوه‌ای، مغز آن سفید و طعم آن کمی شیرین است ولی بوی تهوع‌آوری دارد. ساقه آن که شبیه پوست مار است پوشیده از کرک‌های خشن و زبر است. برگ‌های آن بسیار بزرگ و پهن به حالت افتاده بر روی ساقه قرار دارد. رنگ برگ‌ها در قسمت چسبیده به ساقه سبز کم‌رنگ و هر چه به‌طرف انتهای برگ نزدیک‌تر می‌شویم تیره‌تر می‌شود. میوه آن پس از رسیدن به‌صورت فندقی با ۳ یا ۴ سطح به رنگ زرد حنایی ظاهر می‌شود. در انتهای میوه تارهای زردرنگی وجود دارد که در موقع عبور گوسفندان و جانوران به پشم‌های آن‌ها می‌چسبد و موجب پخش تخم این گیاه به مناطق دیگر می‌شود. بابا آدم در بعضی از نقاط ایران به حالت وحشی می‌روید. از ریشه این گیاه استفاده طبی به عمل می‌آید پس از خارج کردن ریشه بابا آدم از خاک آن را به‌خوبی شسته و به قطعات کوچک سه سانتیمتری تقسیم کرده و در اثر حرارت خورشید یا در کوره‌های مخصوصی خشک می‌کنند.

کاشت گیاه بابا آدم

گیاه بابا آدم از طریق کاشت بذر بابا آدم رشد می‌کند. کاشت و پرورش بذر بابا آدم بسیار آسان است و به‌صورت خودرو و بدون کمک انسان نیز در طبیعت رشد می‌کند. گیاه بابا آدم آفتاب کامل را ترجیح می‌دهد ولی می‌تواند سایه جزئی را هم تحمل کند. خاکی که بذر بابا آدم در آن کاشته می‌شود باید غنی باشد و زهکشی خوبی داشته باشد. یک ویژگی مهم که خاک باید داشته باشد این است که شل باشد و تا عمق ۱ متر عاری از سنگ و کلوخ‌ها باشد. در این صورت ریشه بذر بابا آدم رشد طولانی و مستقیمی خواهد داشت. بذر بابا آدم را می‌توان به‌صورت مستقیم در زمین کاشت. بذر بابا آدم را بعد از گذشت آخرین سرما می‌کارند. فاصله بین بذر بابا آدم باید ۸ سانتی‌متر باشد و فاصله بین ردیف‌های کاشت بذر بابا آدم را باید ۶۰ سانتی‌متر در نظر گرفت. عمق کاشت بذر بابا آدم ۱ تا ۲ سانتی‌متر است. درصورتی‌که خاک خشک باشد، بعد از کاشت به‌آرامی به بذر بابا آدم کاشته شده آب بدهید. خاک را مرطوب نگه‌دارید ولی از خیس شدن آن اجتناب کنید زیرا درصورتی‌که خاک خیس شود باعث آسیب دیدن بذر بابا آدم می‌شود و از جوانه‌زنی بذر بابا آدم نیز جلوگیری می‌کند. بذر بابا آدم به‌سرعت جوانه می‌زنند. جوانه‌زنی در عرض ۴ تا ۷ روز صورت می‌گیرد.

علف‌های هرز را کنترل کنید به‌خصوص زمانی که نهال‌های بابا آدم جوان هستند. خاک را مرطوب نگه‌دارید و هر ماه یک بار به خاک یک کود کلی بدهید. بذر بابا آدم را می‌توان ۴ هفته قبل از آخرین سرما در خانه نشا کرد و بعد از گذشت سرما آن‌ها را به خارج از منتقل کرد. ریشه برخی از گیاهان بابا آدم می‌توانند تا ۱۲۰ سانتی‌متر هم رشد کند. حتی ریشه برخی از گونه‌ها می‌توانند تا ۲/۵ متر هم رشد کنند. گل‌های گیاه بابا آدم را برای ترویج رشد گیاه و ریشه حفظ کنید.

نکته: هرچه برگ‌های گیاه کمتر باشند، گیاه عملکرد بهتری داشته و بازده آن بالاتر می‌رود. اگر شما گیاه بابا آدم را برای ریشه آن می‌کارید، برخی از برگ‌های آن را هرس کنید تا ریشه گیاه رشد بهتری داشته باشد.

نیازها

آبیاری: خاک همیشه مرطوب باشد گیاه آب‌دوست است ۲ تا ۳ بار آبیاری در هفته بسته به دمای اتاق کافی است در موقع خواب گیاه در پاییز و زمستان آبیاری را کاهش دهید

رطوبت: بابا آدم به‌شدت رطوبت دوست می‌باشد و غبارپاشی هفتگی برای آن کافی است. اگر رطوبتش کم باشد برگ‌های جوان آن می‌سوزند.

خاک: خاک بازه کشی خوب مثل یک قسمت پیت ماس و یک قسمت پرلیت

تغذیه: در طول فصل رشد با کودهای مایع یا کودهای گرانول تغذیه کنید

هرس: فقط ساقه‌ها و برگ‌های مریض و مرده گیاه را سریعاً و از پایین ساقه هرس کنید

نور: در واریته های مختلف فرق دارد و از سایه تا نور کامل متغیر است بیشتر نور غیرمستقیم کنار پنجره را دوست دارد

دما: این گیاه به سرما و یخبندان حساس است و دمای زیر ۱۵ درجه به آن آسیب میزند بین ۱۶ الی ۳۰ درجه مناسب است

تکثیر: گیاه ساقه کوتاهی دارد ولی می‌توان با قلمه آن را تکثیر کرد ولی بهترین راه تکثیر ریزوم در بهار و پاییز

آفات و بیماری‌ها

از بین آفات به کنه تارعنکبوتی حساس است. در مورد بیماری‌ها نیز اگر بافت خاک سنگین باشد و آب را در خود نگه دارد یا آبیاری بیش از اندازه انجام شود به‌طوری‌که خاک غرقاب شود، پوسیدگی ریشه شیوع می‌یابد درنتیجه گیاه از بین خواهد رفت.

برداشت

برداشت محصول یعنی خارج کردن ریشه گیاه از زمین معمولاً هنگامی صورت می‌گیرد که گیاه ۱۸ ماهه باشد. برای این کار در بهار قبل از ظاهر شدن دستگاه زایای گیاه، ریشه‌ها را از زمین خارج می‌کنند زیرا اگر این عمل به تأخیر افتد ریشه سخت می‌شود. خارج کردن ریشه‌ها از زمین به‌وسیله چنگال‌های فلزی قوی که بتوانند در عمق نسبتاً زیاد فرو رود باید در نهایت دقت صورت گیرد تا ریشه‌ها به وضع سالم از زمین کنده شوند. پس از خارج نمودن ریشه‌ها از زمین نیز باید آن‌ها را مدتی به حال خود گذاشت تا گل مرطوب اطراف ریشه که بدان چسبیده است خشک گردیده به سهولت از آن جدا شود. پس از انجام این کار قسمت هوائی گیاه را قطع می‌کنند و ریشه‌ها را پس از شستن به‌صورت قطعات کوچک درآورده در معرض گرمای خورشید قرار می‌دهند و یا به‌وسیله دستگاه خشک‌کن مخصوص ریشه گیاه را خشک می‌کنند. در صورت استفاده از برگ‌های گیاه چیدن برگ‌ها باید موقعی انجام گیرد که گیاه را جهت استفاده از ریشه آن از زمین خارج می‌کنند.

برای خرید بذر بابا آدم و سایر گیاهان دارویی به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat_shop/

https://www.instagram.com/zerafat.shop

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۹۳۳

چمن‌ها به‌طور گسترده در فضاهای ورزشی، طراحی و زیباسازی فضای سبز و پارک‌ها و استفاده به‌عنوان گیاه پوششی در باغچه‌ها مورداستفاده قرار می‌گیرد.

آماده سازی زمین برای کاشت چمن

قبل از هر عملی باید تمامی اجسام اضافی همانند قلوه سنگ‌ها، بقایای گیاهان و سایر اجسام را از سطح خاک و تا عمق حداقل ۱۵ سانتیمتری زمین موردنظر جمع کرد. سپس باید به بافت خاک توجه کنیم. اصولاً خاکی که قرار است چمن را در آن بکاریم بهتر است که در حدود ۳۰ درصد حاوی مواد آلی همانند کود پوسیده دامی باشد. مثلاً اگر عمق خاک را ۱۵ تا ۲۰ در نظر بگیریم باید به ضخامت حدود ۵ سانتیمتر بر روی آن مواد آلی اضافه کنیم و سپس به‌خوبی با خاک قسمت زیرین مخلوط شود تا بافتی یکنواخت به دست بیاید. علاوه بر مواد آلی، اگر خاک اصولاً سبک است از خاک رس و اگر خاک اصولاً سنگین است از خاک شنی برای اصلاح بافت خاک کمک می‌گیریم. بعد از اضافه کردن مواد موردنیاز برای اصلاح بافت خاک، سطح خاک را باید کاملاً صاف کنیم البته اگر مساحت زمین بزرگ است (مثلاً مثل زمین‌های فوتبال) باید شیبی ملایم به میزان ۱ تا ۲ درصد رعایت شود تا جاری شدن آب ناشی از آبیاری و یا ریزش باران به‌آسانی صورت گیرد و آب‌های اضافی در یک نقطه از زمین جمع نشده و جاری شوند.

نحوه کاشت بذر چمن

اگرچه کاشت بذر چمن متداول‌ترین راه احداث چمن است اما مشکلات خاص خود را دارد. بخصوص مقطع زمانی کاشت تا جوانه زدن بذر چمن ها بسیار حساس است و مسائلی مانند عدم آماده سازی مناسب زمین، رویش علف‌های هرز، مشکلات جوی مانند سرد و یا گرم شدن ناگهانی هوا و یا بارش شدید باران و … می‌توانند مانع از سبز شدن مناسب بذر چمن شوند. بنابراین باید طوری عمل کرد که حداقل مشکلات در برابر جوانه‌زنی و رشد بذر چمن وجود داشته باشد. انتخاب بذر خوب و مناسب اولین قدم است. انتخاب بذر چمن باید با توجه به شرایط آب و هوایی و همچنین انتظار شما از چمن باشد. قطعاً اگر بخواهید بر روی چمن راه بروید باید نوعی را انتخاب کنید که قدرت تحمل لگدمال شدن را داشته باشد و یا اگر می‌خواهید که چمن را در زیر درختان بکارید باید نوعی را انتخاب کنید که با رویش و زندگی در زیر سایه مشکلی نداشته باشد.

چه مقدار بذر چمن باید استفاده کرد؟

همان‌طور که قبلاً نیز اشاره کردم چمن‌ها با توجه به میزان ضخامت برگ‌هایشان به دو گروه باریک برگ (برگ لطیف) و پهن‌برگ (برگ خشن) تقسیم می‌شوند معمولاً نمونه‌های لطیف بذرهای ریزتری از نمونه‌های برگ خشن دارند. در مورد بذرهای ریز چمن  ۲۰-۱۵ گرم بذر برای یک مترمربع و برای بذرهای درشت چمن ۵۰-۳۰ گرم بذر چمن برای هر مترمربع کافی است. به‌کارگیری کمتر و یا بیشتر از این مقادیر موجب تراکم نامناسب و رشد نامناسب چمن‌ها خواهد شد. به‌کارگیری تعداد بیشتر بذر چمن راه‌حل جوانه‌زنی بهتر و تراکم بیشتر بذرها نیست بلکه این امر به‌نوبه خود می‌تواند منجر به ضعیف شدن و از بین رفتن چمن‌ها شود زیرا فضای کافی برای رشد و توسعه گیاهان جوان وجود ندارد. همچنین اگر قسمت‌هایی از چمن سبز نشد می‌توانید در طی بهار و یا پاییز عمل کاشت بذر چمن اضافه در قسمت‌های کم تراکم را انجام دهید.

زمان کاشت بذر چمن

برای تعیین زمان کاشت بذرها باید به دمای هوا توجه ویژه کرد. اصولاً دمای پایین در اوایل بهار و همچنین اواخر پاییز می‌تواند منجر به کاهش جوانه‌زنی بذرهای کاشته شده شود. همچنین حتی اگر دما مشکلی پیدا نکند بهتر است که در اواخر پاییز نسبت به کاشت بذر چمن ها اقدام نکرد زیرا گیاهان جوان تا زمستان فرصت بسیار کمی برای رشد و توسعه دارند و در برابر سرمای زمستانه بسیار حساس هستند. بنابراین برای چمن‌های فصل گرم اواخر فروردین‌ماه که خطر سرماهای دیررس بهاره از بین رفته است و اگر هم که مشکلی برای مسئله آبیاری آنان وجود نداشته باشد اواخر بهار و یا اوایل تابستان بهترین زمان کاشت است اگرچه به دلیل احتمال پیشی گرفتن رشد علف‌های هرز در این زمان از سال، ابتدای فصل بهار برای کاشت بذر چمن ‌های گرمسیری ارجحیت دارد. برای چمن‌های سردسیری اواخر تابستان و یا اوایل پاییز مناسب کاشت بذر چمن است. بهترین زمان برای کاشت بذر چمن صبح زود یا اواخر بعدازظهر است که باد ندارد.

چگونگی پاشیدن بذر چمن

اگر بذر چمن بسیار ریز است بهتر است که ابتدا با شن و یا مقداری از مخلوط خاکی ترکیب شود و بعد بر روی سطح زمین پاشیده شود. این کار پخش شدن یکنواخت بذرها را تضمین می‌کند. همچنین بهتر است که قبل از پاشیدن بذر چمن ها خاک را به‌خوبی مرطوب کنید زیرا خشک بودن خاک و آبیاری بعد از عمل کاشتن بذر چمن ها احتمال جابجایی بذر توسط جریان آب را افزایش می‌دهد. برای پاشیدن بذرها امروزه ماشین‌هایی وجود دارد که با کمک آنان بذرها به شکل یکنواخت‌تری بر روی سطح خاک قرار می‌گیرند. شیوه بذرپاشی نیز بدین صورت است که تمامی بذرها در یک جهت بر روی زمین قرار نمی‌گیرند بلکه ابتدا توده بذر را به دو قسمت مساوی تقسیم می‌کنند. یک قسمت را در جهت شرق به غرب (و یا عرض زمین) و قسمت دیگر را در جهت شمال به جنوب (و یا طول زمین) بر روی زمین می‌پاشند تا به پخش شدن یکنواخت این بذرها کمک شود.

بعد از پاشیدن بذرها باید لایه‌ای از مخلوط خاکی به ضخامت ۱ سانتیمتر برای بذرهای درشت و ضخامت ۰٫۵ سانتیمتر برای بذرها ریز، روی بذرها ریخته شود. بعد از قرار دادن پوشش خاکی بر روی بذرها اگر هنوز حدود ۵ تا ۱۰ درصد آن‌ها دیده شوند و به زیر خاک فرو نرفته باشند ایرادی ندارد. از زمان کاشتن بذرها تا جوانه زدن آن‌ها باید خاک را مرطوب نگه داشت اما نباید در این امر زیاده‌روی کرد زیرا احتمال شیوع برخی از بیماری‌های قارچی بخصوص بیماری مرگ گیاهچه به دلیل رطوبت بالای محیط وجود دارد. باید رطوبت به صورتی تأمین شود که از سطح خاک تا عمق ۲-۱٫۵ سانتیمتری همیشه مقداری از رطوبت را داشته باشد. توجه داشته باشید که تا زمان جوانه‌زنی بذر چمن مسئله آبیاری و حفظ رطوبت مناسب از اهمیت بسیار زیادی برخورد دار است زیرا کمترین میزان خشک شدن خاک و یا آبیاری بیش‌ازاندازه از عوامل جدی در عدم سبز شدن بذر چمن هستند.

برای خرید بذر چمن به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

ریحان گیاهی است که در هوای گرم رشد می‌کند و خوشبو است. کاشت گیاه یا پیوند پس از اینکه یخبندان به پایان می‌رسد و خاک گرم است در عرض چند هفته ثمر فراوانی خواهد داشت. رایج‌ترین نوع ریحان، ریحان شیرین است؛ انواع دیگر شامل ریحان بنفش (کم‌تر از ریحان شیرین)، ریحان لیمویی (طعم لیمو) و ریحان تایلندی (طعم شیرین بیان) دارد. کاشت بذر ریحان آسان است. اما در تابستان فقط در فضای باز و تنها زمانی که خاک به‌خوبی گرم می‌شود رشد می‌کند، پس طبق آن برنامه‌ریزی کنید. اگر در حال برنامه‌ریزی برای درست کردن سس پستو هستید، چندین گیاه را پرورش دهید که یکی از آن‌ها ریحان است.

کاشت ریحان از طریق بذر داخل گلدان

اولین نکته‌ای که برای کاشت و پرورش بذر ریحان داخل گلدان یا باغچه در نظر بگیرید انتخاب بذر ریحان سالم و استاندارد است که آن‌ها را باید یک روز قبل از کاشت در مقداری آب ولرم بریزید. شما می‌توانید بذر ریحان را بین ۸ ساعت تا سه روز در آب نگه دارید تا خوب و کامل متورم شوند.

مرحله بعد انتخاب گلدان مناسب است که باید آن را تا ارتفاع ۱۵ سانتی متری با مخلوط خاک باغچه و خاک‌برگ پرکنیم.

حالا نوبت به کاشت بذر ریحان می‌رسد. در این مرحله ابتدا بذر ریحان ‌ها را از آب بیرون آورده و به روی یک پارچه یا روزنامه قرار می‌دهیم تا به‌خوبی نم آن‌ها گرفته شود.

بذر ریحان ‌ها را حداکثر در عمق ۵/۰ تا ۱ سانتیمتری، با فاصله ۱۵ سانتیمتری روی سطح خاک می‌پاشیم و روی بذر ریحان ‌ها را با کمی خاک می‌پوشانیم.

نکته: توجه داشته باشید که اگر اندازه بذر ریحان دو میلی‌متر باشد، شما باید حداکثر دو میلی‌متر روی آن را با خاک بپوشانید.

بعد از انجام صحیح این مرحله سطح گلدان را با یک برگ روزنامه می‌پوشانیم تا بذر ریحان ‌ها کامل زیر روزنامه قرار بگیرند.

شما باید هر روز دو تا چهار بار روی گلدانی که بذر ریحان را کاشته‌اید با یک آب‌پاش کوچک آب بریزید تا سطح آن کاملاً خیس شود و گلدان را دو تا پنج روز در گرم‌ترین جای ممکن قرار دهید.

فراموش نکنید که وقتی ریحان جوانه زد، نباید اجازه دهید خاک خشک شود و باید هر روز آبیاری انجام دهید.

روش صحیح انجام مراحل کاشت و پروش ریحان در باغچه

در شروع کشت، کاشت بذر ریحان را ۶ هفته قبل از آخرین سرما شروع کنید. (به تاریخ‌های یخ‌بندان محلی مراجعه کنید.)

برای کاشت بذر ریحان در بیرون از منزل صبر کنید تا زمین حداقل به ۵۰ درجه - ترجیحاً حدود ۷۰ درجه فارنهایت برای رشد بهتر برسد، بدون گرما، گیاه رشد نخواهد کرد.

بذر ریحان باید در مکانی بروید که روزانه ۶ تا ۸ ساعت آفتاب کامل را دریافت کند؛ خاک باید مرطوب و زهکشی شده باشد.

کشت گیاه یا جوانه آن حدود ۱۰ تا ۱۲ اینچی عمق زمین قرار دارند، آن‌ها باید حدود ۱۲ تا ۲۴ اینچ ارتفاع داشته باشند؛ برای گیاهان کوچک‌تر، گیاه (حدود ۱۶ تا ۲۴ اینچی عمق زمین قرار دارد).

در طول دوره‌های خشک تابستان، به‌طور آزاد گیاهان را آبیاری کنید.

به یاد داشته باشید به‌محض این‌که به نظر رسید برگ‌ها رشد کرده‌اند برگ را بچینید، چون دوباره می‌روید.

اگر در حال برنامه‌ریزی برای پخت‌وپز با این گیاهان، هستید گیاه را در خاک تمیز بکارید (از کود‌های شیمیایی استفاده نکنید، چون مضر هستند) و آن‌ها را دور از مسیر‌های شلوغ بکارید تا گیاهان صدمه نبینند، گوجه فرنگی همسایه خوبی برای ریحان در باغ است.

مراقبت از گیاه ریحان

دقت کنید که خاک مرطوب باشد گیاه ریحان رطوبت را دوست دارد. اگر در یک منطقه گرم زندگی می‌کنید، از مالچ در اطراف گیاهان ریحان استفاده کنید (مالچ به مرطوب نگه داشتن خاک کمک خواهد کرد).

بعد از اینکه اولین برگ‌ها رویید آن‌ها را هرس کنید.

هر زمان که یک شاخه شش تا هشت برگ دارد، هرس را ادامه دهید.

بعد از ۶ هفته، از رویش زودهنگام گیاه جلوگیری کنید اگر گیاهان رشد می‌کنند، فقط آن‌ها را ببرید.

اگر هوا سرد باشد، حتماً گیاه را از قبل برداشت کنید، چون هوای سرد گیاهان را نابود خواهد کرد.

برداشت و روش‌های صحیح نگه‌داری ریحان

برگ‌های ریحان را به محض این‌که به ارتفاع ۶ تا ۸ اینچی رسید شروع به چیدن کنید.

وقتی درجه حرارت به ۸۰ درجه می‌رسد، ریحان واقعاً شروع به تکرار می‌کند.

دقت کنید برگ‌ها را به‌طور مرتب در تابستان بچینید تا رشد در طول تابستان افزایش یابد.

حتی اگر نیازی به برگ‌ها ندارید، آن‌ها را بچینید و برگ‌ها را در فریزر قرار دهید.

اگر به‌طور منظم بچینید دوازده گیاه ریحان ۴ تا ۶ فنجان برگ در هفته تولید خواهد کرد.

بهترین روش برای ذخیره‌سازی ریحان فریز کردن است فریز کردن مانع از دست رفتن طعم آن می‌شود. به همین منظور کل گیاه را خشک کنید و در کیسه‌های پلاستیکی بدون هوا بریزید و سپس در فریزر قرار دهید.

یک روش ذخیره‌سازی دیگر خشک کردن ریحان است (اگرچه برخی از طعم آن از بین خواهد رفت). برگ‌ها را از ساقه جدا کنید و آن‌ها را در سایه قرار دهید. پس از ۳ تا ۴ روز، اگر گیاهان به‌طور کامل خشک نشده باشند، آن‌ها در فر با پایین‌ترین تنظیمات حرارتی قرار دهید و در آن را کمی باز بگذارید.

برای خرید بذر ریحان به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

تربچه یکی از سبزی‌های اشتهاآور به‌حساب آمده که در اکثر خانواده‌ها آن را مصرف می‌کنند. برگ آن نیز خوراکی بوده. عده زیادی از مردم تربچه را در منزل کاشته و در سر سفره اغلب خانواده‌ها دیده می‌شود.

کاشت بذر تربچه

بذر تربچه را در عمقِ ۱٫۵ سانتی‌متر از سطح خاک می‌کارند و بین بذر‌ها ۴ تا ۵ سانتی‌متر فاصله قرار داده و در ردیف‌ها نیز ۲۰ تا ۲۵ سانتی‌متر فاصله قرار داده و توصیه شده که ردیف‌هایی دوتایی از تربچه بکارید و سپس فاصله بیشتری بین آن دو ردیف و دو ردیفِ بعدی قرار دهید که این‌گونه، دسترسی‌تان به تربچه‌ها آسان‌تر می‌شود. بذر تربچه در عرض چند روز جوانه زده و از باغبانان بذر‌ تربچه ها را در میان ردیف هویج و یا سبزی‌های دیگری که دیر‌تر جوانه می‌زنند، می‌کارند. تربچه بسیار سریع رشد می‌کند و شاید سریع‌ترین برداشت را در میانِ تمامِ سبزی‌های مخصوصاً خوراکی خام داشته باشد. این گیاه را می‌توانید پس از ۲۰ روز برداشت کنید. البته روش دیگری برای کشت تربچه این بوده که یک بخش مربع یا مستطیلی شکل را مشخص کنید و بذر تربچه ‌ها را در سراسر آن پخش کنید و سپس روی آن‌ها خاک نرم و سبک بپاشید و توجه داشته باشید که ترب‌ها دوست ندارند دورشان شلوغ باشد و در صورتی که ترب‌های دیگر یا علف‌های هرز اطراف آن‌ها را حتماً بگیرند زیرا ممکن است محصول ندهند. از بین بردنِ علف‌های هرز برای رشد مناسب ریشه امری ضروری بوده.

توجه داشته که اگر بذر تربچه ‌ها را هر ۲ هفته یک‌بار بکارید، در تمام طولی سال تربچه خواهید داشت و بهتر است در اواسطِ تابستان کشت آن‌ها را مدتی متوقف نموده، زیرا تربچه هوای گرم را دوست ندارد و مثل بسیاری از سبزی‌های دیگر در این هوا از بین می‌رود و فراموش ننمایید که تربچه را در فصل پاییز بکارید. در باغ پاییزی‌تان تربچه یکی از محصولاتی بوده که می‌توانید سریع آن را برداشت نمایید. ۲۰ تا ۳۰ روز زمان لازم بوده، البته برخی از انواعِ استوانه‌ای شکل به روز‌های بیشتری برای رسیدن نیاز دارند. معمولاً تربچه نقلی را به‌صورت نوبر می‌کارند. به این منظور از آبان ماه به بعد تربچه را در زیر نایلون، یا شاسی، یا گلخانه کاشته، در زمستان برداشت کرده. تربچه را در هوای آزاد و فضای باز می‌توان به‌جز در طول زمستان در همه فصل‌های کاشت. کشت بذر تربچه، به دو طریق خطی (روش ردیف‌کاری) و دستپاش (روش کرتی) انجام می‌شود.

زمان کاشت تربچه

 در فضای باز بنا به سردی هوا از اول اسفندماه تا اول آبان ماه توصیه شده و می‌توان پیاپی آن را کاشت و برداشت کرد. میزان مصرف بذر تربچه در زمان کاشت بستگی مستقیم به‌دقت و توجه فردی داشته که بذر را کشت می‌گردد.

به‌صورت فشرده کاشته شود، مقدار بذر تربچه موردنیاز بیشتر و اگر تُنُک و کم‌پشت کاشته شود، میزان بذر مورد مصرف کم‌تر است.

روش خطی (ردیف‌کاری): در روش خطی، بهتر است به ترتیب بذر تربچه ها را در شیارها قرار بدهید که فاصله بذرها از یکدیگر ۱ تا ۲ سانتیمتر، فاصله شیارها از هم ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر باشند و سپس خاک اطراف شیارها را بر روی بذرها خوابیده قرار داده است

روش کرتی (دستپاش): در روش کرتی، بایستی دقت گردد که بذرها به‌طور یکنواخت در زمین پخش‌شده که به این منظور می‌توان مقدار بذر تربچه موردنیاز برای کاشت را با ۲ تا ۳ برابر خاک نرم و یا ماسه مخلوط کنید و توأماً در زمین پاشید و سپس با ماله چوبی یا شن کش روی آن‌ها را بپوشانید تا بذرها زیر خاک بروند و در معرض تابش مستقیم آفتاب و هوای آزاد و همچنین در دسترس پرندگان قرار نگیرند.

زمان کود دادن به تربچه: این سبزی خوراکی از لحاظ احتیاج به مواد غذایی و کود خیلی قانع بوده به نحوی که در زمینی با حداقل مواد غذایی می‌توان ۲ نوبت متوالی در سال تربچه را کشت کرد. لکن برای برداشت محصول خوب و مرغوب تقویت زمین ضرورت داشته است. چون تربچه معمولاً پس از ۱۸ تا ۲۵ روز از تاریخ کاشت بذر تربچه، قابل‌برداشت می‌باشد لذا توصیه شده که بذر آن را با سایر سبزی‌ها بکارند تا زمین به خاطر کشت تربچه معطل نماند. علف‌های هرز را از میانِ ردیف‌های تربچه بیرون کشیده و به آن‌ها به میزان فراوان آب بدهید و گاهی وقت‌ها تربچه‌ها رشد نمی‌کنند و اغلب علت آن، شلوغ بودن اطرافشان و یا آبیاری نشدن به میزان کافی است

روش بذر گیری تربچه: برای آن که شخصاً بتوان بذر تربچه خوب تهیه کنید و بذر موردنیاز سال بعد را تأمین کنید می‌توانید برای این کار از آخرین محصول پاییزه تربچه‌های سالم‌تر و خوش‌فرم تر را جدا کرده، جمع‌آوری کرده و در زیر خاک خشک کنار هم به‌صورت ردیف می‌خوابانند. در طول زمستان آن‌ها را به همین شکل نگهداری کنید و در اسفند تا فروردین ماه به‌تدریج آن‌ها را از زیر خاک خشک خارج کنید، به فواصل ۴۰ تا ۵۰ سانتیمتر از یکدیگر کشت کرده و پس از مدتی شاخه گل آن‌ها از خاک خارج شده گل می‌دهد. در تیرماه و مردادماه بذر آن‌ها می‌رسد. پس از رسیدن بذرها، شاخه‌های حامل بذر تربچه ها را که در غلاف (غلاف بذرها را در داخل خود نگهداری می‌کند) قرار دارد قطع نموده و سپس در ادامه دسته کنید و در محل خشکی که هواگیر باشد خشک می‌کنند. پس از آنکه غلاف‌ها خشک شدند آن‌ها را با ملایمت و به آهستگی به زمین می‌زنند (می‌کوبند) تا بذر تربچه ها از داخل غلاف‌ها خارج شوند. آنگاه بذرها را از خاشاک جدا کنید و در قوطی، جعبه و یا پاکت در محل مناسبی نگهداری می‌کنند. در مورد تربچه‌های زمستانه بایستی از بذر تربچه‌های پائیزه بذر تهیه نمایید.

آفات و حشرات تربچه

حشرات جونده ممکن بوده که برخی برگ‌های ترب را از بین برده، ولی رشد کلی تربچه را تحت تأثیر قرار نمی‌دهند و کرم‌های حشره ممکن است بوده که ریشه شده و محصول را به کل از بین ببرند. در این صورت دفعه بعد محصولتان را در نقطه دیگری از خاک کشت شوند. به دلیل کوتاه بودن چرخه رشد این گیاه خوراکی بسیار کم دچار بیماری می‌شود.

برای خرید بذر تربچه و  سایر بذر سبزی جات به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

ترب دارای انواع و اقسام فراوانی بوده برگ‌های آن بیضی شکل و کشیده هستند و اطراف برگ دارای بریدگی و شکاف بوده و زبر است. برگ‌ها مستقیم از ریشه خارج می‌شوند. قسمت اصلی و خوراکی ترب برجستگی انتهایی برگ‌ها است که به رنگ‌های مختلف، سفید، قرمز و دورنگ دیده می‌شود. ترب، یکی از سبزی‌های اشتهاآور است که در اکثر خانواده‌ها آن را مصرف می‌کنند. برگ آن نیز خوراکی می‌باشد. در این مقاله می‌خواهیم به آموزش کاشت و نگهداری ترب بپردازیم.

۱- انتخاب نوع ترب

ابتدا تصمیم بگیرید که چه نوع تربی می‌خواهید بکارید. همانند بسیاری از سبزی‌های، انواع بی‌شماری ترب در دسترس است که هم به‌صورت پیوندی و هم گرده افشانی پرورش پیدا می‌کنند. اگر یک باغبان تازه‌کار هستید، رشد گیاه ترب گیلاسی را در نظر بگیرید. آن‌ها در طول ۲۲ روز بالغ می‌شوند و عطر و طمع مطبوع و ملایمی دارند.

۲- شرایط پرورش ترب

نور مناسب برای کاشت ترب:

شما باید برای پرورش بذر ترب را در مکانی با نور کامل بکارید هرقدر سرعت رشد گونه انتخاب بیشتر باشد نیاز نوری نیز بیشتر خواهد بود. برخی از واریته های ترب می‌توانند تا حدی سایه را تحمل کنند.

دمای مناسب برای کاشت ترب:

این گیاه تا دمای ۳- درجه را تحمل می‌کند، ترب از جمله سبزی‌های فصل سرد است. این گیاه در گرمای بیش از حد، پوک خواهد شد، ترب گیاه گلخانه سرد است. بازه دمایی برای پرورش بذر ترب ۶ تا ۳۰ درجه سانتی‌گراد است.

آبیاری مناسب برای کاشت ترب:

به دلیل حجم و شاخ و برگ کم ترب این گیاه به آب زیادى نیاز ندارد و نگهدارى ظرفیت مزرعه بین ۶۰ تا ۷۰ درصد کفایت مى‌کند. مهم‌تر از آن یکنواختى در آبیارى است، زیرا نوسانات شدید در آبیارى باعث ترکیدن غده‌ها خواهد شد. آبیارى نامرتب و خشکى هوا در پوک شدن غده‌ها نیز اثر دارد. همچنین آبیارى و رطوبت زیاد هم باعث بروز بیمارى مختلف خواهد شد. پرورش ترب نیازمند آب فراوان است، خاک نباید خشک شود. آبیاری را اول صبح انجام دهید تا گیاه شما دچار بیماری نشود. البته این گیاه به دلیل دوره رشد کوتاه حساسیت کمی به بیماری دارد.

خاک مناسب پرورش ترب:

از آنجا که بذر ترب دارای رشد سریع می‌باشد، یک خاک غنی و حاصلخیز ضروری می‌باشد. برای رسیدن هر چه زودتر به محصول، خاک ماسه‌ای یا ماسه‌ای – لومی پیشنهاد شده است. خاک باید عاری از سنگ و سنگ ریزه، کلوخ، توده‌های انباشته خاکی باشد. محل تخم‌ریزی باید به‌صورت یکنواخت باشد تا یک محصول خوب را بتوان تضمین نمود. PH محیط یا محلول غذایی برای رشد گیاه بسیار مهم است. هر گیاهی محدوده PH خاصی دارد که خارج شدن از این محدوده باعث کم شدن رشد یا حتی مرگ گیاه می‌شود. PH کمتر از ۴٫۵ یا بیشتر از ۹ صدمات سختی به ریشه گیاه وارد می‌کند و اثرات زیان‌آوری روی رشد گیاه دارد.

کود دهی گیاه ترب:

اگر شما در سطح خانگی این گیاه را پرورش می‌دهید استفاده از کود شیمیایی ۱۰-۱۰-۵ (نیتروژن – فسفر- پتاسیم) توصیه می‌شود. شما می‌توانید از آب آکواریوم برای فراهم کردن نیتروژن برای این گیاه استفاده کنید. کود دامی برای بهبود شرایط خاک پیشنهاد می‌شود.

کاشت بذر ترب:

بذر ترب باید به تناوب ۱۵ روز یک‌بار کاشته شود، بذر ترب به دو روش کاشت خطی و کاشت کرتی کاشته می‌شود. در کاشت خطی بذر ترب در ردیف‌هایی مشخص با فاصله کاشته می‌شود. از زمان کاشت بذر ترب تا زمان برداشت ۲۰ تا ۴۰ روز بسته به گونه زمان موردنیاز است.

برداشت ترب:

وقتی که ریشه‌های آن حدود ۳ سانتیمتر قطر دارد، آماده برداشت است. بسته بذر ترب خود را از نظر زمان برداشت و زمان بلوغ بررسی کنید. برای برداشت، کل گیاه را با دست خود از زمین خارج کنید. همچنین شما می‌توانید خاک را کنار زده و مشاهده کنید که پیاز آن رشد کرده یا خیر. اگر رشد کرده چند ترب را بیرون کشیده و آن را مزه کنید. این امر به شما نشان می‌دهد که آیا آماده برداشت است یا خیر. برخلاف بسیاری از سبزی‌های ریشه‌ای، ترب نمی‌تواند در زمین باقی بماند، زیر انجام این کار باعث سخت و چروکیده شدن آن می‌شود.

پروش و نحوه کاشت ترب در گلدان

۱- گلدان موردنظر خود را با خاک مناسب (مخلوط خاک باغچه با خاک‌برگ و ماسه) پر کنید.

۲- خاک باید زهکشی خوبی داشته باشد و با کودهای آلی غنی شده باشد. همچنین می‌توانید به جای گلدان از ظروف پلاستیکی موجود در منزل نیز استفاده کنید. فقط کافی است ته آن سوراخی برای خروج آب اضافی ایجاد نمایید.

۳- برای پر کردن گلدان به ارتفاع حداقل ۱۵ سانتی‌متر داخل آن خاک بریزید و سطح آن را مرطوب کنید. اضافه کردن مواد مغذی به خاک بهتر است قبل از کاشت بذر ترب انجام شود زیرا ترب دوره رشد کوتاهی دارد.

۴- بهتر است برای سبز شدن بذر ترب آن‌ها را یک شب بخیسانید؛ به این منظور بذرها را در یک دستمال نخی یا گونی مرطوب قرار دهید.

۵- بذر ترب را بر روی سطح رویی خاک بکارید و به عمق نروید. می‌توانید بذر ترب ها را به آرامی بر روی سطح خاک بپاشید و سپس روی آن را با لایه نازکی از خاک در حد چند میلی‌متر بپوشانید. فاصله بین بذر ترب ها را ۲ تا ۴ سانتیمتر در نظر بگیرید.

۶- گلدان‌ها را به محلی گرم و دور از وزش مستقیم باد منتقل کنید. لازم است بستر کاشت ترب همواره مرطوب و نه غرقاب نگه داشته شود و حداقل روزی ۶ ساعت برابر نور خورشید به گیاه بتابد.

نکته: چنانچه رشد ترب ها کند بود، می‌توانید به آن مقداری کمپوست اضافه کنید.

۷- سبزی ترب خیلی زود رشد می‌کند (بذر ترب ۴ تا ۷ روز بعد از کاشت سبز می‌شود)، بنابراین بعد از گذشت سه هفته به ترب‌های خود سر بزنید. زمانی که ترب ها به اندازه موردنظرتان رسیدند آن‌ها را برداشت کنید.

۸- ترب های کوچک‌تر طعم بهتری دارند. همچنین بزرگ شدن زیاد ترب باعث سفت شدن و آسیب به ریشه گیاه می‌شود.

۹- در حالت معمول باغبان‌ها، هنگامی که قطر ترب ها، به ۲/۵ سانتیمتر رسید، برداشت را آغاز می‌کنند. اما اگر قصد دارید از برخی ترب‌ها برای تهیه بذر ترب استفاده کنید، باید اجازه دهید گیاه برای مدت بیشتری در خاک باقی بماند.

برای خرید بذر ترب و  سایر بذر سبزی جات به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

میوه فیسالیس در کیسه های کاغذی شکل پوشیده می شود که این کیسه میوه را از آفات حفظ می کند. میوه فیسالیس در بافت، شبیه گوجه فرنگی است و عطر و طعم آن مخلوطی از آناناس و میوه های ترش مثل توت فرنگی می باشد.

کاشت فیسالیس

شیوه کاشت بذر فیسالیس همچون سایر گیاهان این خانواده به صورت انتقال نشا می باشد. از زمان کاشت بذر فیسالیس تا نمو اولین میوه حدود  ۹۰روز طول می کشد. بهترین زمان کاشت بذر فیسالیس در اواخر تابستان تا اوایل پائیز می باشد. در برخی از مناطق، این محصول تا ۴ بار در سال کشت می شود. جوانه گل پس از ۴۰ روز ظاهر می شود و اولین میوه پس از ۸۰ روز ظاهر می گردد. در مناطق عاری از یخ زدگی، گلدهی ۳-۲ بار در طول سال اتفاق می افتد.

بذر فیسالیس را در بهار (فوریه یا آپریل) بکارید. دانه فیسالیس را در سینی نشا بکارید و فقط آن را با خاک بپوشانید. دمای مناسب برای جوانه زنی بذر فیسالیس ۲۳ تا ۲۵ درجه سانتی گراد است. جوانه زنی بذر فیسالیس به سرعت صورت می گیرد. بعد از جوانه زنی، نهال را به یک گلدان که به اندازه کافی بزرگ باشد منتقل کنید. خاکی که مورد استفاده قرار می گیرد باید نیمه غنی باشد. گیاه معمولا به طور طبیعی پر پشت است، اما می توان نوک شاخه های در حال رشد که کمتر از ۳۰ سانتی متر هستند را هرس کرد، این کار باعث تشویق به رشد می شود. در مناطقی که سرما یک مشکل است، برای بوته باید محافظ فراهم شود. برای جلوگیری از تاثیر سرما می توان روی بوته پوشش های پلاستیکی قرار داد. همچنین می توان گلدان را به یک جای امن منتقل کرد.

فیسالیس مناطق آفتابی را دوست دارد، همچنین مکانی که فیسالیس در آن قرار می گیرد باید از باد در امان باشد. فیسالیس در خاک های شنی که تقریبا غنی هستند به خوبی رشد می کند. اگر خاک خیلی غنی باشد باعث تشویق تولید برگ و کاهش باردهی می شود. حتی دادن کود متوسط، باعث رشد رویشی بیش از حد و کاهش گل دهی می شود. بازده بالا با کود کم و یا بدون کود به دست آمده است. ارتفاع شاخه فیسالیس می تواند به ۱ تا ۱٫۸ متر برسد. فیسالیس به آبیاری مداوم نیاز دارد تا بتواند محصول خوبی بدهد. اگر خاک مشکل زهکشی دارد گیاه باید در شیب ملایم کاشته شود. زمانی که میوه ها به بلوغ رسیدند آبیاری را باید قطع کرد. گیاه فیسالیس در طول خشکسالی خفته می شود. در صورت لزوم می توان برای گیاه داربست درست کرد. فیسالیس به هرس خیلی کمی نیاز دارد مگر این که گیاه روی داربست باشد. برای هرس شاخه های رو به رشد را باید کمی کوتاه کرد.

نکات مهم کاشت فیسالیس

قبل از کاشت بذر فیسالیس حتما زمین را قارچ کش بزنید.

کاشت ازطریق بذر فیسالیس امکان پذیراست.

بهترین روش کاشت از طریق نهال می باشد.

زمان کاشت بذر فیسالیس از اواسط اسفندماه تا اواخر فروردین ماه است.

بذر فیسالیس را در سینی نشا بکارید و بعد از ۳۵تا۴۰ روزبه زمین اصلی انتقال دهید.

بذر فیسالیس را می توان در تمامی فصول سال در گلخانه کشت نمود.

بعد از کاشت بذر فیسالیس جوانه زنی به سرعت انجام میگیرد.

بهترین نوع خاک برای بذر فیسالیس خاک سبک بدون کود مناسب است.ترکیب های: پیت ماس + کوکوپیت وخاک ساحلی مناسب است.

سینی نشاء تا جوانه زنی مرطوب باشد و هر روز آبیاری گردد،بعد از جوانه زنی هر موقع خاک خشک شد آب داده شود.

بعد از۱۵تا۲۰ روز بذر فیسالیس جوانه میزند.

نهال ها به اندازه ۱۰تا ۲۰سانت رشد کردند آن را جهت کشت انتقال دهید.

بذر فیسالیس در خاک های شنی که غنی هستند به خوبی رشد می کند. اگر خاک خیلی غنی باشد باعث تشویق تولید زیاد برگ و کاهش باردهی و محصول می شود.دادن کود متوسط، باعث رشد رویشی بیش از حد و کاهش گل دهی می شود.

هرچه مقدار کود دهی کمتر باشد میزان محصول بیشتر است.

جوانه سبز شده را از وزش باد دور نگه دارید.

مکان آفتابی و پر نور مناسب رشد است.

برداشت میوه فیسالیس

برداشت محصول در شرایط گلخانه های در ایران، از اواسط بهمن آغاز می گردد. رنگ میوه در زمان رسیدن به نارنجی تا قرمز تمایل پیدا می کند. عملکرد متوسط آن در هکتار حدود ۱۵ تن گزارش شده است.

برای خرید بذر فیسالیس و سایر صیفی جات به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

در این مقاله نحوه کاشت بذر چغندر در گلدان، مراحل کاشت و شرایط نگهداری این سبزی زمستانی پرخاصیت را توضیح می‌دهیم. گیاه چغندر به‌آسانی در گلدان رشد کرده و به دلیل شاخ و برگ زیبایی که دارد، می‌تواند به‌عنوان یک گیاه دوست داشتنی مهمان خانه شما باشد و علاوه بر آن شما را از خواص چغندر دست پرورده خودتان بهره‌مند کند.

مراحل کاشت بذر چغندر در گلدان

۱ـ انتخاب گلدان

برای کاشت بذر چغندر در گلدان نیاز به گلدان نسبتاً بزرگ است تا گیاه، فضای کافی برای رشد داشته باشد. مناسب‌ترین گلدان، گلدان سفالی بزرگ است. اندازه و عمق گلدانی که چغندر در آن کاشته می‌شود حداقل باید ۳۰ سانتیمتر باشد و برای گرفتن نتیجه بهتر پیشنهاد می‌کنیم از گلدان‌های بزرگ‌تر استفاده کنید.

۲ـ انتخاب بذر چغندر مناسب

بذر چغندر مناسب را از مراکز فروش محصولات کشاورزی تهیه کنید. چغندر نیز واریته‌های مختلفی دارد که در طعم، رنگ و طول دوره رشد با یکدیگر متفاوت هستند. برای کاشت بذر چغندر در گلدان واریته چغندر گرد (round)، بالز بلاد، ایرلی وندر و دترویت دارک رد را انتخاب کنید. واریته‌های بلند و استوانه‌ای به‌ندرت در گلدان رشد می‌کنند.

۳ـ آماده کردن و کاشت بذر

گلدان را با خاک لومی یا لومی شنی مخلوط با کود پوسیده دامی پر کرده و بذر چغندر‌ها را در عمق ۲ تا ۳ سانتیمتری سطح خاک بکارید و روی آن را با کمپوست و خاک نرم بپوشانید. اگر گلدان بزرگی را انتخاب کرده‌اید، فاصله هر بذر چغندر با بذر دیگر باید ۵ تا ۱۰ سانتیمتر باشد. همچنین از آنجایی که بذر چغندر روکش ضخیمی دارد که منجر به طولانی شدن زمان جوانه‌زنی بذر چغندر می‌شود، برای سرعت بخشیدن به این روند، می‌توانید بذر چغندر‌ها را به مدت یک شب در آب ولرم بدون کلر بخیسانید. با این کار روکش بذر چغندر‌ها نرم شده و روند جوانه‌زنی تسریع می‌شود.

۴ـ مراقبت‌های بعد از کاشت

بعد از کاشت بذر چغندر، آبیاری را به‌طور کامل انجام دهید تا آب اضافی از زهکش کف گلدان خارج شود و خاک رطوبت کافی برای شروع جوانه‌زنی را کسب کند. تا زمان سبز شدن گیاه و جوانه زدن بستر کاشت را همواره مرطوب و نه خیس و غرقاب حفظ کنید. گلدان را در محلی با دریافت نور مستقیم خورشید قرار دهید. گیاه چغندر ۸ هفته بعد از کاشت و هنگامی که قطر ریشه به ۲/۵ سانتیمتر رسید آماده برداشت است. همچنین در طول این زمان و هنگامی که برگ‌های چغندر به اندازه ۱۵ سانتیمتر بلند شدند، می‌توانید برگ‌های گیاه را برداشت و از آن‌ها در تهیه سالاد و پخت غذا استفاده کنید.

شرایط نگهداری چغندر در گلدان

خاک

بهترین خاک برای پرورش بذر چغندر خاک لومی شنی حاصلخیز با پ.هاش خنثی است که از زهکش مناسب برخوردار باشد. ترکیبی از کمپوست با خاک باغچه و خاک پیت ماس به نسبت برابر نیز برای کاشت این گیاه مناسب است.

نکته: رشد چغندر در خاک‌های رسی، متراکم و دارای بافت سنگین با مشکل رو‌به‌رو می‌شود، زیرا اجازه رشد کافی در این نوع خاک به ریشه چغندر داده نمی‌شود.

آبیاری

گیاه چغندر به آبیاری متوسط و منظم نیاز دارد. لازم است بستر کاشت چغندر همواره مرطوب و نه خیس و غرقاب باشد. دقت کنید آبیاری بیش از اندازه باعث آسیب به گیاه و پوسیدگی ریشه خواهد شد.

دما

از لحاظ دمایی چغندر محصول فصل خنک است و مقاوم به سرماست، بنابراین در هنگام کاشت آن در منزل به این نکته توجه داشته باشید که دمای اتاق بیش از اندازه گرم نشود. دمای ۱۵ تا ۲۴ درجه سانتی‌گراد برای کاشت چغندر در گلدان مناسب است و دما‌های بالای ۲۵ درجه سانتی‌گراد، رشد و توسعه رنگ ریشه را کاهش می‌دهد.

نور

چغندر برای رشد بهینه نیاز به نور مستقیم خورشید دارد. بهترین مکان برای نگهداری و کاشت بذر چغندر در گلدان، قرار دادن گیاه در بالکن یا پنجره‌های آفتاب‌گیر جنوبی است. برای اینکه چغندر‌ها به بیشترین رشد خود برسند، لازم است روزانه حداقل ۸ ساعت نور خورشید دریافت کنند.

کوددهی

برای این که ریشه چغندر شما طعم بهتری داشته باشد، باید هر دو هفته یک بار به گلدان کود با مقدار کم نیتروژن داده شود و اگر چغندر را برای استفاده از برگ‌های آن پرورش می‌دهید باید از کود‌های متعادل استفاده کنید. همچنین کمپوست تفاله چای که در خانه تهیه شده است، در تأمین مواد مغذی مناسب برای خاک به‌خوبی عمل می‌کند.

آفات و بیماری‌ها

آفاتی ماند شته‌ها، سوسک‌ها و بسیاری از حشرات می‌توانند چغندر را تحت تأثیر قرار دهند. همچنین بیماری سفیدک سطحی چغندر، سفیدک داخلی، لکه گرد برگ، زنگ چغندر و بیماری پوسیدگی ریشه از مهم‌ترین بیماری‌های این گیاه است که برای مبارزه با آن‌ها می‌توان از انواع قارچ‌کش‌ها استفاده کرد. با این وجود توصیه می‌کنیم اگر قصد کاشت چغندر را در منزل دارید تا حد امکان از سموم استفاده نکنید تا بتوانید از مزایای محصولی سالم برخوردار شوید.

برای خرید بذر چغندر به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

توجه داشته باشید که در واقع فلفل از جمله سبزی‌های خوش عطروطعم محسوب می‌شود که اغلب در همه غذاها و خوراکی‌های مصرفی مورداستفاده قرار می‌گیرد. به‌طورکلی فلفل در انواع مختلف شیرین، تند، چیلی، سفید و نارنجی یافت می‌شود و شما می‌توانید در اندازه‌های مختلفی آن را تهیه نمایید.

دستورالعمل‌های کاشت انواع فلفل‌ها

همان‌طور که متوجه شدید فلفل‌ها دارای انواع مختلفی هستند و به همین منظور در ادامه سعی داریم تا به بیان نحوه کاشت فلفل سبز و کاشت فلفل دلمه‌ای و کاشت فلفل چیلی در گلدان بپردازیم تا بتوانید در روند کاشت و پرورش از آن استفاده نمایید:

مراحل کشت فلفل سبز در گلدان

بهتر است بدانید که فلفل سبز درواقع گیاهی مقاوم است که به‌راحتی می‌تواند با فضای آپارتمان سازگار شود و توصیه می‌شود برای کاشت آن بذر فلفل را از مراکز تولید گل و گیاه تهیه نمایید. پس از تهیه بذر فلفل بایستی آن‌ها را درون سینی نشا در لایه سطحی بستر کشت قرار دهید و روی آن را با لایه نازکی از کمپوست به ضخامت ۵ میلی‌متر بپوشانید. توجه داشته باشید که بهترین بستر کشت برای کاشت بذر فلفل ترکیبی از شن، ماسه و کمپوست است. توصیه می‌شود که سینی نشا را در یک محل گرم و مرطوب قرار دهید و به‌طورکلی یکی از بهترین فضاها برای قرار دادن سینی آشپزخانه و پشت پنجره است. توجه داشته باشید که می‌توانید سطح سینی را با پلاستیک بپوشانید.

زیرا استفاده از پلاستیک باعث ایجاد شرایط گلخانه‌ای گرم و مرطوب خواهد شد. توجه داشته باشید که سطح بستر کشت بایستی در طول دوران جوانه‌زنی مرطوب بماند و برای اینکه بستر رطوبت خود را از دست ندهد بایستی بذر فلفل ها را به‌صورت روزانه آبیاری نمایید و چنانچه بستر بیش از اندازه خشک شده بود می‌توانید آن را دو مرتبه آبیاری کنید به این نکته هم توجه داشته باشید که نباید سطح خاک غرقابی گردد. بهتر است بدانید که بذر فلفل سبز با قرارگیری در شرایط محیطی مناسب در طول مدت زمان ۱ الی ۲ هفته جوانه خواهد زد. توصیه می‌شود که پس از دو برگی شدن جوانه‌ها جوانه‌های ضعیف را حذف نمایید و گیاهچه های قوی‌تر را به گلدان اصلی انتقال دهید. توجه داشته باشید برای این کار بایستی گلدانی نسبتاً بزرگ را انتخاب نمایید که تقریباً ۲۰ لیتر فضا داشته باشد. به‌طورکلی فلفل سبز با قرارگرفتن در شرایط مساعد و مناسب پس از گذشت مدت زمان ۶۰ الی ۱۲۰ روز آماده برداشت خواهد بود.

مراحل کشت فلفل دلمه‌ای در گلدان

توجه داشته باشید که برای کاشت این بذر فلفل بایستی آن را از مراکز فروش گل و گیاه تهیه نمایید و پیش از کاشت بایستی حدود ۲ الی ۸ ساعت آن‌ها را درون آب بخیسانید تا سرعت جوانه‌زنی در گیاه افزایش پیدا کند. حالا باید گلدان موردنظر خود را برای کاشت انتخاب نمایید و توصیه می‌شود گلدانی را انتخاب کنید که از گلدان فلفل سبزها بزرگ‌تر باشد. همچنین شما می‌توانید این نوع بذر فلفل را نیز درون باکس‌هایی پرورش دهید و در این روند بایستی باکس‌های حاوی بذر فلفل را در محیط بالکن قرار دهید. توصیه می‌شود که گلدان را با بستر کشت مناسب پر کنید و به‌طورکلی خاک مناسب برای کاشت بذر فلفل ترکیبی از کوکوپیت، پرلیت و پیت ماس است که شما می‌توانید این موارد را از مراکز خوب باغبانی تهیه نمایید.

توجه داشته باشید که در صورت فراهم کردن شرایط محیطی مناسب مدت زمان ۶ الی ۸ هفته طول خواهد کشید تا بذر فلفل ها جوانه بزنند و شما می‌توانید ابتدا بذر فلفل ها را درون سینی نشا بکارید و پس از جوانه زدن و دو برگی شدن آن را به گلدان اصلی انتقال دهید. به‌طورکلی فلفل دلمه‌ای برای رشد خوب نیاز به دما و نور کافی دارد و بایستی مراقبت‌های لازم را انجام دهید. توجه داشته باشید که از زمان کاشت تا برداشت فلفل‌ها حدود ۶ الی ۱۰ هفته طول خواهد کشید و بایستی برداشت را زمانی انجام دهید که ۸۵ درصد رنگ میوه‌ها کامل شده باشد همچنین شما می‌توانید در طول هفته یک الی سه مرتبه محصول خود را برداشت نمایید. توصیه می‌شود که برای بریدن فلفل‌ها از قیچی یا چاقوی تمیز استفاده نمایید. پس از برداشت می‌توانید از خواص فلفل دلمه‌ای که موردتوجه عموم است استفاده نمایید.

مراحل کشت فلفل چیلی در گلدان

بهتر است بدانید که کشت این نوع فلفل که بدان فلفل هندی نیز گفته می‌شود مانند سایرین انجام خواهد شد و نکته‌ای که دانستن آن مهم است این است که فلفل چیلی در هواهای گرم رنگ تند و قرمزی به خود خواهد گرفت و در هواهای خنک نیز شیرین‌تر و رنگی قرمز روشن به خود می‌گیرد.

برای کاشت این نوع فلفل بایستی در مرحله اول بذر فلفل چیلی را درون گلدان بکارید و پس از چند برگی شدن آن را به گلدان اصلی انتقال دهید. همچنین می‌توانید بستر گیاه را پر از کود پوسیده و خاک برگ کنید و گلدان را در فضایی گرم قرار دهید. توجه داشته باشید که اگرچه فلفل چیلی گرما و فصل گرما را دوست دارد اما قرارگیری در دمای بیش از ۲۸ درجه سانتی‌گراد به پژمرده شدن برگ‌ها منجر خواهد شد و به‌تدریج گلدهی آن به تعویق خواهد افتاد. بهتر است بدانید که بذر فلفل های چیلی به مدت زمان حدود ۸ الی ۱۰ هفته نیاز دارد تا بتواند جوانه بزند و عمل محصول دهی خود را انجام دهد. پس پرورش دادن این نوع فلفل می‌توانید از خواص فلفل هندی در غذاهای خود استفاده نمایید.

برای خرید بذر فلفل به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

کلم بروکلی

کلم‌ها از سبزی‌ها فصل سرد است که به‌خوبی در گلدان رشد می‌کند. کلم بروکلی یکی از سبزی‌ها فصل سرد است که به‌خوبی در گلدان رشد می‌کند و می‌توان آن را به‌صورت خام، بخارپز، آب پز یا سرخ‌کرده مصرف نمود. کلم بروکلی یکی از گونه‌های گل کلم است و بوته آن می‌تواند تا ۹۰ سانتی‌متر هم بلند شود.

کلم بروکلی با دانه کاشته می‌شود. قبل از کاشت بذر کلم بروکلی، خاک را آماده کنید و آن را با کمپوست مخلوط کنید. بذر کلم بروکلی را باید یک ماه قبل از آخرین سرمایی که در منطقه انتظار می‌رود کاشت و می‌توان آن را در بیرون از خانه نگه‌داری کرد. همچنین می‌توان بذر کلم بروکلی را ۲ ماه قبل از آخرین سرما در خانه نشا کرد و بعد از شکل گرفتن دو برگ حقیقی آن‌ها را به گلدان‌های بزرگ‌تر منتقل کرد. به دلیل این‌که کلم بروکلی یکی از سبزی‌ها بزرگ است باید از یک گلدان که اندازه آن حداقل ۳ گالن است استفاده کرد. بذر کلم بروکلی را باید در یک خاک غنی با زهکشی خوب کاشت. بذر کلم بروکلی را باید در عمق ۱ سانتی‌متری در خاک کاشت. کلم بروکلی ۵۰ تا ۷۰ روز بعد از کاشت بذر کلم بروکلی قابل‌برداشت است. کلم بروکلی را قبل این‌که رنگ آن زرد شود برداشت کنید.

گل کلم

گل کلم دوساله که در سال‌ اول طی رشد رویشی تولید مجموعه‌ای از گل خوراکی می‌کند و در سال دوم به گل و بذر می‌نشیند. این بذر کلم را می‌توان در زمینی که خاک آن سنگین و به‌اندازه کافی دارای مواد آلی است کاشت. در نواحی معتدل و اوایل بهار نشای گل کلم را پس از اتمام سرمای بهاره به‌صورت خطی بکارید. این بذر کلم نسبت به کمبود آب و سله بستن خاک بسیار حساس است. انواع تابستانه و پاییزه این بذر کلم را می‌توان در خاک‌های رسی و باتلاقی و انواع زودرس آن را در خاک‌های سبک کاشت. دمای ایده ال برای رشد رویش اولیه این بذر کلم بین ۱۵ تا ۲۰ درجه سانتی‌گراد است.

فاصله ردیف‌ها را برای این بذر کلم حدود ۴۰ تا ۴۵ سانتیمتر و فاصله بوته‌ها را ۳۰ سانتیمتر در نظر بگیرید. بعدازاینکه گل آن ظاهر شد پوشانیدن آن با برگ‌های اطرافش و حتی بستن آن با نخ به خاطر جلوگیری از تشعشع مستقیم آفتاب که باعث تغییر رنگ و تیرگی گل آن می‌گردد الزامی است. این بذر کلم نسبت به دمای پایین‌تر از ۴ و بالاتر از ۳۸ درجه سانتی‌گراد حساس است و دمای مناسب آن حدود ۲۷ درجه سانتی‌گراد می‌باشد. نیاز به مواد غذایی گلم کلم بسیار زیاد است، علاوه بر کود حیوانی، دادن کودهای ازته به‌صورت سرک در سه نوبت توصیه گردیده است.

کلم پیچ

دارای سه گونه مشخص است. کلم پیچ سفید، کلم پیچ قرمز و کلم پیچ میلان که نوع اخری دارای برگ‌های ناصاف و مجعد با رنگ سبز مایل به آبی است. برای کاشت بذر کلم پیچ همانند گل کلم عمل نمایید. بذر کلم پیچ در مقابل یخبندان مقاوم بوده و در آب‌وهوای خنک و رطوبت زیاد به‌خوبی رشد می‌نماید. دمای ایده آل بذر کلم پیچ برای رشد نسبی بین ۱۵ تا ۲۰ درجه سانتی‌گراد است. آبیاری به‌موقع بذر کلم پیچ و نیز دادن کود سرک به آن ضروری بوده، زیرا کم‌آبی باعث ترکیدن پیچ کلم می‌شود و نسبت به کم‌آبی نیز بسیار حساس است. موقع برداشت کلم‌ها هنگامی است که مجموعه کروی شکل برگ‌ها کاملاً سفت شده باشد.

برای خرید بذر کلم در انواع مختلف به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

دراگون فروت (میوه اژدها) گیاهی از خانواده کاکتوس است که هم جنبه‌های زینتی دارد و هم برای میوه‌های خوراکی‌اش کشت می‌شود.

زمان کاشت

زمان مشخصی برای کاشت بذر دراگون فروت در نظر گرفته نشده است. این کاکتوس زندگی طولانی دارد و می‌توان آن را در هر زمانی کاشت. فقط باید از نظر دمایی گیاه را تحت نظر داشت و نباید آن را در دمای کمتر از ۸ درجه سانتی‌گراد قرار داد. برای کاشت بذر دراگون فروت بهتر است بعد از رفع سرما این کار انجام شود. به نظر می‌رسد رشد گیاه بالغ که دارای گل است متوقف می‌شود. تولید میوه ابتدا با گل‌دهی شروع می‌شود و بهترین میوه زمانی تولید می‌شود که گیاه به بالاترین نقطه از رشد خود برسد. بعد از گل‌دهی، تولید میوه ۶ هفته تا چند ماه ممکن است طول بکشد.

یکی از مشکلاتی که باعث می‌شود بذر دراگون فروت از بین برود آبیاری بیش‌ازحد و یا ماندن آب در خاک است، بنابراین باید اطمینان داشته باشید خاکی که استفاده می‌کنید زهکشی خوبی داشته باشد. بذر دراگون فروت در خاک‌های سبک حاوی کمپوست و هوموس به‌خوبی رشد می‌کند. بذر دراگون فروت در خاک‌های سنگین به‌سرعت پوسیده می‌شود. برای کوددهی به بذر دراگون فروت می‌توان یک یا دو بار در سال از مخلوط کودهای مرغ و بلدرچین استفاده کرد. باید مواظب بود کود با فاصله از ساقه یا تنه گیاه ریخته شود. همچنین می‌توان از کودهای تجاری موجود در بازار نیز استفاده کرد. بذر دراگون فروت در شرایط سخت نیز رشد می‌کند ولی با مراقبت از آن عملکرد گیاه بهتر خواهد بود.

کاشت

دراگون فروت گیاهی نیمه اپیفیت است که توانایی خزیدن، بالاروندگی و چسبیدن به هر تکیه گاهی را با استفاده از ریشه‌های هوایی خود دارند. پرورش آن‌ها بر روی سطح زمین توصیه نمی‌شود، زیرا عملیات زراعی آن (گرده افشانی، برداشت و غیره) دشوار است و تماس با زمین باعث آسیب به پیچک‌ها می‌شود. بنابراین بذر دراگون فروت بهترین رشد را روی قیم خواهد داشت. قیم‌ها قبل از کشت گیاه در محل اصلی استقرار می‌یابند، عموماً از پایه‌های چوبی، ستون‌های سیمانی و یا داربست‌های فلزی به‌عنوان قیم استفاده می‌شود. کشت گلخانه‌ای بذر دراگون فروت، روشی برای بهبود کیفیت میوه و تولید عملکرد بالاتر است.

مهم‌ترین نیاز برای گلخانه‌های بذر دراگون فروت در مناطق گرمسیری و نیمه‌گرمسیری استفاده از پوشش برای خنک کردن فضای داخل گلخانه است، زیرا شدت تابش نور خورشید در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری بالا است و دمای درون گلخانه می‌تواند بالاتر از حداکثر دمای موردنیاز گیاهان (۴۰ -۳۵ درجه سانتی‌گراد) برسد. جهت پرورش بذر دراگون فروت در گلخانه، آماده‌سازی خاک گلخانه و اصلاح آن قبل از کشت صورت می‌گیرد. محدوده pH بستر کشت بذر دراگون فروت بین ۵ تا ۸٫۵ است. فاصله بین بذر دراگون فروت ۶۰ تا ۸۰ سانتی‌متر، فاصله بین ردیف‌های کشت ۶۰-۱۵۰ سانتیمتر و عمق کشت ۴۰ تا ۶۰ سانتیمتر در نظر گرفته می‌شود. از مخلوط پیت، کود آلی، ماسه، خاک زراعی به نسبت ۶:۱:۱:۲ برای بهبود بافت خاک استفاده می‌شود. این ترکیبات را با هم مخلوط کرده و در گودال کشت مورد استفاده قرار می‌دهند.

داشت

اگرچه بذر دراگون فروت می‌تواند با کمترین میزان بارندگی (چند ماه خشکی) زنده بماند، اما برای میوه‌های باکیفیت، آبیاری منظم موردنیاز است. سیستم ریشه دراگون فروت سطحی است و در عمق ۱۵-۳۰ سانتی‌متری قرار دارد و می‌تواند بنابراین عناصر غذایی را در این محدوده جذب نماید. تغذیه با مواد معدنی و آلی سودمند است و ترکیب آن‌ها با هم اثر مفیدتری برجای می‌گذارد. با توجه به شرایط آب و هوایی، میزان کود پیشنهاد شده برای بذر دراگون فروت بسیار متغیر است.

برداشت میوه اژدها

میوه اژدها بعد از برداشت رسیده نمی‌شود، بنابراین قبل از برداشت اطمینان حاصل کنید که میوه کاملاً رسیده شده باشد. میوه رسیده رنگ آن کاملاً از سبز به زرد یا قرمز تغییر پیدا می‌کند. همچنین زمانی که میوه به‌آرامی فشرده می‌شود باید پوست آن کمی نرم شده باشد

بذر کاهو را در بهار و بیشتر در اوایل تابستان بکارید، کاشت کاهو در این زمان نشاها را نازک کرده و در زمان بلوغ برداشت کنید. اما دانستن چگونگی پرورش کاهو بیش از این‌ها و درمان آن‌ها به‌گونه‌ای عادی بیشتر ناامیدکننده نخواهد بود. کاهو از سبزی‌هایی است که در آب‌وهوای خنک بهتر رشد می‌کند و انواع مختلفی از آن وجود دارد که به‌طور ایده آل با آب‌وهوای انگلیس متناسب هستند. این سبزی شرایط آفتابی گرم را دوست ندارد. آن‌ها همچنین باران زیادی را دوست دارند بنابراین با آبیاری منظم آن‌ها را مرطوب نگه‌دارید.

آفات و بیماری‌ها روی آن‌ها نیز تأثیر خواهند داشت، ممکن است از بین نرود اما از شدت آن‌ها کاسته می‌شود. اگر بلافاصله بذر کاهو بکارید، گیاهان به‌طور هم‌زمان بالغ می‌شوند و تقریباً یک هفته وقت دارید که آن‌ها را بچینید تا شروع به بذر کنند. پرورش بذر کاهو بسیار ارزان‌تر و به‌مراتب آسان‌تر از آن است که تصور می‌کنید. به‌محض اینکه در آن مهارت پیدا کردید، دیگر کاهو نمی‌خرید و همیشه خودتان آن را می‌کارید. کاشت بذر کاهو کاملاً ساده است اما روش‌های مختلفی وجود دارد که می‌توانید استفاده کنید و برخی نکات مهم را باید به خاطر بسپارید تا درنهایت به نشاهای سالم برسید. در این بخش شما در مورد انواع مختلف بذر کاهو برای رشد، روش‌های کاشت برای باغچه شما بهترین کار را خواهد داشت و مدت‌زمان آن را خواهید آموخت.

انواع بذر کاهو برای کاشت

انواع مختلفی از بذر کاهو وجود دارد که می‌توانید بکارید. من دوست دارم چندین نوع مختلف بذر کاهو بکارم بنابراین مخلوط خوبی برای سالادهایم دارم.

روش‌های توصیه شده برای کاشت بذر کاهو

شما می‌توانید بذر کاهو را مستقیم در باغچه بکارید، کاشت بذر کاهو را از داخل خانه شروع کنید یا حتی بذرهای زمستانی را امتحان کنید. من شخصاً ساده‌تر می‌دانم که بذرپاشی را مستقیماً انجام دهم، زیرا آن‌ها خیلی سریع رشد می‌کنند و پیوند نشاهای کوچک مشکل است. مناسب‌ترین روشی که انتخاب می‌کنید بستگی به محل زندگی شما دارد. اگر برای کاشت مستقیم بذر کاهو خیلی گرم یا سرد است، بهترین گزینه برای شروع کاشت این است که آن‌ها را در فضای داخلی خانه بکارید.

چه مدت از بذر تا برداشت؟

بذر کاهو خیلی سریع رشد می‌کنند. به‌طور متوسط ​​فقط ۴۰-۵۰ روز طول می‌کشد تا آن‌ها به بلوغ کامل برسند. شما می‌توانید خیلی زودتر از آن برداشت انواع برگ را شروع کنید، زیرا ابتدا نیازی به رسیدن کامل ندارند. برای بزرگ‌تر شدن کاهوها و بالغ شدن کامل آن‌ها زمان بیشتری نیاز است و حداکثر مدت زمان رشد کاهوها از بذر کاهو تا رشد کامل ۵۵ تا ۸۰ روز خواهد بود.

طرز کاشت کاهو با بذر

کاشت بذر کاهو کمی برنامه‌ریزی می‌برد. فقط آن‌ها را به باغ نیندازید و به بهترین‌ها امیدوار باشید. با کاشت بذر کاهو به روش صحیح و در زمان مناسب، خود را برای موفقیت آماده کنید.

فصل کاشت کاهو

بذر کاهو در دمای سردتر بهار یا پاییز بهترین جوانه را می‌زنند. اگر خیلی گرم باشد، آن‌ها جوانه نمی‌زنند. بنابراین بهترین زمان برای کاشت بذر کاهو به‌محض اینکه زمین در اوایل بهار قابل کار باشد، یا هنگامی که اواخر تابستان یا اوایل پاییز شروع به سرد شدن می‌کند، بهترین زمان است.

نحوه کاشت بذر کاهو به‌صورت مرحله‌به‌مرحله

در زیر مراحل کاشت بذر کاهو را طی می‌کنیم. قبل از شروع، تمام وسایل لازم را آماده کنید. این کار باعث آسان‌تر و سریع‌تر شدن روند کاشت می‌شود.

لوازم موردنیاز: بذر کاهو، ماله دستی، آب، سینی‌های نشا (اختیاری)، خاک شروع بذر کاهو یا گلوله‌های پیت معمولی (اختیاری)

نحوه کاشت کاهو

مرحله ۱: مخلوط گلدان یا گلدان را آماده کنید - اگر قصد دارید کاشت بذر کاهو خود را در داخل خانه شروع کنید، ابتدا مخلوط گلدان یا گلوله‌های زغال سنگ نارس را از قبل مرطوب کنید. در غیر این صورت، قبل از کاشت مستقیم بذر کاهو، با استفاده از ماله خود یک سانتی‌متر روی خاک باغچه را شل کنید و هرگونه علف‌های هرز یا سنگ و چوب‌های بزرگ را از بین ببرید.

مرحله ۲: تعیین تعداد بذر برای کاشت - از آنجا که آن‌ها بسیار کوچک هستند، کاشت بذر کاهو در ردیف‌هایی که ۳۰-۴۵ سانتیمتر از یکدیگر فاصله دارند بسیار آسان‌تر است، نه اینکه بخواهید فاصله هر یک را دقیقاً درست کنید. برای کاشت کاهو در سنی نشا، اگر از بذر کاهو استفاده می‌کنید، یک عدد بذر کاهو را در یک گودال بکارید. در صورت قدیمی بودن بذر کاهوها تعداد بیشتری بذر کاهو را داخل گودال بکارید و بعداً در صورت لزوم نشا را کم حجم کنید.

مرحله ۳: بذرها را بکارید - بهترین روش کاشت بذر کاهو، پاشیدن آن‌ها در بالای خاک نرم و سست باغچه یا سینی‌های داخلی است. آن‌ها برای جوانه زدن به نور نیاز دارند، بنابراین مراقب باشید که آن‌ها را در عمق بیش از ۱/۴ نکارید. من ترجیح می‌دهم آن‌ها را روی خاک بکارید و لایه‌ای نازک خاک، روی آن‌ها بریزید.

مرحله ۴: آن‌ها را آبیاری کنید - هنگامی که همه بذر کاهو شما کاشته شد، آن‌ها را خوب آبیاری کنید تا خاک یکنواخت مرطوب شود. برای جلوگیری از جابجایی بذرهای سبک، به آن‌ها به‌گونه‌ای آب بدهید که خاک روی آن‌ها جابه‌جا نشود و اگر داخل ظرف‌های کم‌عمق می‌کارید از پایین به آن‌ها آب بدهید. به این صورت که داخل زیر سینی نشا آب بریزید و اجازه بدهید خاک آن‌ها به سمت بالا هدایت کند. اما باید مطمئن شوید که خاک و بذرها مرطوب می‌شوند.

مرحله ۵: بذر کاهو را بپوشانید (اختیاری) - اگر بذر کاهو را در فضای داخلی کاشتید، سینی‌ها را با درپوش پلاستیکی گنبدی بپوشانید و آن‌ها را در مکانی روشن قرار دهید که دما بین ۱۸-۲۲ درجه سانتی‌گراد باشد. با استفاده از دماسنج خاک می‌توانید دما را کنترل کنید. برای اطمینان از جوانه زدن یکنواخت آن‌ها، چراغ رشد را از بالای سینی‌ها آویزان کنید.

زمان جوانه‌زنی بذرهای کاهو

به‌طورکلی جوانه زدن بذر کاهو بین ۱۰-۴ روز طول می‌کشد. در شرایط عالی، می‌تواند به ۲ روز هم برسد. اگر خاک خیلی گرم، خشک یا مرطوب باشد یا اگر نوری وجود نداشته باشد، از جوانه‌زنی جلوگیری می‌کند. بنابراین اگر بذر کاهو رشد نکرد، دما، نور و میزان رطوبت را بررسی کنید.

نحوه برداشت کاهو

همیشه کاهو را با مغز از مغازه خریداری می‌کنیم، اما یکی از بهترین روش‌های برداشت این گیاه، جدا کردن برگ‌ها بزرگ آن است. اگر تمایل دارید کله کاهو را کامل و درسته برداشت کنید نیز بهتر است از فاصله ۱٫۵ سانتیمتری از ریشه این کار را انجام دهید. این باعث می‌شود تا ریشه باقی مانده دوباره جوانه بزند و دوباره پس از مدتی کاهو داشته باشید.

برای خرید بذر کاهو در انواع مختلف به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat.shop/

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۹۳۳

ذرت با نام انگلیسی (corn) و آمریکایی (maize) و اسم علمی zea mays از خانواده غلات (poaceae) و یکی از چهار غله عمده جهان بوده و بعد از گندم و برنج تولید آن در دنیا مقام سوم را داراست.

مشخصات گیاه‌شناسی

الف: ریشه: ذرت دارای سه نوع ریشه است ۱-ریشه‌های بذری و ریشه‌های اولیه تعداد این نوع ریشه‌ها ۳ تا ۵ عدد بوده و با جوانه زدن بذر طلا ظاهری می‌شوند کار این ریشه‌ها جذب آب و مواد غذایی از اعماق خاک است.

۲-ریشه‌های تاجی یا ثانویه: از گروه‌های واقع در طوقه گیاه و در زیر سطح خاک به وجود آمده و گسترش پیدا می‌کند تعداد آن‌ها ۷ الی ۸ عدد و گاهی به ۱۵ الی ۲۰ عدد نیز می‌رسد کار این ریشه‌ها جذب آب و مواد غذایی از خاک سطح است. ۳-ریشه‌های هوایی یا نگه‌دارنده: این ریشه‌ها در واقع همان ریشه‌های تاجی هستند که در بالای سطح خاک تولید می‌شوند نقش آن‌ها بیشتر در قائم گله داشتن گیاه است زیرا طول گیاه زیاد بوده و لذا برای مقاومت در برابر خوابیدگی این ریشه‌ها مانند یک تیرک عمل می‌کنند نقش این ریشه‌ها در عمل جذب بسیار کم است.

ب: ساقه: ساقه ذرت مانند سایر غلات بندبند و گره‌دار، توخالی و استوانه‌ای بوده و طولش بسته به رقم ممکن است از cm 30 تا m 5/7 و خطرش از cm3/1 تا cm5 تغییر کند. ساقه ذرت به‌عکس سایر غلات معمولاً بدون انشعاب است و پنجه‌ای تولید نمی‌کند. خوابیدگی یاورس در ذرت به‌ندرت رخ می‌دهد و ارقام هیبرید ذرت مقاومت بسیار خوبی در برابر خوابیدگی از خود نشان می‌دهد. لازم به ذکر است که طول معمول ذرت ۵/۱ تا ۵/۲ متر است.

ج: مانند سایر غلات کشیده بوده و از پهنک و غلافت تشکیل شود. طول برگ‌ها ذرت از ۳۰ تا ۸۰ cm و گاهی متغیر است و پهنای هر برگ حدود ۸ تا ۱۰ cm است.

د: ذرت گیاهی یک سایه پایه است که گل‌های نر و ماده در طول ساقه در محل گره‌ها و در مجاورت برگ‌ها تشکیل می‌شوند و تعداد گل‌های ماده را ارقام مختلف بذر ذرت متفاوت است، گل آذینی ذرت را به‌طورکلی سنبله می‌دانند و درواقع گل نر و خوشه و گل ماده سنبله است، گل‌های ماده در آینده بلال ذرت را ایجاد می‌کنند که بلال ذرت که دارای محوری قطوری به نام چوب بلال

دانه‌هایی که در ردیف‌های منظمی قرار گرفته‌اند و با دو پوشه ضخیم پوشیده شده‌اند و خامه‌های بلندی (sira) که در انتهای شاخه می‌شوند و کاکل بلال ذرت را ایجاد می‌کنند. لازم به ذکر است: محور گل آذین نر همان امتداد ساقه است و دارای گل‌های سه پرچمی است.

دوره‌های رشد ذرت: به‌طورکلی از کاشت داشت و برداشت بذر ذرت چهار دوره متمایز می‌توان تشخیص داد:

۱- دوره رشد خفیف: این دوره از زمان سبز شدن شروع شده و تا ۱۵۰ الی ۲۰ روز از ظهور گل‌های نر ادامه دارد.

۲-دوره رشد سریع: از ظهور گل‌های نر تا حدود ۱۰ روز قبل از شیری شدن دانه‌ها می‌باشد در این دوره وزن گیاه به حداکثر و حساسیت آن به کم آبی به حد اعلا خود می‌رسد.

۳-دوره کاهش خفیف وزن: این دوره پس از اتمام دوره دوم شروع شود و تا حدود ۱۰ روز بعد از شیری شدت دانه‌ها ادامه می‌یابد.

۴-دوره کاهش شدید وزن: این دوره به دنبال دوره قبل شروع شود و تا رسیدن کامل دانه طول می‌کشد.

عوامل محیطی

از میان عوامل محیطی به دو عامل درجه حرارت و رطوبت اشاره خواهیم داشت.

الف: درجه حرارت: به‌طورکلی یک گیاه گرمسیری است به یخ‌بندان حساس است و در دوران زندگی به درجه حرارت بالا نیازمند است. حداقل درجه حرارت در زمان جوانه زدن بذر ذرت ۱۰ درجه است ولی برخی از نژادهای آن در زیر ۱۰ درجه هم به‌خوبی جوانه می‌زنند بعد از کشت ذرت آب‌وهوای گرم جوانه زدن و ریشه را تسریع می‌کند ولی گرمای شدید و کمبود رطوبت به‌ویژه در زمان گل‌ها و به‌ویژه گل‌های نر، خسارت زا است.

ب: رطوبت: مقدار رطوبت هوا و میزان نزولات آسمانی و زمان آن نقش مهمی در عملکرد ذرت داشته و کمبود نزولات یکی از عوامل محدودکننده کشت این گیاهان در مناطق خشک و نیمه‌خشک به شمار می‌آید درواقع کشت دیم ذرت در نقاطی امکان‌پذیر است که میزان بارندگی سالیانه از ۶۰۰ میلی‌متر در دوره رشد کمتر نباشد لذا عملاً کشت در کشور ما کشت های بهاره آبی است مقاومت به خشکی ذرت در مراحل اولیه زندگی از مراحل بعدی آن بیشتر است.

عملیات کاشت

۱-آماده کردن زمین: زمینی که در آن کشت بذر ذرت انجام می‌شود در پائیز سال قبل آن شخمی به عمق ۱۵ الی ۲۰ cm و گاهی بیشتر می‌زنند که باعث می‌شود باعث خاک نرم و بقایای محصول قبلی و علف‌های هرز به عمق خاک برده می‌شوند در ضمن پذیرش بارندگی زمین ذخیره رطوبت بالا می‌رود در بهار بعد از سبز شدن علف‌های هرز با یک دیسک آن‌ها را به عمق خاک برده و بعد از آن زمین را تسطیح کرده و بدین صورت زمین آماده کشت می‌شود  ۱-شخم در پائیز ۲-شخم در بهار ۳-دیسک ۴-لودر

۲-طرق مختلف کاشت: بسته به عوامل مختلف چون ۱-نوع تهیه بستر بذر ذرت ۲-تأمین رطوبت ۳-رقابت با علف‌های هرز و پیشگیری از آسیب سرمای بهاره کاشت ذرت متفاوت است.۱-از نظر نوع تهیه بستر بذر A – کشت ردیفی B – کرتی-کشت روی مرز و حاشیه زراعت‌های دیگر.

کشت ردیفی: یک نوع آبیاری نشتی و مشکل سله شکنی ندارد. این روش در اراضی بزرگ و زراعت‌های مکانیزه مطرح بوده و بذر ذرت در ردیف‌های موازی با فاصله معینی توسط ردیف‌کار بذر ذرت کشت می‌شود آبیاری در این روش به‌صورت جون و پسته انجام می‌شود.

کشت کرتی: بیشتر در کشاورزی سنتی و معمولاً برای کشت بذر ذرت علوفه‌ای بکار می‌رود پس از آماده کردن و تسطیح زمین آن را به کرت‌هایی که طول و عرض آن متناسب با شیب زمین و میزان آب آبیاری است تقسیم کرده و بذر ذرت را در کرت‌ها به طریقه دست پاش می‌کارند و توسط دندانه‌ یا دیسک آن را داخل خاک نموده و آبیاری می‌نمایند آبیاری در این روش به روش غرقابی است.

۲-تأمین رطوبت:

A: خشکه کاری B: نم کاری

A: وقتی صورت می‌گیرد که زمان کشت بذر ذرت در حال سپری شدن می‌باشد زیرا آبیاری قبل از کشت و صبر برای گاو رو شدن زمین وقت لازم دارد لذا در چنین مواردی زمین را کشت کرده و متعاقبش آبیاری می‌کنند در این روش چون خطر سله بسنتی خاک و احیاناً شسته شدن خاک و انتقال بذر ذرت را نقاط بلند مزرعه به قسمت‌های پشت‌تر وجود دارد و لازم است که زمین قبل از کشت کاملاً تسطیح شود حتی‌المقدور کشت به‌صورت ردیفی انجام شود تا با مثال مذکور برخورد کمتری شود.

B: نم کاری یا هیرم کاری در بهار حدود ۱۰ روز قبل از کشت مقدار زیادی آب به زمین می‌دهد که تا عمق ۲ متری زمین بستر نم شود و بعد از گاورو شدن زمین با عملیات دیسک سبکی علف‌های هرز را زیر خاک کرده و سپس اقدام به کشت ذرت می‌کنند بذر ذرت های کاشته شوند از رطوبت موجود در خاک استفاده کرده و یکنواخت سبز می‌شوند و چون بالا فاصله بعد از کشت آبیاری نمی‌شوند خطر سله بستن خاک رشته شدن بذر ذرت پیش نمی‌آید.

۳-از نظر رقابت با علف‌های هرز و عوامل نامساعد مثل هوای سرد:

برای جلوگیری از آسیب عوامل مذکور در بعضی از نقاط جهان مثل کره شمالی معمولاً ذرت را به‌صورت نشاکاری کشت می‌کنند بدین ترتیب که ابتدا بذر ذرت در گلخانه کشت نموده (زودتر از زمان کشت در مزرعه) و به محقق حصول شرایط محیطی مناسب آن را به زمین اصل منتقل می‌کنند در این روش اگرچه عملکرد بیشتر خواهد بود ولی هزینه‌ها افزایش می‌یابد

ج - زمان کاشت:

به عواملی چون درجه حرارت محیط و خاک بستگی داشته و در نواحی مختلف فرق می‌کند و در زمان صورت می‌گیرد که دمای بهاره کاملاً از بین رفته باشد.

مناسب‌ترین درجه حرارت برای جوانه زدن بذر ذرت ْ۳/۱۸ C است و دمای زمان جوانه‌زنی نباید از ۱۰ کمتر و از ۳۵ بیشتر باشد.

مقدار بذر ذرت لازم در واحد سطح:

در ذرت کاری معمولاً وزن بذر ذرت در واحد سطح اهمیت چندانی ندارد و دانه را برحسب تعداد در مترمربع یا هکتار محاسبه و کشت می‌نمایند تراکم بوته در واحد سطح بستگی به حاصلخیزی خاک رقم و میزان آب آبیاری داشته و معمولاً از ۲۰ هزار یا ۶۰ هزار در بوته در هکتار متغیر است.

عملیات داشت

الف: آبیاری: ذرت از گیاهان است که در طول دوره زندگی خود به آب زیادی نیاز دارد دوره بحران نیاز آب این گیاهان از زمان ظهور گل‌های نر تا پیدایش کاکل ذرت است در این دوره اگر رطوبت در حد کافی نباشد عمل گرده افشانی به‌خوبی انجام نگرفته و درنتیجه بلال‌ها کم دانه می‌شوند.

ب: وجین و سله شکنی: حدود ۳۰ الی ۴۰ روز بعد از کشت زمانی که ارتفاع گیاه به ۱۵ الی ۲۰ CM می‌رسد عملیات وجین و سله شکنی شروع می‌شود (عملیات وجین و سله شکنی می‌تواند همراه با کودپاش انجام گیرد) راه دیگر مبارزه با علف‌های هرز در مزارع بزرگ معمولاً استفاده از علف‌کش‌های شیمیایی مانند آن را زین است.

ج: احتیاجات غذایی ذرت: هم مانند سایر گیاهان در طول زندگی خود به مواد غذایی کافی نیاز دارد مواد غذایی ذرت معمولاً از انواع کودها ازجمله کودهای حیوانی سبز و شیمیایی تأمین می‌شود کودهای حیوانی و سبز مقداری از مواد غذایی موردنیاز ذرت را تأمین می‌کنند و برای تأمین کامل مواد غذایی استفاده از کودهای شیمیایی ضرورت می‌یابد. جذب ازت از خاک در تمام مراحل رشد گیاه صورت می‌گیرد ولی در مقدار آن در سنین اول مقدار جذب آن کمتر. در زمان ظهور گل‌های نر و ماده جذب ازت حداکثر است و پس از گل‌دهی مجدداً جذب کاهش می‌یابد. مهم‌ترین دوره نیاز ذرت به فسفر بعد از گل کردن و نزدیک رسیدن دانه است در موقع رسیدن دانه نزدیک به سه چهارم فسفر موجود در گیاه در دانه جمع می‌شود.

حدود یک سوم پتاسیم موردنیاز گیاه قبل از تشکیل گل و بقیه آن قبل از دانه بستن از خاک جذب می‌کرد و مقدار نسبتاً کمی پتاسیم در دانه متمرکز می‌شود.

عملیات برداشت

الف: زمان برداشت اگر ذرت به‌منظور برداشت دانه کشت شود باید برداشت زمانی صورت گیرد که گیاه از نظر فیزیولوژی و زراعت کاملاً رسیده باشد تعیین زمان برداشت از نظر زراعی –a نوع رقم: در مناطقی که فصل رویش کوتاه بوده و در سرما و باران های زودرس پائیز عمل برداشت را با دشواری روبرو می‌کند باید از ارقام زودرس استفاده کرد تا برداشت زودتر انجام شود –b مقدار کود: در زمین‌هایی که کود شیمیایی مخصوصاً کودهای ازته زیاد مصرف شوند رشد رویش گیاه افزایش یافته و دانه‌ها دیرتر می‌رسند لذا برداشتشان دیرتر انجام می‌گیرد.

۲-جنس خاک: در خاک‌های رس یا سنگین به علت ذخیره رطوبت بیشتر دوره رویش گیاه طولانی‌تر از خاک‌های سبک شن می‌شوند و لذا برداشتشان دیرتر انجام می‌گیرد.

-d آبیاری: زیاد طول دوره رویش گیاه را افزوده و رسیدن محصول و برداشت را به تأخیر می‌اندازد.

E- تراکم بوته: هر چه تراکم بوته در واحد سطح بیشتر شود استفاده از نور و غذا برای گیاه مشکل‌تر شود و گیاهان برای رقابت با یکدیگر در جذب نور و غذا رشد رویش بیشتری داشته و در نتیجه رسیدن و برداشت دانه به عقب می‌افتد.

-F آب‌وهوا هر چه محیط سردتر و روزها آفتابی کمتر باشد رسیدن دانه و برداشت آن دیرتر می‌شود.

۲-تعیین زمان برداشت از نظر فیزیولوژیکی

از نظر فیزیولوژی دانه‌های رسید حداکثر ماده خشک را دارا هستند و بایستی رطوبت آن‌ها به حدود ۱۵ الی ۲۰ درصد برسد تا از نظر زراعی قابل برداشت باشد برای برداشت دانه رطوبت دانه باید در حدی باشد که نه علت خشکی زیاد با ماشین‌های برداشت خرد شوند و نه آن مقدار مرطوب که در انبار کپک بزنند.

ب: طرق مختلف برداشت

برداشت ذرت چه برای دانه و چه برای علوفه به دو صورت انجام می‌شود.

۱-برداشت با دست: در زراعت‌های کوچک و کرتی و همچنین در مناطق مرطوب که بارندگی‌های فصل آن کار با ماشین‌های برداشت را مشکل‌تر می‌سازد عمل برداشت با دست و داس‌های مخصوص انجام می‌گیرد.

۲-برداشت ماشین‌های مخصوص در زراعت‌های بزرگ و مکانیزه مانند استفاده از چاپر و کمبانی و غیره

نحوه کشت و کار گیاه ذرت دانه‌ای در شهرستان نی‌ریز:

شهرستان نی‌ریز در جنوب شرقی استان فارس قرار گرفته است. ذرت در این منطقه یک محصول بهاره است و کشت و کار آن در اواخر فصل بهار با مساعد شدن دمای هوا انجام می‌گیرد.

تاریخ کاشت

طبق اصول کشاورزی باید با توجه به نوع محصول هوای محیطی انتخاب گردد ولی در این منطقه عموماً زمان کاشت را عوامل دیگری تعیین می‌کند که تا حدودی نیز تاریخ‌های مناسبی است.

۱-آماده بودن زمینی که خود جای توضیح زیادی دارد الف: اغلب کشاورزان و البته نه اکثر آن‌ها با توجه به زمانی که کشاورزی اطراف اقدام به کشت می‌کنند آن‌ها نیز اقدام می‌کنند.

ب: پس از برداشت محصول قبلی که عمدتاً گندم و جو است.

ج: با توجه به دمای هوا که تعداد این زارعان انگشت شمار است.

۱-حدود یک سوم از زمین‌هایی که از سوی زارعان برای کشت ذرت اختصاص می‌یابد در آن‌ها کشت گندم و یا جو صورت گرفته و به محض برداشت با آتش زدن کاه و کلش باقی مانده در زمین به شخم زدن مبادرت می‌کنند و چون آبیاری کردن زمین باعث عقب افتادن کشت می‌شود از آبیاری آن خودداری می‌کنند و در نتیجه از مزایای شخم مرطوب بی‌نصیب می‌مانند.

نحوه آماده کردن زمین و کاشت:

پس از یک شخم نسبتاً عمیق عملیات دیسک زنی و لور انجام می‌شود که با اصول زراعت هماهنگی دارد اما به دلیل آشنایی نداشتن کامل رانندگان تراکتورها با اصول این کار زمین‌ها به‌طور یکدست صاف نمی‌شوند و وقتی که دستگاه فاروور ایجاد جوی و پشته می‌کند. جوی و پشته‌ها نیز درست از کار در نمی‌آیند و در نتیجه باید به‌وسیله مرزبند ایجاد کرت کرد که این کار باعث اتلاف مقدار زیادی آب به‌صورت Run off شود که این مشکل اصل‌ترین مشکل در کار آماده کردن زمین در شهرستان است.

بعد از کار دستگاه فاروور بذرکار وارد زمین شود و بذر ذرت‌ ها را بر روی ردیف کشت می‌کند و معمولاً در هر هکتار حدود kg30 بذر ذرت کشت می‌شود که به خاطر پرتر کشت کردن این میزان متوسط بالاتر است.

کود دهی:

زمین‌های شهرستان از نظر فسفات به علت استفاده مکرر و نسبتاً زیاد در سال‌های گذشته از این ماده غنی هستند و احتیاج چندانی به مصرف آن نیست از کودهای دیگری که قبل از کشت استفاده می‌شود کودهای پتاسه است. عمده‌ترین مصرف کود برای ذرت کود اوره است که میزان مصرف آن در بین کشاورزان بسیار متفاوت است و شاید به توان گفت که دلیل این تفاوت کمبود این کود است که در نتیجه برخی از کشاورزان که توانسته‌اند این کود را دریافت کنند. در بعضی مواقع بیش از یک تن کود اوره به زمین خود داده‌اند و برخی به حدود kg 200 اکتفا کرده‌اند اگر نحوه توزیع کود مناسب بود برخی از کشاورزان دچار ولع در مورد مصرف این کود نمی‌شوند و بیش از نیاز مصرف نمی‌کردند کود اوره به‌صورت سرک و معمولاً در دو دوره آبیاری یک دور آن به‌صورت محلول به زمین داده می‌شود.

آبیاری

گیاه ذرت ازجمله گیاهانی است که نیاز زیادی به آب دارد و اگر آب کافی در موقع مناسب برای آن تأمین نگردد کشت این گیاه جز ضرر و زیان برای زارع ارمغانی ندارد و با توجه به منابع آب شهرستان به اعتقاد نگارنده ذرت قاتل بی‌رحم آب شهرستان است و در آینده با افسوس به این روزها نگاه خواهیم کرد. معمولاً دوره آبیاری در این منطقه با توجه به آنکه عمه منبع تأمین‌کننده آب چاه‌های کشاورزی هستند دوره آبیاری مطابق نیاز گیاه نبوده و با توجه به دور آب کشاورز تعیین می‌شود که شاید در یک دور ۷ به ۷ تأمین گردد و در یک دور از ۱۴ روز هم فراتر برود به اعتقاد کارشناسان اداره کشاورزی یکی دیگر از عوامل افت محصول در این منطقه دوره‌های آبیاری طولانی است.

داشت

عملیات داشت چندانی صورت نمی‌گیرد و تنها به کنترل علف هرز و اگر دچار آفت شود به کنترل آن آفت منتهی می‌گردد و عملیات داشت مرسوم نظیر سله شکنی و غیره انجام می‌گیرد.

برداشت

در قسمت برداشت تقریباً مشکل وجود ندارد و کشاورزان در موقع مناسب اقدام به برداشت محصول خود می‌کنند اما مشکل بعد از برداشت به وجود می‌آید به دلیل آنکه در سطح شهرستان واحد ذرت خشک‌کنی وجود ندارد و اغلب کشاورزان با پهن کردن ذرت بر روی زمین اقدام به خشک کردن آن می‌کنند که به دلیل مصادف شدن با باران های پائیز مقداری از محصول برداشت شود. دچار آسیب شود و از میزان برداشت باز هم کاسته می‌شود به جا است که اداره جهاد کشاورزی با اعطای تسهیلاتی امکان ایجاد یک واحد ذرت خشک کنی در سطح شهرستان را به وجود آورد.

برای خرید بذر ذرت ذر انواع مختلف به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

گل شاه پسند گیاهی زیبا و جذاب برای نگهداری در فضاهایی است که در طول روز دارای نور کافی خورشید هستند. اگر شما در خانه باغچه دارید یا بالکن شما فضایی مناسب برای کاشت گیاه دارد، پیشنهاد ما نگهداری و کاشت گل شاه پسند است. در این مقاله شما را با روش کاشت بذر گل شاه پسند در باغچه و گلدان و شرایط نگهداری از آن آشنا می‌کنیم.

نحوه کاشت بذر گل شاه پسند در باغچه و گلدان

کاشت بذر شاه پسند در باغچه باید در اواخر تابستان انجام شود،‌ اما در محیط آپارتمان با تنظیم دمای محیط در هر زمانی می‌توانید به کاشت و نگهداری از این گیاه اقدام کنید. مراحل کاشت بذر گل شاه پسند به شرح زیر است:

بذر‌ گل شاه پسند را قبل از کاشت به مدت ۲۴ ساعت در آب بخیسانید تا زودتر جوانه بزنند.

بذر‌ گل شاه پسند خیسانده شده را در سینی نشا و بستر حاوی ماسه و پرلیت بکارید و بر روی بذر‌ گل شاه پسند را با لایه نازکی از ماسه بپوشانید، البته به نحوی که خیلی پوشانده نشوند. بذر‌ گل شاه پسند برای جوانه‌زنی به نور نیاز دارد.

تا زمانی که بذر‌ گل شاه پسند جوانه بزند، بستر کاشت را مرطوب نگه‌دارید. پوشاندن سطح گلدان با یک پلاستیک به حفظ رطوبت هوا کمک کرده و این عمل نیز به جوانه‌زنی بذر‌ گل شاه پسند کمک می‌کند.

پس‌ازآن که گیاهچه‌های جوان، شش برگی شدند، آن‌ها را به گلدان اصلی منتقل کنید.

جوانه‌زنی بذر‌ گل شاه پسند حدود ۶ الی ۱۴ روز طول می‌کشد.

برای کاشت در گلدان از سایز متوسط استفاده کنید و چنانچه در باغچه می‌کارید، نشاء‌ها را با فاصله ۱۰ سانتی‌متر از یکدیگر بکارید.

مکانی که برای کاشت بذر‌ گل شاه پسند در نظر گرفته‌اید باید کاملاً آفتابی باشد و در تابستان گیاه را به‌طور مرتب آبیاری کنید.

گیاه‌شناسی گل شاه پسند

گل شاه پسند انواع گوناگونی دارد و در بین این گونه‌ها، گیاه یک‌ساله و چندساله دیده می‌شود. این گیاه به شکل بوته‌ای رشد کرده و ارتفاع آن بین ۲۰ تا ۵۰ سانتی‌متر متغیر است. شاه پسند، دارای گل آذین چتری با گل‌هایی به رنگ‌های قرمز نارنجی و یا دو رنگ جدا از هم زرد است. ویژگی بارز این گیاه، تغییر رنگ گل‌ها هم‌زمان با افزایش سن است به‌طوری که گل‌ها در ابتدا زرد، بعد نارنجی و بعد قرمز رنگ می‌شوند. گلدهی گیاه شاه پسند در مناطق گرمسیر، در تمام طول سال و در سایر مناطق، بسته به دما، در تابستان صورت می‌گیرد.

شرایط محیطی موردنیاز نگهداری گل شاه پسند

خاک: بذر‌ گل شاه پسند به خاک با حاصلخیزی متوسط و زهکشی کافی نیاز دارد.

نور: شاه پسند بسیار آفتاب دوست است و به نور کامل آفتاب نیازمند است. اگر بذر‌ گل شاه پسند را در گلدان و در داخل منزل نگهداری می‌کنید، لازم است آن را در مکانی که در طی روز حداقل ۵ تا ۶ ساعت از نور مستقیم آفتاب بهره‌مند است، قرار دهید.

دما: گل شاه پسند گرمای هوا را به‌خوبی تحمل می‌کند، ولی به سرمای کمتر از ۱۰ درجه سانتی‌گراد حساس است. در فضای باز این گل مخصوص فصل بهار و تابستان است ولی در محیط خانه، با تنظیم دمای محیط، می‌توانید در فصل پاییز و زمستان نیز این گیاه را نگهداری کنید.

آبیاری: نیاز آبی گل شاه پسند متوسط است و در فصل تابستان باید به‌طور مرتب آبیاری شوند. این گیاه رطوبت بیش‌ازحد را تحمل نمی‌کند، بنابراین از غرقابی کردن گیاه بپرهیزید. توجه داشته باشید، آبیاری بیش‌ازاندازه باعث رشد علفی و عدم گلدهی گیاه خواهد شد.

آفات و بیماری‌ها: گیاه شاه پسند، به بیماری سفیدک پودری و بیماری‌های قارچی حساس است و برای پیشگیری از آن باید از پاشیدن آب روی برگ‌های گیاه خودداری کنید. شرایط سرد و مرطوب و عدم وجود نور کافی ازجمله شرایط مساعد برای شیوع این بیماری‌ها است.

کوددهی: یک بار کوددهی در اول بهار و یک بار اول تابستان کافی است.

اگر از این گیاه را در منزل نگهداری می‌کنید، به زودی شاهد رفت‌وآمد پروانه‌ها به سمت این گل خواهید بود. هنگام کاشت شاه پسند، حتماً از دستکش استفاده کنید، چون شیره گیاه برای پوست حساسیت‌زاست.

گل آهار (Zinnias) از گیاهان یک ساله است که رشد بسیار سریعی دارد و گل‌های بزرگی هم تولید می‌کند. کاشت گل آهار، با رنگ‌های متنوعی که دارد، طیف زیبایی از رنگ‌ها را به باغ ارمغان می‌دهد. رایج‌ترین گل آهار، گل کوکب است که تا ۹۰ سانتی‌متر رشد می‌کند. گل آهار در رنگ‌های قرمز، نارنجی، صورتی، زرد، بنفش، سفید است. از گل‌های رنگارنگ آهار برای تزیین حاشیه‌ها استفاده می‌شود. گل‌های آهار کوچک‌تر برای تزیین حاشیه‌ها و قرار دادن در گلدان‌ها مناسب‌تر هستند. گل آهار ظریف هم برای سبدهای آویز مناسب هستند. گل آهار برای درست کردن دسته گل بسیار مناسب هستند. گل آهار از زیباترین گل‌هایی است که برای کاشت در باغچه‌ها یا نماسازی‌ها مورداستفاده قرار می‌گیرد. از این گل به‌عنوان گل شاخه بریده هم می‌توان استفاده نمود.

گیاه‌شناسی گل آهار

آهار یک گل یک‌ساله است و زادگاه آن مکزیک است، برگ‌های پهن و دراز و نوک تیزی دارد برگ‌های گل آهار نسبتاً خشن است. رنگ برگ‌ها کمی به خاکستری می‌زند این‌گونه زیبا دارای گونه‌های پاکوتاه و پابلند می‌باشد در هر دو مدل این گیاه گل‌ها به دو نوع گل درشت و گل ریز موجود است و تنوع زیادی در این‌گونه یافت می‌شود. گلدهی این گیاه به علت رشد سریعی که دارد از زمان کاشت تا زمان گلدهی حدود ۲ ماه زمان می‌برد گرمای تابستان گلدهی آن را متوقف نمی‌کند و مرتباً در حال گلدهی است این‌گونه گیاهی زیبا در تمام فصل تابستان و اوایل فصل پاییز گلدهی دارد.

شرایط اکولوژیک موردنیاز گل آهار

خاک

بذر گل آهار به خاکی نیاز دارد که زهکش مناسب داشته باشد. همچنین اگر مقداری کود دامی پوسیده به خاک اضافه شود، سبب بهبود خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک شده و رشد گیاه را بهبود می‌بخشد. به‌طورکلی بذر گل آهار در خاک باغچه به‌راحتی رشد می‌کند.

آبیاری

این گیاه خشک‌سالی و کم‌آبی را حتی در روزهای گرم سال تحمل می‌کند. بذر گل آهار برای رشد مطلوب به رطوبت کافی نیاز دارد ولی باید توجه داشت که هوای بسیار مرطوب و شرجی، به گیاه لطمه می‌زند.

دما

گرمای بیش‌ازحد هوا، گلدهی و قطر گل‌ها را کاهش می‌دهد و حتی می‌تواند منجر به توقف گلدهی نیز بشود. بنابراین در روزهای گرم تابستان باید بعدازظهرها در تابستان باشند.

نور

این گیاه نور مستقیم را دوست دارد. اگر نور کم باشد باعث رشد طولی گیاه و تولید ساقه‌های نازک و کاهش گلدهی می‌شود، تولید گل‌های کوچک و رنگ‌پریدگی می‌شود و اگر شدت نور بالا باشد باعث سوختگی برگ‌ها و ریزش گل‌ها می‌شود.

گونه‌های مهم گل آهار

از گونه‌های این جنس می‌توان z.angustifolia, z. haageana, z.Mexicana با گل‌های کم پر و نیمه پرپر و z.elegans را نام برد. امروزه ارقام پاکوتاه و پابلند به بازار عرضه شده که ارقام پاکوتاه آن بیشتر موردتوجه قرار گرفته است.

روش تکثیر گل آهار

تکثیر این گیاه با کشت بذر گل آهار صورت می‌گیرد. به این منظور دو راه در نظر گرفته می‌شود:

۱٫ نشاکاری: برای نشاکاری در مناطق سردسیر، بذر گل آهار را در فروردین یا اردیبهشت ماه، در خزانه می‌کارند و بعد در تیر ماه نشاکاری انجام می‌گیرد. اما در مناطق گرمسیر، انتقال در اسفند ماه صورت می‌گیرد و باعث می‌شود در مقایسه با حالت قبلی، ارتفاع و انشعابات گیاه بیشتر شده و عملکرد بذر گل آهار افزایش یابد. زمان انتقال نشا، در مرحله ۳ تا ۴ برگی است و اگر به تأخیر بیافتد، برگ‌های پایین ریزش پیدا کرده و گیاه ظاهر نامطلوبی پیدا می‌کند. این روش یک عیب دارد و آن هم زمان‌بر بودن و وقفه زیاد است. به همین دلیل اکثراً بذر گل آهار مستقیماً در محیط اصلی کشت می‌شود.

۲٫ کشت مستقیم بذر گل آهار: در این روش بذر گل آهار در اوایل بهار در زمین اصلی کشت می‌شود و از آنجای که بذر مصرفی زیادتر از حالت نشاکاری است پس حتماً باید عمل تنک کردن در مرحله ۲ تا ۳ صورت گیرد. در غیر این صورت گیاه دچار خوابیدگی می‌شود.

شرایط نگهداری گل آهار

محل کاشت بذر گل آهار باید در طول روز حداقل ۴ الی ۶ ساعت از تابش مستقیم نور خورشید برخوردار باشد، باید مراقب بود که بهترین مکان برای کاشت گیاه مکانی است که در طول روز بیشتر از ۶ ساعت نور مستقیم خورشید بیشتر نتابد زیرا همان‌طور که نور کم باعث رشد ساقه‌ها و گلدهی کم خواهد شد. آفتاب زیاد بخصوص در روزهای گرم باعث کوچک ماندن گل‌ها خواهد شد، همچنین برای آبیاری گیاه نباید اجازه داد خاک به‌طور کامل خشک شود بخصوص در ایام تابستان با گرمی هوا و افزایش دما نیاز گیاه به آب بیشتر می‌شود، البته نباید خاک گیاه همیشه غرق آب باشد که باعث پوسیدگی گیاه خواهد شد، آبیاری در فواصل زمانی مناسب باعث گلدهی بهتر گیاه خواهد شد.

گلدهی گل آهار

به علت رشد زیاد آهار، از زمان کاشت بذر گل آهار تا گلدهی آن ۱٫۵ تا ۲ ماه طول می‌کشد. گرمای تابستان گلدهی آن را متوقف نکرده و مرتب گل‌های جدیدی را می‌توان روی آن مشاهده کرد. بدین ترتیب در تمام مدت تابستان و نیمی از پاییز گلدهی دارد.z.elegans روزکوتاه اختیاری است و در روزهای کوتاه زودتر به گل می‌رود بهترین کیفیت گل آهار در روزهای کوتاه اواخر تابستان به دست می‌آید.z. angustifolia نسبت به طول روز بی‌تفاوت است.

نگهداری پس از برداشت گل آهار

زمانی که آهار به‌منظور استفاده از گل بریده آن پرورش داده می‌شود باید پس از باز شدن کامل گل و در ساعت‌های خنک روز مانند صبح یا بعدازظهر و زمانی که گیاهان عاری از رطوبت یا شبنم باشند برداشت شود. شاخه باید تا بیشترین طول برداشت شود اما تعداد گره کافی برای تولید دوباره گل بر روی گیاه باقی بماند. از آهار می‌توان برای تولید گل خشک استفاده کرد که به علت تنوع در رنگ و شکل و اندازه گل این گیاه زیاد موردتوجه قرار گرفته است. به جز رنگ قرمز و تیره و رنگ سرخابی که به حالت نامطلوبی تغییر رنگ می‌دهند دیگر رنگ‌های آهار را به‌خوبی می‌توان خشک نمود.

آفات و بیماری‌های گل آهار

از بیماری‌های مهم آهار که کشت و کار آن را محدود می‌کند سفیدک پودری (Eryziphe cichoracearum) می‌باشد. بیشترین آلودگی در اواخر تابستان و اوایل پائیز رخ می‌دهد. استفاده از قارچ‌کش به‌صورت پیشگیرانه می‌تواند در کنترل آن مؤثر باشد. Z. angustifolia به سفیدک مقاوم است.

قارچ‌های پینیوم و فیتوفتورا باعث پوسیدگی ریشه این گیاه شوند که علامت آن سیاه شدن ریشه و پایین ساقه است. در شرایط زه کشی نامطلوب همراه با آبیاری زیاد این حالت بیشتر اتفاق میافتد.

استفاده از قارچ‌کش‌های اتازول یا متالاکسیل در خاک یا محلول‌پاشی گیاه با Fosetyl-Al می‌تواند در کنترل بوته میری و پوسیدگی ریشه ناشی از این قارچ‌ها مؤثر باشد. فوزاریوم و رایزوکتونیا نیز می‌تواند باعث سیاه شدن ریشه و پایین ساقه و کاهش سبز شدن بذر گل آهار، توقف رشد، زرد شدن، پژمردگی و مرگ گیاهان مسن‌تر شوند.

نکات کاربردی در رابطه با گل آهار

گل آهار به‌صورت یک ساله کاشته می‌شود. بذر گل آهار را در اردیبهشت ماه در خزانه می‌کارند و در تیر ماه آن را نشا کار می‌کنند. این گل از گیاهانی است که بذر آن مستقیماً در محل اصلی یعنی حاشیه‌های گل‌کاری کاشته می‌شود و رشد آن بسیار زیاد است

مراقبت‌های بیشتر می‌تواند شامل وجین کردن، تنک کردن اطراف بوته، آبیاری منظم در روزهای گرم تابستان و احیاناً استفاده از یک کود مایع (ماهی یک‌بار) خواهد بود.

دما زیر ۱۵ درجه سانتی‌گراد گلدهی گل آهار را کم می‌کند. دما زیر ۱۰ درجه سانتی‌گراد هم برگ‌های آن را زرد می‌کند.

اگر پوسیدگی، قارچ، پژمردگی و سفیدک‌هایی مشاهده کردید باید آبیاری را کم کنید.

آفتاب بالای ۶ ساعت و دما بالا ۳۰ درجه سانتی‌گراد باعث کوچکی گل‌ها می‌شود.

بهترین حالت گلدهی آن اواخر تابستان است چرا که کم‌کم روزهای کوتاه می‌شوند و این گیاه در واقع روزکوتاه اختیاری است.

زمان گل‌دهی آن از وسط تابستان- آخر تابستان/اوایل پاییز- وسط پاییز است.

این گیاه برای پروانه‌ها، زنبورها، مرغ‌های مگس‌خوار جذاب است.

هرس کردن ساقه جوان گل آهار، کندن گل‌های خشک شده و حذف شاخه‌های جانبی، گلدهی را افزایش می‌دهد. حذف شاخه‌های بلند هم برای مرتبی گیاه خوب است.

برای خرید بذر گل آهار و سایر گیاهان زینتی به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.